A Pervert Maid (Palermo's Obsession)

Kabanata6♡His story☆

Duke POV

Three days had passed.

No signs of Mica. Just like what I've told her.

Sa loob ng dalawang araw, hindi ko nga siya nakita. Pero palagi niya paring ginagawa ang mga utos ko.

Ngayon maghapon lang akong nakahiga sa kama at nakatitig sa kisame. Should I take the advice of Nanay Lucy and Kenzo? It always bothers me.

Well, I think I like her.I mean her attitude and personality amuse me! But not as a woman. I swear, I'll never fall inlove with her. Itaga niya man 'yan sa buwan.

*tok*tok

Tsk. I'm sure si Mica na naman yun! Yun lang naman ang may lakas na loob na guluhin ang pagse-senti mode ko.

Lumapit ako sa pinto at pinagbuksan ito. Ano na namang kailangan ng babaeng ito?

"Hi señorito?" nakangiting bati nito at kumindat pa. What's wrong with her?

"What do you need?" i coldly asked.

"Señorito naman. Sabi ng mga maids dito, ever since daw never ka nilang nakitang kumain sa hapag-kainan so I'm here to pilit-pilit you na kumain there." Napangiwi naman ako sa sinabi nya. Really? Ang jeje ah.

"No thanks. I'm full." Akmang isasara ko na ang pinto ng iipit nya ang sarili sa gitna kaya hindi ko masarhan ito.

"What the hell Mica, get out!"

Mica POV

Pilit kong kinukumbinsi si señorito na kumain sa dining area kasi naman sabi ni Manang Lucy, kumbindihan ko daw sya.

Flashback..

"Mica, nadalhan mo na ba ng pagkain si señorito?" tanong ni Manng Lucy sa akin.

"Hindi pa nga po. Alam nyo namna pong hindi ako nun pinapansin eh. Bakit po ba, ayaw nyang bumaba at kumain dito? Napakatamad naman nya!" asik ko pero umiling lang ito.

"Alam mo kasi, ako na nag nag-alaga sa batang iyon. Hindi sya kumakain dito kasi ayaw nyang makita ang mga bakanteng upuan, pakiramdam nya kasi nag-iisa sya kaya naman ayaw nyang kumain dito." napa-ahh na lang ako. Tsk. May ka-dramahan din pala ang buhay nya.

"Ehh asan po ba ang pamilya nya? Bakit hindi na lang yung maliit na lamasa ang binili niya?" I tried to joke around.

"Nasa States. Masyadong busy sa trabaho kaya walang panahon sa kaniya. "

Tsk. Ang saklap ng buhay nya. Noon naiinggit ako kasi maganda ang buhay nya kaso hindi rin pala. But somehow, he's just still lucky. May mga magulang pa rin siya, busy nga lang. Eh ako, wala ni isang pamilya.

"Bakit kaya hindi mo sya yayaing kumain dito sa baba? Kumbinsihin mo naman ang señorito, hindi ka noon matatanggihan." Napalunok ako ng ilang beses. Seryoso??

"Tsk. Manang naman!Huwag nga po kayong magbiro ng ganyan. Maaari nga pong di nya ako tanggihan pero for sure bubugahan ako nun ng apoy! Rawwrrr!" Napatawa naman si Manang.

"Naku, hayaan mo na. Masasanay karin dun. Hala sige, yayain mo na yun at good luck na rin sayo hija!"

Ayst! Si Manang talaga! Ako pa ang inutusan!

End of flashback.
---

Kaya heto ako ngayon, pinipilit isama sya sa baba.

"Go away. Ayokong kumain sa baba!" madiing sabi nito. Pumasok ako sa kwarto nya at nagdire-diretso sa balcony. Ito na lang ang naiisip kong paraan.

"What are you doing? Get out!"saway nito.

" No! Kung ayaw mong kumain sa baba, mas mabuti pang mamatay na lang ako! Wala na akong silbi sa pamamahay na to! "Napanganga naman sya sa nasaksihan nyang eksena. Best actress ata ako noh.