♦Oxygen♦
Part-1
"လူတိုင္းလူတိုင္း ေန့စဥ္ oxygen ရွိမွ အသက္ရွင္ေနႏိုင္သလို အခ်စ္ဆိုတဲ႕အရာရွိမွလည္း အသက္ရွင္ရတဲ႔ဘဝက အဓိပၸာယ္ရွိမွာေလ။ဒါေၾကာင့္္ kris ဆိုတဲ႔ ငါ့ဘဝထဲမွာ luhan ဆိုတဲ႔ oxygen ရွိမွ အသက္ရွင္ႏိုင္မွာေလ"
ထိုစာေၾကာင္းဆုံးသြားတာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက က်ေနမွန္းမသိတဲ႔မ်က္ရည္ေတြ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးရဲ႕အဖုံးေပၚသို့ တစ္ေတာက္ေတာက္ က်ဆင္းေနသည္။
မင္းဘာေၾကာင့္ ငါ့ကိုမမုန္းရတာလဲ kris!!!ငါ့လို လူတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔မ်ား~~~ ငါကမင္းအေပၚ ဘာေကာင္းခဲ႔ဖူးလဲ မင္းအေပၚ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခဲ႔တာေလ
ဟုတ္ပါတယ္ kris ဆိုတာကေလ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕အရုပ္ေလ ကြ်န္ေတာ္ သြားဆိုသြား လာဆိုလာ စားဆိုမွစားတဲ႔ အရုပ္လို လူေလ။ကြ်န္ေတာ္ သိတတ္စအရြယ္ ငါးႏွစ္ကစျပီး အဘြားနဲ႔ေဖေဖက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ေဆာ့ဖို့ ကြ်န္ေတာ္အေဖာ္ရေအာင္ဆိုျပီး kris ကိုအိမ္ကိုေခၚလာခဲ႔တာ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ဘာအတြက္ kris ေရာက္လာမွန္းမသိခဲ႔ပါဘူး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ေဆာ့ဖို့ ကြ်န္ေတာ့္အေစခံတစ္ေယာက္လိုပဲ သတ္မွတ္ထားခဲ႔တာ။ေနာက္ပိုင္းမွသိရတာက ေဖေဖတပည့္ရဲ႕သား ေဖေဖတို့အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ kris က မိဘမဲ႔ဘဝကို ေရာက္ခဲ႔ရတာ။ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖကသူ့ကို အိမ္မွာ ေခၚထားခဲ႔တာေပါ့။ေဖေဖေရာ ဘြားဘြားေရာက စိတ္ထားေကာင္းၾကပါတယ္ အိမ္မွာဆို ေမေမရယ္ ကြ်န္ေတာ္ရယ္က သူ့ဆို
ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာသာမေပးတတ္ပါဘူး။ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ ဘြားဘြားရဲ႕အခ်စ္ေတြရသြားမွာစိုးလို့ပါ။
Xo~Xo~ Xo~Xo~~~
Lu-Hello!ဘာ!အခုသတိရလာျပီလား?ငါအခုခ်က္ခ်င္း ေဆးရုံကိုလာခဲ႔မယ္။
ဟူးးးးးးးးေတာ္ပါေသးရဲ႕ မင္းဘာမွမျဖစ္လို့ မင္းသာတစ္ခုခုျဖစ္ခဲ႔ရင္ ငါ့ကိုယ္ငါ ခြင့္လႊတ္လို့ရမယ္မထင္ဘူး။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Lu-kris!kris! သက္သာရဲ႔လား။ေနလို့ေရာေကာင္းရဲ႔လား?
Kris-ငါအဆင္ေျပပါတယ္ မင္းေရာ ေနေကာင္းရဲ႔လား။
Lu-ဘာ မင္းရူးေနလား မင္းေမ့ေနတာသုံးပတ္ရွိသြားျပီ ငါဘယ္ေလာက္စိတ္ပူရလဲ မင္းသိလား?မင္းဘာလို့ မဆင္မျခင္ လုပ္ရတာလဲ ငါ့အသက္ကို မင္းအသက္နဲ႔ရင္းစရာလိုလို့လား Kris!
