The Campus Nerd is a Bully

CHAPTER 21

"So ano gagawin natin dito?" Tanong ko bago nilaro ang stick na napulot ko sa paligid. Nasa isang island na kami sobrang linis ng dagat at puti ang buhangin. Nasa likod namin ang isang kakahuyan. 

"Tingin mo may wild animals diyan?" Turo ni Teya sa magubat na parte ng isla.

"No it wasn't possible, this is a tourist spot and madalas may tao dito na nag iisland hopping, and in fact the school wouldn't assign us here if there is a possible attacks of wild animals, cause you know" nguso ko sa apat na lalaking busy kakaayos ng mga gamit namin.

Grint and Tristan are both Jang and is undeniably rich. Ekon is a son from the first wife of the current president of United States, Khero as a young billionaire and a General Manager of their company, Teya's family with a lot of business plus our family. Who would want all of us dead. If we will die, the school will comes next.

"Okay na!!" kaway ng mga boys habang tuwang tuwang naka upo sa mga dahon ng niyog na pinagtagpi tagpi nila. Para silang mga bata na sobrang saya sa mga ginagawa nila. Ngayon lang nakapag laro ng bahay bahay? HAHAHAHAHA

"Tara na!" Sabay kaming tumakbo ni Teya papunta sa kanila at tsaka nagunahan sa ginawa nilang barong barong.

"Teka dahan dahan lang baka masira!" Depensa ng apat at inalalayan ang bubong nito. Sabay naman kaming nagtawanan ni Teya. In fairness napaka inosente nila sa ganitong bagay kaya nakakatuwa silang kasama. 

"Food for you babykoo" masayang abot ni Tristan sa biscuit na nakalagay sa malaking dahon.

"Psh. Mongoloid" sambit ni Teya at inabot naman ito. Tama kahit ngayon lang maging masaya ka sa taong mahal mo.

"For our princess..." sabay na abot ni Khero at Grint sa dahon na parehong may biscuit at chocolate. Pinalipat lipat ko ang tingin sa kanilang dalawa. Pucha kanino ba ang pipiliin ko? Uhmmm...Alam ko na! I grabbed both of the food at itinago. Napakamot nalang sa batok ang dalawa kaya pinagtawanan namin sila ni Teya. 

"And for myself..." Si Ekon yon nagmomonolouge sa labas ng kubo. Di pa kasi dinala si Silvia.

"Ay oo nga pala *nom* di pa tayo *nom* aalis?" Tanong ko habang nilalantakan ang pagkaing dala nila. 

"Oo nga, let's distribute ourselves into two para mas madali tayo makauwi" recommend ni Teya. Na sinang ayonan naman naming lahat. Lumabas na kami sa loob ng kubo kubo.

"Ako at si Leyah ang magkasama ahhh!" palihim naman na ngumiti si Teya bago ito tinarayan. Rupok teh ah

"I'm with Arc!"sabay na naman na sambit ni Grint at Khero. Pareho yata ang takbo ng utak.

"E pano ako!?" Turo ni Ekon sa sarili. 

"I'll come with Arc"

"No!I'll come"

"Wag na kayo mag away! Mag UNO nalang kayo, ang manalo makakasama niya!" napangiti naman ako sa sinabi ni Ekon.

"Fine"

"Deal"

Tumakbo naman ako papunta sa bag ko at kinuha ang UNO card na kahit kailan ay hindi ko iniwan. 

"Pagod na ako sa paglalakadddd!" Reklamo ko at naupo sa buhanginan. Nasa kabilang parte kami ng isla sa extended na dagat ng pinag iwanan sa amin kanina.

"Let's rest" umupo din si Grint sa harapan ko. Yes, I ended up with him. At kanina pa kami nagiikot ikot pero walang pa din kaming mahanap na puchainang light signal na yan. 

"Maggagabi na, I'm tired and hungryyyy" sinundan ko ng tingin si Grint ng tumayo ito at naglakad.

"I'll pick some fruits for you" sumunod naman ako sa kanya at pinagmasdan siyang umakyat ng mangga. Marunong pala siya niyan? Lumapit ako paanan ng mangga at tiningala siya.

"Kailangan mo ng tulong? Sasaluhin ko para hindi ka na mahirapan!" sambit ko pero bigla niya nalang hinubad ang sout niyang T-shirt.

'Mahabaging dios' pagdasal ko sa utak ng sumilay sa akin ang walo niyang naglalakihang pandesal. Napaiwas nalang ako ng tingin ng ngumiti ito revealing his perfect set of white teeth and he winked at me.

