ဆိုးလ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့သူ႕အိမ္မွာလိုက္ေနရသည္။ဆယ္ဟြန္းမွာေနစရာအိမ္မွမရွိတာ။မိဘေတြက်ေတာ့လည္းနယ္ဘက္ဆိုေတာ့ခ်က္ခ်င္းမျပန္ျဖစ္။ၿပီးေတာ့ခ်န္းေယာလ္နဲ႕လက္ထပ္ဖို႔အိမ္ကိုသြားရမယ္။
အေမတို႔ဆီကခြင့္ျပဳခ်က္ေပါ့။အိမ္မျပန္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့သားအခုလိုကိစၥေၾကာင့္ျပန္လာတာသာသိရင္အေမဘာျဖစ္သြားမလည္း။
" ေယာက္က်ားရေတာ့မယ္ "
"ေျဖာင္း"
"အား နာတယ္အခ်စ္ရ "
မနာဘဲေနမလား။ဆယ္ဟြန္းသူ႕ေက်ာျပင္ကိုအသံျမည္ေအာင္ကိုခ်လိဳက္တာ။
စိတ္တိုလာၿပီ။ဟင္းခ်က္တာေကာင္းေကာင္းမခ်က္ရဘူး။မီးဖိုခန္းထဲတခါ၀င္လာတိုင္းတင္ပါးကိုလာညွစ္သြားတာ။
လက္ကိုအၿငိမ္မထားဘူး။ပါးစပ္ကလည္းေအာ္ေနတာ။
"ထမင္းစားလို႔ရၿပီလား အခ်စ္ "
"စားေလ
ခုနကဗိုက္ဆာတယ္ေျပာၿပီး "
"အခ်စ္မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ၿပီး
ကိုယ္ဗိုက္ျပည့္သြားသလိုဘဲ "
"အဲ့ဒါဆိုလည္းၿပီးတာဘဲ
ေနာက္ဆိုမင္းအတြက္ထည့္မခ်က္ေတာ့ဘူး
အကုန္အက်သက္သာတာေပါ့ "
"အခ်စ္ကလည္းကိုယ္ကရိုဆန္ဆန္ေျပာၾကည့္တာေလ "
ရႈံ႕မဲ့ေနတဲ့သူ႕ကိုၾကည့္ၿပီးဆယ္ဟြန္းရီမိေတာ့သည္။
တကယ္ပါဘဲပတ္ခ်န္းေယာလ္ကေလအေတာ္ရီခ်င္စရာေကာင္းတယ္။
"အေမတို႔သေဘာမတူလည္းကိုယ္နဲ႕လက္ထပ္ရမွာေနာ္ၾကားလား ဟြန္း "
"ဒီစကားေျပာလာတာအႀကိမ္မနည္းေတာ့ဘူးခ်န္းေယာလ္ရာ
မင္းနဲ႕လက္မထပ္ဘဲေနမလား "
"ကိုယ္စိုးရိမ္လို႔ဘာ "
အေမတို႔သေဘာမတူလည္းကြၽန္ေတာ္သူနဲ႕လက္ထပ္မွာပါ။လူႀကီးေတြသေဘာမတူလည္းဖြင့္ေတာ့ေျပာျပရမယ္ေလ။
နယ္ေရာက္ေတာ့ခ်န္းေယာလ္ကသူ႕မိဘအိမ္ျပန္သည္။သူနဲ႕ကြၽန္ေတာ္ကလမ္းဘဲျခားသည္ေလ။
"ဟြန္း ဖုန္းဆက္ေနာ္ "
လက္တျပျပနဲ႕အိမ္ထဲ၀င္သြားေသာသူ
ဆယ္ဟြန္းလည္းဆုေတာ့ေတာင္းလာသည္။
အေမခြင့္ျပဳတာလိုခ်င္သည္။ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကပိစိေလးေတာင္ရွိပါ့မလား။
အေမရင္ထိတ္သြားမွာေတာ့အမွန္။
YOU ARE READING
BORDERLINE ( CHANHUN )
Hayran Kurguသူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ကန့်သတ်ချက်နယ်နမိတ်ကိုကျော်မိသောအခါ....
