One Shot Stories

ONE SHOT 1: Suicide

SUICIDE

"Ano ba yan, yan nanaman ba yang grade mo ang baba puro ka kasi cellphone ng cellphone"

" Buti pa yang mga pinsan mo matataas ang grades. Sana ganun ka rin"

" tinganan mo yung kapatid mo. honor student kahit nag cellphone"

Parati na lang yan ang naririnig ko sa mga magulang ko at sa mga kamag anak ko.  Oo tanggap ko na mahina ako.  I can't be a honor student but please please stop comparing me.

don't worry babawi ako sainyo.  Gagawin ko ang best ko to become a honor student mag aaral ako ng mabuti para maging isang honor student. Yun naman gusto niyo diba.  

Nag aral ako ng mabuti ngayon,  I always listen to the teachers ni hindi ko magawang makipag chismis sa mga kaibigan ko.  dumating yung oras na mag b-breaktime na.

" Uyy Gabby,  tara breaktime na oh" ani ng best friend kong si Yna.

umiling lang ako sakanya at ngumiti.  "hindi na di naman ako gutom." sambit ko.

"Mamaya na yan Gab, kakain na muna tayo" ani naman ni Astra. 

"Hindi na girls,  kayo na lang nila Max ang mag recess mamaya na ako.  Nag r-review pa ako dito oh. My quiz pa tayo later"  sambit ko. tumango na lang sila sakin at umalis na.
----
Tapos na ang quiz namin ngayon ni a-annonce kung sino ang highest to lowest.  kinakabahan ako sa resulta. di ko alam kung tama yung mga sagot ko. 

"Gabriella Rivas!"

Nagulat naman ako ng bigla ako tawagin ni ma'am napatingin ako sakanya.  "P-po ma'am? " sambit ko na kinakabahan. ngitian naman ako ni ma'am. "your score is 47/50, congratulations ikaw ang 3rd na highest sa Quiz.  impressive" 

natuwa naman ako bigla sa announcement ni Ma'am.   "kaya pala nagstudy kanina.  Ikaw a wala nag share ng answerm" pabirong sabi ni Astra. Ngitian ko naman yung mga kaibigan ko. 

Binalik na ni ma'am yung mga quiz namin.  Karamihan sa araw na ngayon puro quizzes papalapit na kasi yung exams namin. Kaya banat sila mag pa quiz samin. 
------

Pagkauwi ko ng bahat excited akong sabihin sa mga magulang at relatives ko na mataas yung mga quizzes ko ngayon.  Alam kong matutuwa sila sakin.

"Tito!  Tita!!! " ani ko at lumapit sakanila.

"Ano ba Gab, wag kang sumigaw! " sambit nila sakin.  "Ay sorry po, my sasabihin po ako sainyo" ani ko. 

"Ano yun? 1st honor ka ba? "

"pakibilis, sinasayang mo ang oras ko"

" siguraduhin mong maganda yang balita ah!"

marami, rami silang sinasabi sakin,  medyo nalungkot ako.  "Ahhhmm...  naka 3 mistakes po ako sa quizzes ko,  tapos po yung iba perfect" sambit ko ng nakangiti sakanila.

"YAN LANG!?  AKALA KO KUNG ANO!?"

"tsk.  Dapat lahat ng quizzes mo perfect!  Ayusin mo yan! "

"You are wasting my time!  dapat ngayong year valedictorian ka ha!  Gayahin mo kapatid mo wag puro barkada at cellphone atupagin mo. Umakyat kana sa kwarto mo.  Sumasakit ulo ko sayo! " sigaw ni Lola.

Bumagsak naman ang balikat ko,sa mga narinig ako. "O-opo" ani ko at nakayukong naglakad papuntang kwarto ko.  Pagdating ko sa kwarto ko.binuhos ko yung mga luha ko.

Iyak lang ako ng iyak, ni hindi ko na alam gagawin ko.  I did my best naman pero hindi pa rin enough sakanila yun. Gagawin ko ang makakaya ko para maging proud kayo sakin. 
-----------
Ganun parin sila sakin hanggang ngayon.  Tuwing my sinasabi ako wala silang pakialam they keep comparing me na sobrang sakit sakin.  yung mga kaibigan ko ang mga naging karamay ko sa lahat ng oras.  Kulang na lang sabihan nila mga magulang nila na ampunin ako.

Dumating ang araw na mag a-aanounce na kung sino ang mga honors.  Tahimik kaming lahat.

"Our is Valedictorian Ms. Madison Austria and our Salutatorian is Gabriella Rivas"

nagpalakpakan naman yung mga classmates ko.  Naluha naman ako bigla. "Yehey congrats Bes" sambit ni Yna.

"Bestfriend namin to!!! " sigaw ng mga kaibigan ko.  napaiyak naman ako.

"I'm sorry, I'm not the valedictorian" bulong ko saaking sarili ko. Pinunasan ko ang luha ko at tamang-tama nagbell na.  Tumakbo ako palabas ng room di ko na pinansin yung pagtawag ng mga kaibigan ko.

Sa sobrang pagtatakbo ko nadapa ako.  Umiyak naman ako ng umiyak. "Gabi!?" napaangat naman ako ng tingin.  I know that voice siya yung dumamay sakin sa lahat ng oras,  tunuring niya akong parang totoong kapatid.

"K-kuya!!" ani ko, bigla naman siya umupo ay niyakap ako.  "Shhhh.. Hey what happened!?"

"K-kuya I'm not the Valedictorian, they will not  be proud of me!! " ani ko at iyak ng iyak. "ssshhhh, si Kuya proud sayo." ani ni kuya Jairus.

Niyakap niya lang ako,  hanggang sa tuluyan na ako nakatulog.
---
Nagising na lang sa mga sigawan sa baba.

"putangina! Sino ka!? "

"sinong lalaki ka,  at nagdala kay Gabriella dito!? Lumayas ka sa pamamahay namin. "

"mawalang galang lang ho,  wag niyo sanang tratuhin na ganun si Gabi" rinig ko sabi ni kuya. Pinagtatanggol niya ako.

Di ko magawang lumabas ng kwarto.  Iyak lang ako ng iyak hanggang sa my nakita akong isang lubid. Agad naman ako tumayo at kinuha yung lubid sa drawer ko.

"I'm sorry po,  hindi ako valedictorian, salutatorian lang ako" ani ko habang umiiyak, dahan dahan ko inikot sa leeg ko yung lubid hanggang sa masakal ako nahihirapan na ako huminga, at tiniis ko yun at pilit nagsalita.  "I'm so sorry" sabi ko muli. Inabot ko naman bigla yung blade at biglang sinugatan ang wrist ko. 

Napasigaw ako sa sakit..

"Gabriella!!! " rinig kong sigaw ni Kuya napatakbo sa kwarto ko. 

Pagbukas nila ng pinto nakita kong gulat ba gulat sila sa nakita nila.  Ngumiti ako sakanila. At naluha.

"Gabi!!!! No, No!! " last na narinig kong sigaw ni kuya Jairus hanggang sa tuluyan na akong nawalan ng buhay. 

" I'm sorry, hindi po ako valedictorian. I failed you"  yan yung sulat ginawa ko.

Education is important but please stop pressuring your son and daughter. And please stop comparing them to others.  They are different.   don't wait the right time na magsisi kayo.

-The End-

~Jiashiii 💗