The Campus Nerd is a Bully

Chapter 22

-Teya-

"Bwisit! May inilagay ba talaga silang signal light dito?!" Singhal ko habang inililibot ang paningin sa paligid. Suddenly, I felt someone's face rested in my shoulder.

"Pagod na pagod na ako babykoo! Please let me rest" mahinang bulong ni Tristan na nagpakabog ng sobra sa dibdib ko. I unconsciously removed his head in shoulder.

"Don't act like the old days Tristan! And stop calling me with that stupid endearment!" Galit na sambit ko sa kanya habang pinipigilan ang luhang gustong kumawala sa mata ko.

"But why!? I want you back! I want the old days! Seeing you everyday is like a hell, sobrang Lapit mo lang pero di kita maabot! I always wanted to hug you pero di ko magawa!" Sagot nito habang tuloy tuloy ang pag agos ng luha sa mata niya. Iniwas ko ang tingin para hindi niya makita ang namumuong luha sa mata ko.

"Let's stop this,bumalik na tayo" mahinahong tugon ko bago ako humarap sa kanya at nilampasan siya. I can't bear talking to him anymore.

"But why!? Pag usapan na natin dito to please! Para na akong mababaliw" he cried and pulled me for a tight hug.Pakiramdam ko nawala na ang lahat ng lakas ko.

"Can't you see I'm trying to move on! Are you numb!? Gusto ko ng mabuhay ng Wala ka!" Sigaw ko habang pilit kumakawala sa yakap niya but he didn't let me. Tuloy tuloy na din ang pag agos ng luha ko.

"Why the fuck are you moving on!? You have me already, let's just do it like the old days" 

"Hindi mo na ba ako mahal babykoo?" he look innocent and hurt as he loosen the hug and faced me.

"Yun nga e! Mahal pa kita! Nagagago na ako sa sarili ko dahil mahal na mahal pa kita! Loving you is a fucking nightmare Tristan! Pwede kong ikamatay pero hindi ko mapigilan" iyak ko sa harap niya. Three years, sa tatlong taon na yon halos araw araw siya lang ang naiisip ko, gusto kong magalit! Kinukumbinsi ko ang sarili kong magalit sa kanya pero tuwing nakikita ko siya, natutunaw ang galit ko.

"Please, come back to me...I'll protect you no matter what, hindi na ako bibitaw kahit anong mangyari"pagmamakaawa niya sa akin.

"Luluhod ako, just please bumalik ka lang..." He knelt to the ground looking miserable, bakit ba ganyan siya? Tatlong taon akong nag move on sa kanya, pinilit sa sarili na wala na siya sa akin. And why the fuck everything faded in just one night? Nakakainis

"Can you promise to never leave me?" I kneeled so I would level myself to him. He cuffed my face.

"I promised, I won't leave you! Hindi na ako gagawa ng ikakasakit mo...I promised!" Naliliwanagang sambit nito na para bang nabuhayan ng pag asa.

"Ang rupok rupok ko naman haha pero you have me back Tristan, even though you already have my heart from the very start" natatawang sambit ko before he pulled me for another hug. Alam kong masamang maging marupok, pero I don't consider giving a chance to someone you love a karupukan, medyo tanga oo pero marupok medyo lang.

-Ekon

"Bat ba parang aligaga ka?" Kunot noong tanong ko kay Khero dahil sa maya't maya nitong pagsulyap sa may kakahuyan. Kanina niya pa gustong sumunod but I wouldn't let him, partner ko siya no! Nakakabitter kaya mag isa.

"Hmm? Uhmmm...N-nothing" utal na sagot nito bago ibinalik ang tingin sa apoy. Yup, hindi kami pumunta sa gubat para sa putanginang signal light na yan. Pareho kaming tamad e pake niyo? Basta masaya na ako nakakapag camp fire ako mag isa. Yup, mag isa lang kasi wala naman sa wisyo ang kasama ko. 

"Siguro naglalandian na ang mga yon sa gubat, napansin mo ba? Parang may gusto na din si Arc kay King HAHAHAHA" kwento ko kay Khero habang nilalantakan ang snacks na dala namin.

"Tss." Nagulat ako ng bigla nitong itapon ang hawak niyang stick sa apoy tsaka nag walk out. 

"May nasabi ba akong masama?" bulong ko sa sarili ko.

"Hoy! Nagseselos ka ba!? San ka pupunta!?" Pasigaw na tanong ko. Pero hindi niya ako nilingon at tuloy tuloy lang na naglakad.

"Kukuha ng tali at itatali sa leeg at bibig mo so you can shut the hell up!" Sagot niya kaya napaayos ako ng upo. So nagseselos nga siya? HAHAHAHAHA kaya talagang mas pinili ko maging single e, para peaceful lang. Bahala kayo diyan, support support nalang kung sino ang pipiliin.

"Altheya Stevenson, Tristan Jang, Khero Azrael Jones, Ekon Dioses Blake...wait! Two are missing, where are they?" tanong ng teacher na kasamang sumundo sa amin kaya napailing iling lang kami with an 'I don't know look'.

"Sir, the two most important person are missing, siguro magpatawag na tayo ng rescue" utos nito sa isang guide kaya napakunot ang noo ko. Two most important person? Hindi ba one of the most important person and a regular student are missing lang? Napansin ko naman ang pagtango tango ng guide at pagdayal nito sa cellphone niya.

"They're here!" Sigaw ni Teya at kumaway sa dalawang taong paparating. Grint is half naked at may mga galos sa katawan habang akay akay siya ni Arc. Teka! Parang iba yata to sa inexpect ko? Agad naman kaming lumapit sa kanya at isang guide na ang nagpatuloy na umakay sa kanya.

"Akala ko pa naman si Arc ang uuwing di makalakad sa inyo, this is not what I'm expecting." bulong ko kay Grint ng makalapit na ito sa amin. He eventually responded with a deadly stares kaya napangiti ako ng awkward.

"Gusto mo bang ibalik kita sa pinanggalingan mong Amerikano ka!?" He whispered in a threatening voice. I shield both of my hands to him at umiling iling.

"No you won't! I just got my Filipino citizenship a month ago!" I answered.

"Ano ba ang nangyari sa inyo?" tanong ng teacher at si Arc naman ang sumagot na ngayon ay nakaupo na sa buhanginan. Sa liit ba naman ng katawan niya nagpasan siya ng pagkalaking tao, who wouldn't get tired.

"He fell out of the mango trees" 

Tumango tango naman ito at tsaka kami isa isang inakay papasok sa yate. Napalingon ako ng si Arc nalang ang natira . The teacher whispered something to her and patted her shoulder causing her mood to darken. Ano ba yon?

I really guess there is something in her, I trust my gutfeel.