It's You

Chapter Nineteen

"Xav, searching for somebody isn't that  hard." Kinukumbinsi ko lang naman s'ya, gosh, I shouldn't be doing this!

"Hindi naman pala mahirap," he sarcastically used what I said against me.

"I can pay,"

"Edi kumuha ka nalang ng private investigator." He leaned aback on his seat and crossed arms.

"Aaaahh," parang batang hindi binilhan ng paboritong laruan ko nang arte. Hindi naman kasi krimininal ang hahanapin ko, biktima, kasi ako ang magnanakaw ng puso n'ya! Choz.

"Approaching someone with an agenda shouldn't be a habit, Euniceline. Don't you think?" Sumandal na s'ya ng mesa para mas mailapit ang mukha sa'kin.

Napakunot naman ako. "What do you mean?" Pinanliitan ko s'ya ng mga mata at maiging tinignan ang buo n'yang mukha. Oo, familiar nga s'ya pero memorize ko naman ata ang mga pangalan ng exes ko at walang John Xavier sa listahan. Pero bakit parang may hinanakit s'ya sa'kin?

"'Wag kang feeling,"

I rolled my eyes and sighed in defeat. "Fine, hindi mo na makikita ang magandang mukhang 'to ever. Wala kang kilalang You at wala din akong John Xavier na nakilala sa Cebu."

Lagi mo nalang akong nirereject, nakakaoffend na talaga!

I stood up bitbit bitbit ang bag at ang isang maletang puno ng sama ng loob para kay John Xavier Chua. He always makes me leave a building distressed.

As I took~~ one step away, and find myself coming back to you my one and only... Este, I took one step away as I heard him speak.

"Deal,"

My face turned O at agad naman akong bumalik sa pagkakaupo. I knew it, charmful You. In excitement, I looked at him pero nakababa ang tingin n'ya.

"But you gotta help me too," inangat na din n'ya ang mukha n'ya and I could see a playful expression inside his eyes.

"Anything... b-but not everything!" Inakap ko ang sarili.

"In your dreams, You." Nandidiri n'ya pa raw akong tinignan! Tshhh!

"Ay oo nga naman, you have a secret lover nga pala." Pabulong ko 'yung sinabi.

"Yes, and tungkol do'n ako magpapatulong."

...

He explained to me about this woman named Apphia Denise, apparently, 3 years na sila, sana oil.

"Bakit isinisikreto mo? I heard from my Mom that wala ka na dawng balak mag-extend ng lahi. About to be wedded na ang kapatid mo, but you were hopeless. And you know the reason? Kasi napakaworkacaholic mo daw? HAHAHAHAHAHAHAHA!" Tawang-tawa ako na gusto kong ibuga 'tong natitirang coffee caramel sa cup ko. Fake news nga naman oh.

"Pero ang sakit kaya sa part ni Apphia, I'm not expert in true love pero, kahit naman siguro ako, 'yung itanggi na ikaw 'yung mahal ng mahal mo for three years? Ouch." Napahawak pa'ko sa bandang puso. Masakit ha, hindi 'yung itanggi pero 'yung hindi ka man lang nakatikim ng 3 years?

"Hindi ko naman tinatanggi, hindi ko lang sinasabi." Defensive naman n'yang ani. Wow?

"Pareho lang 'yun!" Kinunotan ko s'ya. "Eh bakit mo nga kasi tinatago?" Ginalaw-galaw ko pa ang palad, ang gulo naman kasi nitong kausap ko.

He sighed muna bago magsalita. "It's complicated." He bit his lower lip and lowered his eyes. Nacucurious naman ako lalo.

"Si Apphia, anak ng mistress ni Papa."

Napatakip ako ng bibig. Is this an afternoon drama?! O baka naman Wattpad 'to? Ay Wattpad nga.

"Apphia's mother was the greatest scar  in Mama and Papa's relationship. 4 years ago, I chose to stay in Cebu para sa business branch na ako ang manager, but in destiny's game, I met Apphia. Pareho naming alam ang sitwasyon, but then, destiny always chooses the difficult game." Napailing-iling pa ang Xav, kinikimkim lang pala ang mga problema. Playing cool kasi lagi.