Chapter 3
I decided to go home when the sun rays hurts my skin. It's already 8:00 am when I'm done jogging in our village. This is my Saturday routine every morning.
It feels so calm whenever I did this. I can only have time to think with my own self, and freely express what inside in my heart.
I continue jogging on my way to home, when I heard a call from my behind. The good thing was I already turn off my Earphones.
Hubad ang pang-itaas na baro ni Blake nang masilayan ko siya. The sweat on his jaw upto broad shoulder and chess made him so hot as hell. Oh my god! He looks so perfect! He's smiling to me so wide habang papalapit siya sakin. Everything were so slow, I feel like my world just stopped. And both of us were only the one who's moving. It's funny how I said that this were not real when I've done watched a scene like this on TV nor Cinema but now halos mapamura nalang ako sa isipan ko.
Totoo palang nakakabusog ang mga abs at muscles, samahan pa nang tumatagaktak na pawis at mapang-akit na mga ngiti. Kanina ay gutom ako ngayon ay parang nabusog ako ngunit hindi dighay ang kailangan ko para masiyahan sa pagka-busog kundi isang palaman at malamig na tubig na papawi sa nanunuyo kong lalamunan!
Nang matauhan sa mga nasabi sa isipan ay madrama akong napasampal sa noo ko. What the hell Evi?! What the hell...
"Hey, Baby? You okay?" I snapped as I head him calling me baby.
"Stop calling me baby!" I hissed and continue the jogging.
Halos mapamura ako nang maramdaman ang panghihina ng mga tuhod ko. Tumatawa siya habang sinasabayan na 'ko sa pagjogging.
"Share mo lang?" Napangiwi ako sa pamimilosopo siya.
Huminto ako at mabilis siyang hinampas sa dibdib. Mali yata ang ginawa ko dahil may kung anong nabuhay sa tiyan ko nang magdampi ang mga balat namin. Shit!
"Nakakainis k-ka!" Sigaw ko sa kanya at saka ako dumiretso sa Mansyon.
Halos manghina ako nang tumambad sa akin ang nagses*x sa TV at umalingawngaw ang malakas na ungol sa pandinig ko.
Nang makita ako ni Bryle ay nanginginig niya itong pinatay habang nagmumura ng malulutong.
"P-Putangina..." Mura ng mga kapatid niya.
"Sabi ni Blake mamayang alas diyes pa ang uwi nila!" Rinig ko ani ni Eli.
Nanginginig sa galit ang mga laman ko at okupado ang isip at pandinig ko sa nakita. Kumuyom ang kamao ko at saka ko sila walang habas na sinugod at saka ko sinakal si Bryle!
"G-Gago ka! Ang gago mo! Mga manyak kayo!" Sabay sabay akong inawat ni Cal At Eli.
Hanggang sa sila naman ang pinaulanan ko ng mga hampas at tadyak!
Mula sa kusina ay lumabas si Escolano na nag-aapoy ang laylayan ng damit kasunod si Levi at Zell na hawak ang ang kawali na sunog at sunog na sunog rin na mga pagkain.
Histerikal akong nagpatibuwal at makalipas ang ilang segundong pagkatulala ay buong lakas ko silang sinagawan!
"LUMAYAS KAYO! LAYAS! MGA HANGAL!" Kinaladkad ko sila palabas ng mansyon.
Si Bryle, Cal at Eli ay puno ng mga pasa at ngumingiwi sa sobrang sakit. Habang si Escolano ay haplos ang bawat tilamsik ng mga mantika at may pagka-gutay gutay ang damit sa pagkasunog nito, Levi were busy checking the toasted foods. Si Zell ay parang bata pang iwinawagayway ang kawali niya habang binubulong ang pambansa niyang dayalogo.
"Away-away.." Zell keeps on chanting that line. No emotions. No feelings. Parang tanga lang.
Isang imported na mura sa hindi kalayuan ang nagpatigil sa amin. Nagtama ang nanlalaki niyang mga mata pero nagmukha lamang siyang isang gwapong nilalang. Sa lahat ng nagulat siya 'yung masasabi kong sobrang gwapo. Shit! Kinapa-kapa ko ang sarili ko. Biglang nawala ang galit ko at napalitan ito ng isang matinding lagabog sa puso at pagwawala ng mga nilalang sa tiyan ko, na hinahatak ako mula sa kawalan.
Sobrang bilis ng mga pangyayari nadatnan ko na lamang ang sarili ko sa sofa habang galit na nakahalukipkip sa harapan ko ay ang mga pitong hangal.
Akala mo mga kaawa-awang nilalang! Huhusay mag-feeling biktima!
"Ayos na ba kayo?" Tanong ni Blake na pumapagitna sa amin.
Can't help but stare at him while drinkin' a cold water. Sa oras na mga na 'to, biglang bumaba ang matayog kong pangarap. Gusto ko na lamang maging baso na iniinuman niya. Damn those pinkish lips!
"I'm very sorry Evi on behalf of my brothers faults."
Hayan nanaman ang malakas na kabog nang puso ko. Nakaramdam ako nang pananayo ng mga balahibo sa pagbanggit niya sa unang beses ng pangalan ko. It actually sent shivers down to my spine. Paano niya nalaman ang pangalan ko? Hindi ko matandaan na nagpakilala ako sa kanya.
"Hindi na nila uulitin iyon."
"D-Dapat lang!" Blake smirked on me.
"Hindi dapat nag-aaway...." Sita niya sa mga kapatid. Then his eyes firmly set on mine. "Dapat nagmamahalan..." Sa bawat bigkas niya ng mga salitang iyon ay sa akin lang nakatuon ang kakaibang kislap ng mga mata niya.
Nahigit ko ang paghinga sa matinding tibok nang puso ko. Para akong nalulunod sa bawat pasada ng mga mata niya sa buong sistema ko, tumatagos ito sa kaloob-looban ko.
This is not a joke anymore. This is bad. I'm doomed.
