ဟပ်ချိုး
သူနှာချေပြီးတစ်သျှူးဘူးဆီလက်အကမ်းအသင့်ရောက်လာသောသူ့လက်။
"ကလေးကျနေတာဘဲ
ရေချိုးပြီးနွေးနွေးထွေးထွေးနေရမယ်ဆိုတာ
မသိဘူးလား။
ကိုယ်အိမ်မှာမရှိတာနဲ့ ..... "
ခွိ
ဆယ်ဟွန်းရီပြီးမှပါးစပ်အမြန်ပိတ်လိုက်ရသည်။ကားမောင်းနေရင်းလမ်းဘေးထိုးရပ်ကာသူနဖူးဆီကမ်းလာသောလက်ကြောင့်ရင်ထဲတဒိတ်ဒိတ်။
"ကျစ် ရီနေသေး
ကိုယ်ပူနေပြီ .... "
"ဒီလောက်ဖျားတာကမသေနိုင်ပါဘူး "
" ဆယ်ဟွန်း "
"ဘာလဲ .... "
စကားမဆုံးလိုက်သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားသောအဖြစ်။နွေးလိုက်တာ။ဆယ်ဟွန်းသဘောကျတယ်။
"ဘာလုပ်နေတာလဲ
မင်းကပါပီလေးလား "
ချန်းယောလ်ရင်ခွင်ထဲအငြိမ်မနေ
နှာခေါင်းတရှုံ့ရှုံ့နဲ့ဘာတွေလုပ်နေတယ်မသိ။
"ငါ မင်း ကိုယ်နံ့ကိုတကယ်သဘောကျတယ်
ချွေးနံ့ရယ်မင်းသုံးနေကြရေမွှေးရယ်ပေါင်းထားတဲ့အနံ့
အား ပတ်ချန်းယောလ်ကိုဝါးစားချင်နေပြီ "
"ဟားဟား စားလေ "
အူလှိုက်သည်းလှိုက်ရီမောနေသူရင်ဘတ်ကိုထုကာတွန်းထုတ်တော့ပိုတိုးဖက်သည်။
"နောက်ခန်းပြောင်းရအောင်ဆယ်ဟွန်း"
သူအကြံမသိတာခက်လို့
"လက်ကငြိမ်ငြိမ်နေကွာ"
"ကိုယ်ဘာမှမလုပ်ဘူး။ထူးဆန်းတယ်သိလား။
ဒီလက်ကလေမင်းအနားရောက်ရင်ထိန်းချုပ်မရတော့ဘူး။
ဟောဒီလို ~~ ဟော့ဒီလို
ကိုင်လိုက်ရမှ .... "
အပြောနဲ့အတူဘောင်းဘီထဲ၀င်လာသောသူ့လက်။လက်ကလည်းအငြိမ်မနေ၊ဆယ်ဟွန်းတင်ပါးကိုပွတ်နေတာ။
" အွန့် ခဏ ချန်း ယောလ် "
"ဘာလည်းကွာ "
"ငါနေမကောင်းချင်သလိုဖြစ်နေတာလေ"
"သိတယ်
ချွေးထွက်ရင်မင်းဖျားချင်သလိုဖြစ်နေတာပျောက်သွားမယ် "
YOU ARE READING
BORDERLINE ( CHANHUN )
Fanfictionသူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ကန့်သတ်ချက်နယ်နမိတ်ကိုကျော်မိသောအခါ....
