Housemate

0.0

NOT: Bu hikaye MPREG!! Lütfen 'erkek nasıl hamile kalıyor' diye sormayın. İyi okumalar.
_____________________________________

"Abi lütfen, bak bu sene mezun olacağım zaten. Bir ay sonra sınavlarım başlayacak. Gözünü seveyim biraz daha vakit ver. En azında-"

"Sana yeteri kadar katlandım çocuk. Hafta sonuna kadar evden çık. Yaka paça dışarı atmak zorunda bırakma beni."

"İyi ama hafta sonuna kadar iki günüm var."

"Beni bağlamaz. Ya çıkacaksın ya çıkacaksın." daha fazla bir şey söylememiş, beni öylece bırakıp gitmişti ev sahibim. Ne yapacaktım şimdi? Yeni evi nereden bulacaktım? Okulun yurdunda hiç boş yer yoktu. Diğerleri de çok uzakta kalıyordu. Şimdi o kadar sınavın arasında birde ev bulmaya çalışacaktım.

Lanet adam! Biraz daha beklese ölürdü sanki. Neymiş efendim, kızı Amerika'dan gelecekmiş. Kızın mezun olmamı bekleyemedi mi? Tamda en önemli zamanda geleceği tutmuştu. On yıldır yurt dışında olan insanın ne hikmetse bir anda memleketine dönesi gelmişti.

Ev sahibime ve kızına sövme seansımdan sonra odama gidip yavaş yavaş eşyalarımı toplamaya başladım. En azından kıyafetlerimi bavula koymalıydım. Çünkü yarın büyük ihtimalle bütün gün ev arayacaktım. Toparlanmak için pek fazla zamanım olmayacaktı.

"Ben tıp okuyorum, tıp! İnsanın doktora biraz saygısı olur! İnsanlık ölmüş ya! Hiç düşünmüyor musun? Ulan bu çocuk daha öğrenci, yazıktır, günahtır. Zaten son senesi. Biraz daha müddet vereyim, bari sınavları bitsin. Ama yok! Aman kızın bir ay daha kalsa yerler onu orada!" Oh be! Rahatladım. Umarım hepsini duymuşsundurda vicdan azabından ölürsün.

Kıyafetleri bavuluma tıkmaya devam ederken evimin kapısı çalmıştı. Söylene söylene koridoru geçip kapıyı açtım. Ev sahibim gelmişti. Kim bilir yine ne saçmalayacaktı. "Buyur abi."

"Yahu Erkancığım, az önce biraz düşündüm de... Sana karşı yanlış davrandım." yüzüme umut dolu bir gülümseme yayılmıştı. Kesin dediklerimi duyup bana acımıştı. Yaşasın en az bir ay daha buradayım.

"Yarın defol git evimden."

"Ne!?"

"Duydun. Yarın evimden çık. Merak etme, başkalarının doktora saygısı vardır! Kolay bulursun yani."

SİKTİR!!

*****

"Oğlum acıdım lan sana. Gel bende kal diyeceğim ama biliyorsun yengen çok kıskanç. Yanlış anlar falan sakata gelmeyelim."

"Merak etme daha seninle kalacak kadar kafayı yemedim. Hayır birde kız olacaksın. Ben hayatımda senin kadar pislik bir insan görmedim."

"Ayıp ediyorsun abi. Ne pisliğimi gördün şu ana kadar?" Erkan alayla gülümseyip ondan bir hayli kısa olan en yakın arkadaşına baktı. "'Evimi gördün mü?' daha doğru bir soru olabilirdi. Çünkü evdeki toz ve çöpten zemini hiç görme fırsatım olmadı."

"Öyle olmaz direkt füze at. Bir insan bu kadar gömülmez yahu. Biraz acı bana."

"Neyse bırak hadi boş yapmayı. Hiç ilan bulabildin mi?" Büşra, çantasından iki kağıt çıkarıp masaya koydu. "Kanka çok uğraşmışsın Allah razı olsun. Yorulmamışsındır inşallah."

"Dalga geçme lan." Erkan gözlerini devirip kendi bulduğu ilanları çıkardı. "Hadi hemen başlayalım. Akşama evden çıkmam lazım."

İki arkadaş fakülteden ayrılıp civarda buldukları evleri gezmeye başladılar. Ellerinde on üç tane ilan vardı ve Erkan bugün biriyle anlaşmak istiyordu. Daha eşyalarını tam toplayamamıştı birde. Çok fazla yorulmamayı umut ediyordu.