Kris-ငါ~ေတာင္းပန္ပါတယ္
Lu-ေတာ္ မင္းမွာေျပာစရာဒါပဲရွိလား။Doctor သူ့အေျခအေနဘယ္လိုလဲဟင္။
Doctor-အားလုံးေကာင္းပါတယ္။ဒါေပမယ့္ သူ့ရဲ႔အျမင္အာရုံေတြကေတာ့…စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။
Lu-ဗ်ာ!!!!!မ်က္စိ ကြယ္သြားတာလားdoctor.
Kris-ငါ မင္းကို နည္းနည္းျမင္ရပါေသးတယ္ကြာ။
Doctor-အဲ႔လိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး ကြယ္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး အျမင္ၾကည္လင္ျပတ္သားမႈမရွိေတာ့တာပါ အရိပ္ပုံစံျမင္ရျပီး ၾကည္လင္ျပတ္သားမႈမရွိေတာ့တာပါ.
Lu-ျပန္မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူးလား Doctor!
Doctor-အစားထိုးျပန္ကုသရင္ေတာ့ ျပန္ျမင္ႏိုင္မွာပါ။doctor ကိုသြားခြင့္ျပဳပါဦး။
Lu-ဟုတ္ကဲ႔ Doctor!ျပီးမွ doctor ဆီ ကြ်န္ေတာ္ လာခဲ႔ပါဦးမယ္။
ဘာ မင္း အဆင္ေျပတာလဲ ဒါလား အဆင္ေျပတာ မင္းမ်က္စိေတြ အျမင္ေဝဝါးသြားတာ အဆင္ေျပတာလား။
Kris-ငါ~ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
Lu-ေတာ္ေတာ့ အဲ႔စကားကို ၾကားေနရတာ ေတာ္ေတာ္ရိုးလာျပီ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လုံးလုံး နားေထာင္ခဲ႔ျပီးျပီ ဒီေန့ကစျပီး မင္းအဲ႔စကားထပ္ေျပာၾကည့္ ငါမင္းကို အရွင္မထားဘူး။
Kris-ေအးပါကြာ။ေနာက္မေျပာေတာ့ပါဘူး။
Lu-မင္း ကအရူးလား?
Kris-မဟုတ္ပါဘူး။
Lu-ဒါဆိုဘာလို့ ငါ့ကိုကယ္ခဲ႔တာလဲ။မင္းတစ္ခုခုျဖစ္ျပီး မင္းေသသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
Kris-ငါ ငါ မင္းကိုမထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး။ငါ~ငါ~~
Lu-ေတာ္ျပီ ထားလိုက္ေတာ့ ငါ doctor ေနာက္လိုက္သြားလိုက္ဦးမယ္။မင္းလည္း ျပန္အနားယူလိုက္ဦး။
Kris-အင္းး။
ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္ အရမ္းပဲ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔သမင္ေလး ဘာမွမျဖစ္လို့ေလ ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္စိေတြကန္းသြားခဲ႔ရင္ေတာင္ ေက်နပ္တယ္ သူ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ စိတ္ပူေပးခဲ႔တဲ႔ စိတ္ကေလးနဲ႔တင္ အရမ္းေႏြးေထြးလြန္းတယ္။ကြ်န္ေတာ္က သူဘယ္ေနရာ ထားထား အသားက်ျပီးသားလူပါ ကြ်န္ေတာ္က သူ့အတြက္ အရုပ္တစ္ရုပ္ျဖစ္ေနခဲ႔ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့သူက မရွိမျဖစ္ Oxygen ဗူးေလးေပါ့။
#To_Be_Continue!
တိုသြားရင္လည္း Miyanae!
မွား tag မိရင္လည္း Miyanae!
tag ဖို့က်န္ခဲ႔ရင္လည္း Miyanae!
ပထမဆုံး yaoi စေရးတာမို့လို့ အမွားပါသြားခဲ႔ရင္လည္း Jinja Miyanae!အားေပးၾကပါေနာ္ pleasezz
