Guilty Mind

Chapter 11

Author Isabel.

_

Lea's Point Of View

Aya was now sleeping, I sang a song for her before she sleep. Naalala ko lang ang kapatid ko, medyo may pagkamagalgal kasi 'yun at siya ang nagpapatawa sa akin kapag malungkot ako.

Agad namang napukaw ng atensyon ko ang lalaking nakatayo sa may gilid ng pintuan, boys, ba't ba ang hilig niyong manitig? I shook my head upon realizing that he's smiling like an idiot.

"Aga, may pupuntahan lang ako ha? Just near here. Gusto ko lang makahinga." I sighed.

"Ha? Hindi ka ba makahinga?" tanga naman nito, what I mean is.. I wan't to be alone para magsink in lahat-lahat sa akin.

"Pffft, gago ka, Muhlach. I need to go, mabilis lang ako. Take care of Aya." of our child. I bade a goodbye to him.

"Balik ka, Misis ko!" wth? I almost laugh on what he said, I just can't imagine a man calling me 'misis'.

I started to walked and I reached an old house, mukhang abandon. I enter it without someone's permission, magmumukha akong magnanakaw nito eh. I started to observe. Siguro naman may nakatira pa dito, malinis naman 'yung bahay eh. Pretty sure, someone's cleaning this.

"Ma'am Carmen?" the old lady called me, nabali naman ang tingin ko sa isang painting at tumingin sa kaniya.

"Kilala niyo po ako?" out of curiousity, I asked.

"Oo naman, hindi mo ba ako naaalala hija? Ako ang dati mong Nana dito sa dati niyong bahay."

Nandito na ako.

I'm near to the reality.

I'm now free to wake up in my dreams.

"Hindi ko po kayo matandaan, I had a car accident before and there, my sister died." I explained.

"Sister? May kapatid ka? Hindi ko man lamang nalaman, ilang taon ang pagitan niyo?" sunod-sunod niyang tanong, she should know it.

Ano bang mali sa sinabi ko?

Seya is my sister.

"Pagitan? Actually, Manang, she's my twin sister. Unexpectedly, hindi niyo siya kilala eh iisang bahay lang naman po ang pinagmulan namin. Maria Seya Carmina? Remember?" umiling naman siya.

"Noong buo pa kayo, dalawa lamang kayong magkapatid ni Gerard. Simula't sapol ay dito na ako nagtrabaho kaya imposible 'yang sinasabi mo sa akin. Nagiisa ka lamang babae sa inyong magkapatid."

Impossible.

No! I have twin.

My mind say so. Seya.

Paanong mag-isa lamang ako?

"Manang, you're old enough. Maybe you're just mistaken, I need to go." I stood up and went outside.

"Teka hija, ako lamang ang tumatawag sa iyo ng Carmen. Ikaw si AYA, Ligaya kasi ang iyong pangalan. Iyon rin ang tawag sa iyo ng kababata mo, si Ariel Muhlach."

Natigilan ako sa paglalakad, ako si Aya. Ako ang nangiwan kay Aga? No, this can't be. Tumakbo ako papalayo sa lugar na iyon, hanggang marating ko ang isang upuan. Umub-ob ako't umiyak. I am mad to those people who cheated, and Aga changed because I left him. I never thought, I'm Aya. Maria Ligaya Carmen? Is that my full name?

Tumakbo ako, hindi ko alam kung saan ako pupunta. I just found my self that I'm in the tree house, I climbed at the stair and went inside the house.

"Ikaw ang nanay ng magiging anak natin."

My tears started to fall as I remember everything.

"Ang ganda mo, Aya. Kapag umalis ka na, 'wag mo akong kakalimutan ha? Palagi ka lang tumingin sa mga bulaklak at isipin mong ako iyon, dahil pareho lang kami. Pareho ka naming napapasaya. Ito'y isang laro lamang, at sa tamang panahon, kapag malaki na tayo, pwede na tayong magpakasal. Kung mawawala ka'y baka tuluyan akong magbago. Hindi ko kaya, Aya pero kakayanin ko para sa 'yo. Our guilty minds and guilty hearts will meet at the future."

I was right, It's Aga's voice.

He was Ariel, before I left him.

Tinotoo niya ang sinabi niya, na kung ako'y mawawala'y baka tuluyan na siyang magbago.

I erased that thought when I saw a man behind me, he was tall and he wasn't Aga.

"Miss, mukhang naliligaw ka yata ah? Saan ba punta mo? Baka maaari kitang matulungan." sabi niya.

"I know the way back. Thank you for your help." sabi ko at umalis na sa loob ng tree house.

"Miss, ingat ka. Ako nga pala si Rob." sigaw niya sa akin.

_

Nakarating ako sa bahay ng eksaktong alas kwatro ng hapon, then I saw him playing with his phone. May mukha pa ba talaga akong ihaharap sa kaniya? Then, he hugged me without giving a reason. I hugged him back. He was my first love.

"Kanina pa akong nag-aalala sa 'yo, sabi mo mabilis ka lang. Halos isang oras na ang lumipas wala ka pa rin." I can see through his eyes his worry. Nagaalala siya sa taong sinaktan at pinagbago siya.

"Medyo, naligaw lang ako. Luckily, I found a boy who helped me." I lied. Tumango-tango naman siya. "Galit ka ba kay Aya?" Galit ka ba sa akin?

"Huh? Ano namang klaseng tanong 'yan? But honestly, konti. She made me to be what I am, siya ang dahilan ng lahat ng ito. On the other hand, mahal ko siya. Sobra. And If I will had a chance to see you twin sister, mamahalin ko siya ng sobra-sobra." he said.

Mahal niya ako.

"Aya or Me?" ako o ako?

Napakunot naman siya. Choose please.

"Depends. But love wins, you lose." he said.

I both win and lose.

"Aga, I just wanna say something to you." I said as I bit my lower lip.

"What is it?" he asked.

"Surely, Aya loves you too." I said.

Dahil, mahal kita.

"Please, love the both side of her."

Mahalin mo si Lea at Aya.

"I both love Aya and Seya, might be different but the same person."

Magkaiba Aga, because at first..

There's no, Seya.

Only us.

"Thank you." I automatically ran to him and hugged him like there's no tomorrow.

"For?"

For Loving me, whole heartedly and unconditionally.