Чиний гоо сайхан сүр хүчинд чинь сохорж чамд хэтэрхий их шунаж дэндүү хувиа хичээсэн байсан тул бурхан чиний минь намайг гэх хайр дүүрэн харцыг өрөвдөлтөөр сольж , чихэнд шивнэх уран зохиол мэт чихэр шиг үгсийг нь хатуугийн хатуугаар солиод чулуу нүүлгэх шиг над дээр буухаар төлвөлөж , "Зөвхөн чи минь л миний цэээжинд халуу дүүгэн хоосон орыг минь дулаацуулна" гэж хоёр биенийхээ амьдарлыг холбохдоо надад амласан амлалтыг нь зөрчүүлэн улаан хөлтрүү урвуулсан юм .
Найз бүсгүйчүүд маань хэлнэ "Чи ч азтай юмаа , хотын язгууртны ганц хүүгийн гэргий"
Нөхрийг минь хараад хэлнэ "Чи ч азтай юмаа , түүнээс сайхан залуу гэж манай хот битгий хэл энэ дэлхийд байхгүй биз"
Атаархасан хэдэн хүүхнүүд хэлнэ "Чи ч азтай юмаа , дутагдаж гачигдах зүйлгүй , орд харш шиг газар амьдраад л"
Бүгд дуу нэгтэй хэлнэ "Чи хааяа ч гэсэн инээлдээ , чамд бүх юм байна шүү дээ"
Ийн хэлэх хүмүүсийн өөдөөс хөнгөхөөн инээмсэглэх миний дотор
"Намайг уран зураг харах мэт ширтдэг байсан тэр даруухан хүү хэрцгий язгууртан болсон , та нарын мэддэг сайхан залуу өмнөх шигээ байхаа болиод удаж байна , орд харш шиг байшинд чинь би ганцаардал дунд даарж байна , хүмүүсийн нүдээр би тосонд умбсан язгууртан эмэгтэй хэдий ч мөнгөөр сэтгэлээ дулаацуулж хүчрэхгүй нь"
Зөвхөн өнгөрсөн гэх тодотголтой 1945 оны зунг санагалзана .