12:00 pm. SEMBREAK
Just like any other student, BORING naman talaga ang Semestral Breaks. It's either wala kang magawa, o mapipilitan kang may gawin to kill boredom.
As for me, I am sitting on my bed, and my room is a great mess. In capital letters. Well, I am currently reading a book, actually lots of books. Being an inborn bookworm, I love reading books, especially the sci-fi novels. Next to my books sits my coffee. I don't know but I just love the smell of it whenever I'm sleepy, or even just damn bored. My laptop's on, naghihintay kung may mag-online na friends ko sa Skype.
Neil Lastimosa is calling you..
Nag-flash sa screen ko. Aba! Himala! Naalala pa ako ng best boy friend ko. Ayan ha, may space yan. Baka kasi mapatay ako ni Jean kung pagdidikitin ko yan. I accpeted the call. Nakangiti pa ng malaki ang mokong na si Bespren. Well, nagumpisa kaming maging maging close nuong.. fetus pa ata kami. Oo. Fetus. It means bata palang kami eh, pinagtagpo na kami ng tadhana ni Neil. Pero fortunately, di kami naging attached romantically. Siguro kasi, friends lang talaga turingan namin.
"Bespren!" sigaw ni Neil
"Kung makasigaw! Abroad ka ba? Kung maka-Skype parang di tayo magkapitbahay." sabi ko sa kanya.
Napansin ko, marami akong nakitang tao sa likod nya. Lalaki, babae.. Basta marami..
"Mga classmates mo?"
"Oo, natripan bahay namin eh." sabi niya, habang may bumatok pa sakanya.
Eversince kasi ng mag-graduate kami ng highschool, sa Samson International College of Arts na siya nag-aral, exclusive college for Boys. As in para sila yung nandun sa mga Japanese series na napapanuod ko. Navy blue coat, tapos may badge ng school, white inner shirt, red necktie, black trousers, black shoes. Mga conio sila kung tawagin dun. At siguro, yung mga babae dun, mga girlfriends ng mga classmates niya. Patay talaga sakin si Neil pag niloko niya si Jean.
"Ay, wait bespren, pakilala kita sa mga friends ko." sabi niya. May hinila siya. A boy with this brown hair, parang kay Harry Styles, matangkad tapos super fair ang skin. What to expect, sigurado pati utot nito galing sa aircon.
"Hi, I'm James." sabi ng lalaki.
"Hi."
May sumulpot na naman. Mas matangkad kay James, medyo yellowish-brown ang buhok. Undercut na ewan. "Hi, I'm Jett."
Now, a guy with this school boy hairstyle, pero cute naman yung eyes niya, waved. "Hello, ako si Jaydee."
"Si Budoy ka dude." tawa ng isang lalaki. This one's familiar. Super familiar. Ewan ko but I think I saw him before. Di nga lang ako sure kung saan. Tumingin siya sa screen. That familiar smile. Tinitignan niya rin ako as if he knew me.
"I think I.." sabi nya. "Tama! Ang babaeng Suplada!"
And it struck me. Siya yung lalaking antipatikong nanghingi ng number ko sa jeepney.
"Dude, the one I'm telling you. The girl in the jeepney." sabi niya kay Neil.
"The one who shouted at you?" natatawang tanong ni Neil. "Anyway, natural lang nya yon."
Namumula na ako sa kahihiyan. LORD! Bakit paba nagpakita tong impaktong ito sakin! Lalo tuloy akong pinagkaguluhan ng mga barkada nila. Talagang pinagkasya nila sa screen yung mga pagmumukha nila. Parang magkakasya.
"Easy, yung laptop ko!" sigaw ni Neil.
Pero parang di siya naririnig ni MR. Antipatiko. " By the way, I'm Jace." ngiti nya. Okay sana eh! Cute siya. Kaso ang lakas talaga ng hanign sa katawan. Siguro kasi, galing ng "exclusive school." The hell I care.
"So, miss? What's your name again?"
"What's my name again?! Sorry, but that's a fail. I never told you my name." sabi ko sabay irap. Dapat lang yan sa'yo.. Mayabang ka eh!
Natawa siya sa sarili. "Hanggang dito ba naman tatarayan mo parin ako?" tanong niya. then he looked at my username. "Mary."
Argh! He still managed to know my name. Anyway, it's just my name.
"Can I get your number now? Since we know each other na?"
"No." I answered bluntly.
"Uh-Oh. We're in trouble." abi ng mga chuwariwap niyang mga friends.
Napakaconfident nitong mokong na'to eh. Dpat paminsan-minsan, mabasag ang pangarap niya.
Ngumiti na naman si Jace. Ilang babae kaya ang nahimatay sa smile na 'yon? SOrry, pero sa smile lang ni Niall James Horan will I ever faint.
"What's with your number ba? Why can't you give it to me?"
"Because, I am a lesbian. Get it?"
Nashock silang lahat. Si Neil naman parang matatawang ewan. "WHAAAT?!?"
"I don't believe you." sabi ni Jace.
"Then don't. I'm not forcing you to."
Tumingin siya sakin. He lookes a bit convinced. "Are you sure? You are not just.. confused?"
I nodded in reply. Awkward man ang dating, pero this is the only escape para tigilan na ako ni Jace.
"Damn." he whispered himself.
"Bye, pare." sabi ko. "Bok, di tayo talo. Neil, log-out na ako ha. May gagawin pa ako bro." I logged out.
I sighed. In relief, in disgust. Ewan. Di ako sure kung saan ba talaga. Pero one thing I know. Di na ako gagambalain pa ni Jace. Hahaha. I won!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
8:00 am. As I was about to get up and feel the fresh air sa labas, I saw Jace and his friends, pauwi na ata. Nagslumber party pala sila sa bahay nila Neil. Anyway, malaki naman yung bahay nila. Pati kwarto ni Bespren malaki. Umaalog-alog nga kami pag kami lag dalawa dun. Paalis na sana ako nung biglang JAce looked up. Ayun, nakita na naman tuloy ako. Boyish mode.
"Mary, just stop pretending." sigaw niya.
"At bakit? I'm not pretending. It's real." sagot ko.
He smiled. "Sige nga, kung totoo yan. We'll have a deal." he walked closer, sa may window ko.
I choked. " Deal?"
He nodded. "Kung totoo ngang... you know. Then why not try to enter our school this semester."
What? Enter your school! Boy's locker room. Hot shower. half-naked guys fooling around the corridors, strong perfume scent. No way!
Nagulat si Neil sa sinabi ng kaibigan niya. "Dude, di kasi papayagan si Mary ng parents niya. She's still a girl kahit na iba yung preference niya." Hay bespren, you saved me again.
"It's just forthis semester lang naman. Kung kaya niya." Aba at talagang hinahamon ako nitong lalaking to.
"O sige pagbibigyan kitang abnormal ka. Deal."
Gosh. Ano nanaman tong pinasok ko. Mental headslap.
.End.
