vlna lasky

V | Giriş

Öncelikle hoşgeldiniz.
Umarım yüreğinizdeki uçuşan kelebeklere tebessüm yayabilir, satırlarımla açtığım dünyamda size mutluluğu bulaştırabilirim.

Buraya,başladığınız tarihi yazarsanız çok mutlu olurum.

O zaman yolumuz açık kılıcımız keskin olsun iyi okumalar...

Bir melodi yankılanıyordu kulaklarımda.
Bu sefer ki kalp kırıklığından değildi ama,
aşkımın bana getirdiği naif sızının iletisiydi.

Her şeye rağmen içerken ki mutluluğumun getirdiği beynimin o zonklaması yoktu.Bu sefer hissizleşen ve darma duman olan düşüncelerimin eksiltisi mutlu ediyordu beni.

Değişmiştim.Beni değiştiren şey bu sefer ilaçlarımla beni yöneten beynim değil,
sevginin getirdiği aşkın,kalbimin yönettiği aşk ile bağlantılı olmasıydı.

Bu sefer her şeyden uzakta idim.Sadece sevdiğimin adamın kollarında onun kokusuyla birleşip mutlulukla taçlanıyordum.

Ayaklarımız aynı takırtıda çatlatırken sesi ellerini saçlarıma götürüp okşaması bir oldu.Hafif tebessümüm ile ona bakarken elini tekrar belime atıp dans şeklimizi değiştirmesi de yine an meselesi oldu.Ona adımlarımla tekrar ayak uydurmaya çalışırken gözlerine takıldı gözlerim yeşil gözleri öyle dolu dolu bakıyordu ki alnımda yazan ruh eşimin adına bir kere daha şükredip tekrar yaslandım göğsüne.

Belkide ikimizin birbirine olan sevdası yüzünden müziği değil de kalbimizin sesini melodi yapmıştık hayatımıza.

Onu öyle çok seviyordum ki.Bana şu zamanıma kadar yaşattığı tüm anılara tekrar dalıp gidebilmek için hissizleşmek istiyordum.

Tüm saniyelerimizi hafızama kazırken,
omzuna tutunduğum elimde duran yüzüğü görünce tekrar iç çekerek dolan gözlerime karşılık hemen kirpiklerimi kırpıştırdım.

Belki bir ay belki de üç dört sene içerisinde tamamen birbirimize ait olacaktık.

Herkesten ve her şeyden daha çok bugün çok mutluydum.Burnumu içime çekerken duygusallığımı toparlayıp,aklıma gelen şarkı ile Can'ın kulağına fısıldamaya başladım.

"Sevdan kuşlar misali
Gelip kalbime kondu
Ömrüm kışlar gibiydi
Sonsuz bir bahar oldu"

Şaşkın ama hoşnut bir tavır takınmıştı.
Derin gülümseyişi ile bedenimi daha çok sarıp sarmalarken şarkıya devam ettim.

"Esmer bir akşam vakti
Senle yeniden doğdum
Benden çaldıkları unut dedikleri
Kaybettiğim kaderi buldum"

"Dünyanın yükünü yazsalar payıma
Dost düşman bir olup çıksa da yoluma
Vazgeçmem senden yine de
Ben aşkla yürürüm ateşe
Yeter ki sen ellerimden tut"

Bir anda bana eşlik etmeye başlarken bu sefer ben şaşkın ama hoşnut bir tavır takınmıştım.

Bir yandan sadece ellerimiz kenetliyken bir yandan ise gözlerimiz akın ediyordu aşkımızdan.Bir birimize o kadar bağlı o kadar hoşnut iki insan olmuştuk ki.Eski zamanlarımızı gözlerimizin önüne getirdiğimizde kah kahalara boğuluyorduk.

Bizim hikayemiz sadece bir aşktan ibaret değildi biz hem duygusallığı hem güveni hemde gururu birbirimizle tatmıştık.

Yeri geldi hun harca kez göz yaşı döktük,
yeri geldi gururumuzu çiğneyip tükürmeye yer ararken yine gururumuzun esir olduk.
ama en önemlisi yeri geldi güvenimizi sorgularken bile asla ama asla bir birimizi ihanetin bedeliyle yanıp tutuşturmadık.

Çok severken bile çok sevmek vardır ya hani,
biz tamda öyle deli dolu çılgın kişilerdik.
Hala da öyle aslında ama sanırım değişen birkaç şey var başta zaman olmak üzere biz değiştik.Büyüdük.Bazen İlkbaharda açan çiçekler gibi ter temiz ve güzel kokulu olduk bazende Sonbaharda dökülen yaprakları andırdık birbirimize kırıldık döküldük.
Ama değiştik.Hemde çok değiştik.Eskiden her şeyi kırıp döküp deli gibi ağlarken şimdi
gözlerimizi birbirine kenetleyip mutluluktan ağlıyor olduk.

Her şey değişti.Herkes değişti.Ama asla birbirimize olan aşkımız eksilmedi...