- 001

15 1 0
                                    

❝ Ryumi, pwede bang wag ka nalang umalis? ❞

❝Jae, we both know that i don't want to do this too, but i really need to go ❞

❝ What about me? You will just leave me like this? ❞

Napatitig ang batang si ryumi sa kaibigan niya na umiiyak, hindi niya gustong mahiwalay rito ngunit kung hindi niya gagawin iyon, malamang ay masama ang mangyayari sa batang lalake na nasa harapan niya ngayon.

❝ Sorry Jae, sorry ❞ She can't help but to cry. Niyakap ng batang si Jae ang umiiyak na kaibigan.

❝ I will find you, i promise to find you when we both grow up ❞ Jae said while preventing his tears to drop.

❝ Ryumi, we have to go now honey, your dad is coming ❞

❝ I will wait for you Jaehyun Jung ❞

With that, Ryumi run away with her mother. Hindi pa sila nakakalayo sa bahay na tinitirahan nila ay isang malakas na putok ng baril ang bumasag sa katahimikan ng Village na pinaggalingan nila.

❝ Ma, we need to comeback there! Nandoon si Jaehyun! ❞ iyak ni ryumi at pilit kumakawala sa mga bisig ng kanyang ina.

❝ He will be fine there Ryumi, mas mahalaga ang buhay naten kesa sa kanya!❞

❝Stop telling non-sense mom! Please! I am begging you! bumalik na tayo doon! ❞

❝ We don't know what happened to him anak! kalimutan mo na si Jaehyun! He might be dead there because of your dad and still you want us to comeback there? Fix your mind Ryumi! ❞ Hindi na napigilan ni Ryumi na humagulgol dahil sa bigat ng pakiramdam niya.

No, he's not dead.  Ani niya sa sarili niya at sinubukang pakalmahin ang sarili.

He promised that he'll find me soon. Bulong niya at humawak sa naninikip niyang dibdib.

Wait for me, please.

quarencia // j.jh Where stories live. Discover now