At dahil malinis ang konsensiya ko at ayaw ko magkasala ay umupo nalang ako sa ilalim ng puno. Pinagmasdan ko ang dagat as the wind gently kiss my skin. Hindi na namin naabutan ang sunset at madilim na din ang paligid dahil visible na ang ibang bituin.

"Twinkle twinkle little star, how I wonder what you are, up above the worl---"

"ARAYYYY!" napatigil ako sa pagkanta at napalingon sa likuran ko ng may malakas na tunog akong narinig. 

"Grint!" gulat na tanong ko bago tumakbo papunta sa kanya. Namimilipit ito sa sakit habang hawak hawak ang binti niya.

"My leg ughhhh! Shit! It fuckin hurts!" Daing nito sa sakit. Teka anong gagawin ko. Napansin ko naman ang nagkalat na mangga at dinampot ang mga ito.

"Arhgghhhh! Seriously the manggo are more important than me!?" Daing nito kaya nabitawan ko na naman ang mangga at tumakbo ulit sa kanya.

"Eto na nga nagpapanic na! Bat ka kasi na hulog!" Nagaalalang tanong ko bago siya inalalayang tumayo upang ihatid sa mas patag na parte ng buhanginan. 

"Okay ka na?" I turned my gaze at him. We're both laying at the sand watching the stars, bigla niya namang sinabayan ang titig ko. At sa di inaasahang pagkakataon ay bigla na namang kumalabog ang dibdib ko na parang gusto nitong kumawala sa rib cage ko. Feeling bird.

"I'm fine, as long as you're with me" he smiled and held my hand. Hindi ko alam pero hinayaan ko lang siya. I feel secure when he does that.Ako na ang umiwas ng tingin dahil sa parang mababaliw na ako sa malalim na titig niya.

Huminga muna ako ng malalim, I don't know kung may kinalaman to sa pagkahulog niya at sa pagkahumaling niya sa bituin pero gusto kong malaman.

"Anong meron sa twinkle twinkle little star na nursery rhyme? Bakit parang sentimental ito masyado sayo?" Lakas loob na tanong ko habang patuloy na pinagmamasdan ang mga bituin. Ramdam ko din ang malalim na titig niya sa akin.

"You wanna know the truth?" I slowly nods my head. If knowing the truth includes knowing about someone in his past tatanggapin ko. 

"Because it reminds me about the girl I love the most..." Panimula niya. Parang may kumurot sa puso ko kahit yon palang ang sinasabi niya. Hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan but the truth that he loves someone he treasures until now, nasaktan ako.

"At ang nag iisang babaeng mamahalin ko! I lost her at the past and I won't allow losing her anymore, I love her more than everything, forever" dagdag niya pa. I bit my lower lip upang pigilan ang luhang gustong dumaloy sa mata ko. Bat ako nasasaktan? Hays!

"H-hanap a-akong tulong" bago ako akmang tumayo upang hindi niya makita ang pagluha ko. He grabbed my hand and I realized he's already above looking deeply at my eyes cornered in his arms. 

"H-hindi mo ba talaga m-maalala?" bakas ang lungkot sa boses niya. Iniling iling ko lang ang ulo ko cause I can't utter another words without my tears falling. I closed my eyes when our face are only an inch with each other. 

"Damn it!" Binuksan ko ang mata ko at tumingin sa kanya. 

Nakabalik na siya sa pwesto niya habang inuumpog sa buhangin at sinasabunutan ang ulo niya.

"Damn! Damn! Damn!" paulit ulit na mura niya sa sarili na. Ano bang nangyayari sa kanya? Bakit niya ginagawa yan sa sarili niya. 

Napaupo ito at pinagbabato ang mga malilit na bagay na nakikita niya, and I can't stop myself so I hugged him.

"Damn it! It's you! Ikaw lang ang mahal ko! Ikaw lang ang mamahalin ko! Being forgotten by a girl you keep on thinking every moment is killing me!" Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya at ramdam ko ang pagbasa ng damit ko sa mga luha niya.

I loosen the hug and cuffed his face.

"I can't remember you pero ikaw ang sinisigaw ng puso ko, it's my mind who forget not my heart!" Tumulo na din ang luhang pinipigilan ko kanina pa.

And the last thing I knew we shared a deep kiss.

Wala akong maalala pero mahal ko siya, yun lang ang alam ko.