BECOME A PROTAGONIST

[ MIRACLE.I ] BAP. Chapter { 5 }

                                အပိုင္း ( ၅ )
                               
                    နန္းတြင္းစာေပးပြဲ { ပထမပိုင္း }
                   
                          [  စာေမးပြဲေျဖဆိုျခင္း။ ]

နန္းရင္ျပင္တံခါးဖြင့္တာကို ေစာင့္ဖို႔အတြက္ နန္းေတာ္အေပါက္ဝမွာ လူေတြ ေျခခ်င္းလိမ္ေလာက္တယ့္အထိကို ျပည့္က်ပ္ေနသည္။

သုံးနွစ္တစ္ခါက်င္းပတယ့္ မင္းမႈထမ္းစားေမးပြဲမလား။ သုံးနွစ္တစ္ခါက်င္းပသည္မလို႔ အမတ္ရာထူးအျပင္ သမားေတာ္၊ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ ရာထူးမ်ား စသည့္ အဖက္ဘက္က ရာထူးေပါင္းစုံအတြက္လည္းေျဖရမယ့္ လူေတြ မ်ားေနတာအဆန္းေတာ့မဟုတ္ေပ။

သားသမီးအတြက္ စိုးရိမ္ကာလိုက္ေစာင့္သည့္ မိဘမ်ား၊ အိမ္ေတာ္ သခင္ေလးမ်ားအတြက္ ေနရာလာဦးေပးရသည့္ အေစခံမ်ား၊ လူစားခိုးေျဖေပးရသည့္ သနားစရာ ဆင္းရဲတယ့္ပညာရွင္မ်ား အစရွိသျဖင့္ စာေမးပြဲေျဖမယ့္လူငယ္ေတြအျပင္ အျပင္လူေတြလဲပါေသးသည္။

ထိုလူအုပ္ထဲ သနားစရာ လူငယ္ေလးလဲ ရွိရွာသည္။ သူ႔ခမ်ာ လူေကာင္မေသးသလို အရမ္းလဲမထြားသည္မလို႔ ပု႐ြက္ဆိတ္အုံလို ျပည့္က်ပ္ေနတယ့္လူအုပ္ထဲ သခင္ေလးခမ်ာ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ လူအုပ္ႀကီး၏ တိုးႀကိတ္ တြန္းထိုးတာခံေနရသည္။

ဒီဘက္ ကာလတြင္မူ စာေမးပြဲအတြက္ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ေနရာဦးရသည္။ မဦးလ်ွင္ လူျပည့္ပါက ေနာက္သုံးနွစ္ေစာင့္ရမည္ျဖစ္သည္။ မည္သူကမွ သုံးနွစ္ထပ္ၿပီး စာမက်က္ခ်င္ေပ။ ထိုအတြက္ အိမ္ရဲ႕အာဏာသုံးကာ ေနရာဦးၾကသည့္သခင္ေလးမ်ားလည္းရွိေပသည္။

ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ ေနရာမေလာက္သည့္ကိစၥေလးေၾကာင့္ စာသုံးနွစ္ထပ္ၿပီး က်က္ခ်င္ပါ့မလား။ မက်က္ခ်င္ဘူးမလား။

ထိုကဲ့သုို႔ပင္ ဒီလူအုပ္ႀကီးလဲ စာမက်က္ခ်င္တာေၾကာင့္ အဲ့သလို တံခါးနားတိုးႀကိတ္ေနရွာသည္။စာေမးပြဲ စီစစ္ရသည့္အမတ္က အခ်က္ေပးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ တံခါးဝမွာေစာင့္ေနရတယ့္ နန္းတြင္းရဲမက္မ်ားက တံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္သည္။

တစ္ခါထဲ လူအုပ္ႀကီးက အတင္းတိုးႀကိတ္ၿပီး လူသုံးေယာက္ခန္႔သာဆန္႔တယ့္ အက်ယ္ေလာက္သာရွိေသာ တံခါးေပါက္ထဲ တုိးဝင္သြားၾကသည္။ ဒါက အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္ေပ။ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတယ့္ ကိစၥတစ္ခုလိုပင္ျဖစ္ေနသေယာင္ေပ။ ခုနကသခင္ေလးခမ်ာ လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ တိုးႀကိတ္မႈေၾကာင့္ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖင့္ေပ တံခါးနားေရာက္လာၿပီး ဝင္နိုင္ခါနီးတြင္ ကံဆိုးကာ တံခါးေအာက္ခါးပန္းနဲ႔ တိုက္မိၿပီး လဲက်မလိုျဖစ္သြားရွာသည္။