First and Last
(Final Episode)
ရာသီတွေတစ်ရာသီပြီးတစ်ရာသီ
ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့သည်
ရာသီစက်ဝန်းကြီးချာချာလည်ထဲ
သူနဲ့ဝေးနေခဲ့တာအခုဆို
၅နစ်လောက်ရှိခဲ့ရောပေါ့
နေဝင်ခါနီးပြီမို့
ဌက်ငယ်လေးတွေလည်းအိပ်တန်းတတ်လေပြီ
ဝသုန်ကာလထဲရောက်ရှိလာခဲ့ပြီမို့
နေဝင်ချိန်က ပိုစောလာ၏
နေဝင်ချိန်လေးကိုဝေဝါးနေသော
မျက်ဝန်းဖြင့်ငေးကြည့်နေမိသည်။
မကြာခင် မျက်စိကွယ်သွားရင်
ဒါမျိုးထပ်တွေ့ဖို့မလွယ်ကူတော့ချေ...
သို့ပေမယ့်
သူအနားမှာမရှိကာမှ ကိုယ်ဒီလိုဖြစ်ရတာမို့
တော်သေး၏။
နောက်မဟုတ်သူအပူပိုဆင့်နေရမည်ပင်
ဒီမြို့လေးထဲငယ်ငယ်ကနေခဲ့သောမြို့
အရင်ကကြီးပျင်းခဲ့သော
မိဘမဲ့ကျောင်းမှာလာပြန်လာနေရင်း
အချူပ်ပညာဖြင့်အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုခဲ့သည်
အားလုံးကချစ်ချစ်ခင်ခင်နွေးထွေးကြိုဆို
ပေးခဲ့ကြလို့ဒီနေရာလေးတွင်
ငြိမ်းချမ်းစွာနေခွင့်ရခဲ့သည်..
သို့သော်
ကံကမ္မာကကိုယ့်ဘက်မပါခဲ့
လွန်ခဲ့သော၂နစ်လောက်က..
ဂွမ်ဂျူ ကအပြန်လမ်းတွင်
ကားမောက်ခဲ့ပြီး
အမြင်အာရုံတဖက်ကွယ် ခဲ့ရသည်
တဖက်ကမကွယ်ခဲ့ပေမယ့်
အကောင်းပကတိမဖြစ်ခဲ့ပေ
မြင်ရပေမယ့်သိပ်မကွဲလှ
ထိုခရီးနွင်
သားလေးမပါသွားခြင်းက
တခုကံကောင်းခဲ့ပါသေးသည်။
သားသာတခုခုဖြစ်ရင်ကိုယ်
ရင်ကွဲရသေသွားလောက်မည်။
သားကသူ့ရဲ့ကိုယ်ပွားလေး
သူ့ကိုလွမ်းတိုင်း
သားလေးရှိနေခဲ့လိုသာ
အလွမ်းဒဏ်များခံသာနိုင်ခဲ့သည်
မဟုတ်ရင် ရူးသွားနိင်လောက်သည်
မင်းအခုဆိုဘဝအသစ်တခုရလောက်ပါပြီ
မင်းပျော်နေလောက်မှာပါ
ဒုက္ခိတ တယောက်ဖြစ်နေတဲ့
ငါ့ဘဝကိုအပြီးမေ့သွားပါစေဟု
ဘုရားသခင်ဆီမှာအမြဲဆုတောင်းနေတာ
မင်းသိလား
