Όλοι: ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
Με κατέβασε κάτω του χαμογέλασα και πήγαμε καθίσαμε ξανά
Ε: Λοιπόν, Πέιτον θάρρος η αλήθεια?
Π: Θάρρος
Ε: Έχεις το θάρρος να....
Λ: φασωθείτε μπροστά μας
Ν: Εεε άιντε χεσου
Ε: Γιατί το λες αυτό?
Ν: Θα σου έλεγα και εσένα.
Ο Πειτον γελούσε αμήχανα
Π: Που?
Ι: Να πίσω σε εκείνο το δέντρο
Π: Εσένα τα μάτια σου 14
Ε: Από μικρή 😂🥴
Π: Ποοοοο καλά
Ν: Τι καλά?
Π: πάμε ρε Νικολέτα σιγά
Ν: καλαααα
Σηκωθήκαμε όλοι γιατί έπρεπε να τους βλέπουμε πού το πας αυτό, και πήγαμε στο δέντρο που είπε η Ιωάννα και τώρα αρχίζει το καλό κομμάτι. Εγώ έβγαλα το κινητό μου για να τραβήξω. Πάντα το κάνω αυτό στις φίλες μου,τα έχουμε ως ενθύμιο 😂. Τώρα σκέφτομαι αν πρέπει να σας το περιγράψω η όχι αλλά ναι τελικά θα σας το περιγράψω 😂. Λοιπόν αρχίζουμε. Την "σπρώχνει" πίσω στο δέντρο και την κολλάει σε αυτο. Πάει δίπλα στα χείλη της και της τα δαγκώνει. Αυτή χαμογελάει και τον φιλάει. Αυτός την πιάνει από την μέση και μετά την ανεβάζει πάνω του ενώ η μέση της συνεχιζόταν να ήταν στο δέντρο. Και τεσπα ναι έτσι κάπως φασώθηκαν.
Όλοι: Ουυυυυυυυυυυυυ
Ν: Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα και απλά να συνεχίσουμε γιατί ναι.
Κάναμε τέτοιες βλακείες και παίζαμε μέχρι αργά το βράδυ.
Ι: Γκαις πάμε σπίτι κουράστηκα
Β: Έχει δικιο, σηκωθείτε.
Με τα πολλά πολλά φύγαμε, τα παιδιά ( Ιωάννα, Θέμης, Βασιλική, Γιάννης) πήγανε στο δίπλα σπίτι που πήρανε και εμείς κλασσικά στο δικό μας.
Π: Άντε πάμε για ύπνο παιδιά, πρέπει να παμε να πάρουμε τα παιδιά αύριο και να δούμε και τι θα κάνουμε με το δωμάτιο της μικρής.
Λ: Οκ άιντε καληνύχτα παιδιά
Ε: Καληνύχτα
Ν: Καληνύχτα
Εγώ με τον Λιάκο ανεβαίναμε τις σκάλες
Ε: Ααα Νικολέτα...
