quarencia // j.jh

- 003

MARK

❝ Thank you sir, sana sagutin na kayo ni ma'am, bagay kasi talaga kayo eh ❞ bolera naman 'tong sales lady. Hindi ko pa nga nililigawan si Ryumi eh.

❝Thank you, sana rin sagutin na niya ako ❞

I laughed, seeing myself at the mirror habang may hawak na maliit na bag.

Yep. I bought the bracelet that Ryumi likes. Mahirap na, baka ilang taon pa siya mag ipon para dito pero sold out na. Puro kain pa naman yung babaeng yon.

❝ 30 minutes sa c.r ? grabe ka naman Mark!❞
bakit ba ang ingay ingay ni Sol lagi?

❝ Ano yan? para kanino yan? ❞ tanong niya saken, napatingin ako sa passenger seat, there lies Ryumi, natutulog. Kahit napaka ingay ni Sol.

❝ Kay mama, birthday niya kasi bukas, advance gift lang ❞ agad ko'ng tinago yung bag sa loob ng school bag ko at nilagay yon sa back seat.

❝ Wag mong pakelaman ha? pag nawala yan babayaran mo yan ❞ sabi ko at tumawa.

I started the engine at sinimulan nang mag maneho. I dropped Sol first at her house.

❝ Sabihin mo saken pag naka uwi na kayo ni Ryu ha? sabihin mo tawagan niya ako ❞

❝ Okay bossing ❞

❝ Sige, una na ako, ingat ha! Bye bye! ❞

❝ Bye ! ❞

The three of us know each other since junior high school. Naalala ko pa kung gaano ka-introvert si Ryumi nung unang pasukan. Kailangan kami talaga ni Sol ang mag-adjust para sa kanya.

❝ Hi, i'm Mark Lee ❞

❝ Ako si Sol, pwede ka ba namin samahan dito? ❞ hindi pa nga nakakasagot si Ryumi, umupo na agad si Sol sa tabi niya kaya umupo na rin ako sa opposite side nila.

❝ Anong pangalan mo? ❞ tanong ni Sol.

❝ Ryumi Shin ❞ tipid na sagot niya at ngumiti.

That smile. Hindi ko na nakalimutan iyon.

❝ Ilang taon ka na? Ako 11 na ako, si Mark naman 12 ❞

Simula noong araw na iyon, parang halos araw araw na kaming magkakasamang tatlo. Tuwing weekend, nasa bahay namin sila Sol at Ryumi para mag-swimming. Para na kaming magkakapatid. Not until i feel something special to Ryu.

Isang gabi, 8th grader kami noon. Iniwan ni tita Aeisia si Ryumi sa amin kasi may aasikasuhin daw siya na trabaho sa ibang lugar kaya sa amin nagpalipas ng dalawang gabi si Ryumi. Nasa labas kami noon, specifically sa garden, we are both eating grilled hotdogs tapos naisip namin na magkwentuhan tungkol sa first love namin. I told her about Luna.

❝ I met her infront of the candy shop, umiiyak hahaha, naisip ko na bigyan siya ng candy na caramel bar, akala ko titigil na siya, hindi pa pala ❞ i chuckled.

❝ Then? What happened next? ❞ Ryumi lie down on the bermuda grass.

❝ Tinanong ko siya kung bakit hindi siya tumitigil kakaiyak, at first, hindi ko siya maintindihan since pahikbi hikbi siya tapos nalaman ko na her parents lost her, paglabas niya ng candy shop wala na daw yung kotse ng parents niya ❞

❝ Tapos i decided na tulungan siya na hanapin yung bahay nila, hindi naman niya sinabi na malayo, naligaw pa nga kami but we manage to ask some people about the direction. Gabi na ng maka-balik kami sa bahay nila, parang naglakad kami papuntag buwan noon, swerte nalang ako kasi may pera ako na dala ❞

❝ Anong grade mo noon ha? ❞ she asked out of curiousity.

❝ 5 ir 6? , pero wag ka, 10 years old na ako noon. ❞

She gave me a "hmm" and i continued my story.

❝ Sa bawat hakbang namin pauwi sa bahay nila, sobrang saya ko nung hawakan niya yung kamay ko, doon lang siya tumigil sa pag iyak at kinuwentuhan ako ng mga libro na binabasa ng mommy niya tuwing matutulog na siya. I found her cute. Sobrang higpit ng hawak niya sa akin noon. Kaso di ko naman alam na last na pagkikita na namin yon ❞

Napatingin ako sa blangkong langit.

❝ Pagkahatid ko sa kanya noon, nagpasundo na agad ako because who am i to sleep in her house? ❞ napatawa ako sa sarili ko.

❝ Sayang, hindi ko man lang natanong ang buong pangalan niya. A year has passed, i decided to visit her house, unfortunately, it was an abandoned one now. ❞ Umiling ako at muling nadismaya.

❝ Mahina ka pala sa chicks eh ❞ asar ni ryumi sa akin at tumawa, nahiga ako katabi siya sa damuhan.

❝ I think that's what they called, love at first sight? ❞

Tumingin ako sa kanya. Kagaya ko kanina, she's looking up at the sky.

❝ Your turn ❞ i said to her.

❝ Jung Jaehyun. He's the best man in the world for me. ❞

❝ Yah, you haven't even done saying a full paragraph yet you're already in tears? ❞ hindi ko mapigilan na tawanan siya kada hikbi niya.

❝ Okay enough, mom will scold me if she saw you crying beside me, she'll probably think that i made you cry, enough okay? ❞

While i am patting her back, niyakap niya ako bigla so i hugged her back. She's warm, a very warm person, inside and outside.

❝ I want to let go of those painful memories Mark, please help me. ❞ She whispered while still crying.

❝ I will do my best to help you, Ryumi ❞

That night, he told me alot about that Jaehyun. She said that they both lived in a village in Korea. She knew him since she was around 6 years old and parted ways after several years. She even told me that Jaehyun promised her that he will find Ryumi, no, i don't think that's possible tho.  Well, good luck to him.