2. bölüm/kuma geliyor

582 17 0
                                    

Merhaba dostlar biliyorsunuz kitaba yeni başladım çok az okunma var ama eminim bölümler geldikçe daha cok olcaktir iyi okumalar !!

"Medyada bahar war adar 'ın kuma ikinci karısı "

"Peki madem benim  hayatıma yön veriyorsunuz  kabul ediyorum o kuma gelecek ama konağa değil cehennemine  gelecek...............🎬

BAHARD'AN;

Alarmım çalıyordu yine hafif gözlerimi aralayıp çalan alarm'ı  kapattım . Yatakta biraz doğruluktan sonra banyoya girdim , işlerimi hallettikten sonra dolabıma yönelip içinden mavi ince bir elbise alarak üzerimi degistirdim birazda makyaj yapıp asagiya inmek için hazırdım .

Aşağıya indiğimde herkes kahvaltı masasına oturmuş yemek yiyip konuşuyorlardı .hemen herkese "rojbaş" deyip yerime oturup kahvaltımı yapıyordum . Herkes yemeğini yerken babam Berzan abimle sinan abime bakarak konuşuyorlardı;

"Berzan oğul bugün tüm aşiret Hanzâde konağında toplanıyor biliyorsun  bizimde gitmemiz gerek.

"Tamam baba ondan önce bir işim var şirkette onu halledip orda olurum .

Ben hala birşey anlamamıştım .Acaba aşiret neden toplanıyor derken  zihnimi okumuş gibi sinan abim lafa girdi ;

"Yaw bav bu aşiret niye toplanıyor?"

"Kure bilirsin Adar ağayı karısı kısırdır onun için toplaşiriz "

"Kuma için öylemi ne diyelim insallah bu sefer adar ağanın yüzü güler " dedi alaylı bir tonla

Demek karısının çocuğu olmuyordu .zaten o adama kuma gelen kiza aciyorum Adar ağa hakkında birçok şey duymuştum "merhametsiz," gaddar ve çok öfke saçan biriydi , ben bunları düşünürken babam bana seslendi abimin dürtmesiyle duymuştum .

"Keçka'min senin vesikalık veya çektirdiğin bir resim getir hele "

"Tabi bav 'da ne edeceksin ki benim resmimi "  ben şaşırmıştım babam ne yapacaktı'ki benim resmimi düşünür'ken  babam ses etti;

"Ne yapacağımı boşver sen getir hele çabuk "  derken bile sanki sıkıntılıydı . Bir an gözlerim Berzan abime kaydı önüne dönmüş çatalı sıkıyordu neye sinirlenmişti ki şimdi ;

Ben hemen kalkıp odam'a  girdim . Biraz arayışın ardından güzel bir fotoğrafımı bulmuştum . Ne güzel çıkmıştım yemyeşil gözlerimle ....

Odamdan çıkıp merdivenlerden aşağı gülerek inmiştim . Nerden bilebilirdim ki bu benim son gülüşüm olacağını .
Hemen resmi babama verip sofrayı kaldırmak için çalışanlara yardim etmeye başladım .

 Asi kuma Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin