အမုန္းမွအခ်စ္
"ကလင္....ကလင္...."
ေခါင္းေလာင္စံနဲ႔အတူဆရာကို ႏူတ္ဆက္ၿပီး ကန္တန္းကိုစစ္ေကြၽနဲ႔အတူတူထြက္လာခဲ့တရ္
ကန္တင္းေရာက္ေတာ့ သူမျမင္ခ်င္တဲ့ယုန္ဆိုးေတြပါၿပီး ေဘးကသူသူ႔ငယ္ခ်င္းဝမ္နင္နဲ႔ ဘာေတြသေဘာက်ေနတဲ့မသိႏွစ္ေယာက္သားက ၿပံဳးၿဖီးေနတာ ေတြပါၿပီးက်ေနာ္ကို
က်ေနာ္ျမင္မွရီတာကိုရပ္လိုက္တဲ့ယုန္ဆိုး ဘာလိုရပ္လိုက္တာလဲ က်ေနာ္ကသူရီျပရေလာက္ေအာင္ မခင္လို႔လား...
ထားပါသူရီျပမွထမင္းစားရမွာမဟုဘူး စစ္ေကြၽးေခၚရာေနာက္ေလာက္ၿပီး ထိုင္စားလိုက္တရ္
စစ္ေကြၽးကေခၚမရ္ေခၚေတာ့ ယုန္ဆိုးတို႔ႀထိင္တဲ့ဝိုင္းေခၚလာတာ က်ေနာ္လည္းခပ္တည္တည္ပဲဝင္စားေနလိုက္တရ္
"ဟိတ္..ေကာင္ေလး..."
"......"
ရိေပၚသူေခၚမွန္းသိလို႔ မ်က္လံုးနဲ႔ပဲၾကည္လိုက္တရ္..ဘာလဲေပါ့..
က်ေနာ္ၾကည္ေတာ့ ဘာမွမေျပာပဲ ထမင္းကိုယ္ျပန္စားေနတရ္
ဒီလူရူးေနလားေပါ့...ဘယ္လိုလူလဲမသိဘူး က်ေနာ္လည္း စားၿပီးတာထမင္းဝိုင္ူကထျပန္လိုက္တရ္
မဟုရင္...က်ေနာ္ေၾကာင့္ သူမ်ားအေပ်ာ္ေတြမပ်က္စီးေစခ်င္လို႔ အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ ထံုဆံအတိုင္းစာအုပ္ဖြင့္ ဟိုျခစ္ဒီျခစ္လုပ္ရင္း နားၾကပ္တပ္ထားလိုက္တရ္ နားၾကပ္ပဲတက္ထားတာ သီးခ်င္မဖြင့္ထားဘူး
ခဏၾကာေတာ့ ဆူညံဆူညံနဲ႔ ျပန္လာၾကပါၿပီး သူတို႔အသံၾကားတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္းအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တရ္ မဟုရင္ စစ္ေကြၽးက အေမးျမန္းထူးအံုးမွာ...
"ေဟ့ေကာင္....ရူးတိုးတိုး..."
ေရွာင္းက်န႔္ေမ့ေငါ့ျပေတာ့ ဝမ္နင္က
"မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ သူကေက်ာင္းလာအိပ္တာေလ ငါတိုကလာတက္တာ ေင်ာင္းက သူအိပ္စရာလား ဆူေတာ့ဘာ...အု...အြန္..."
ေရွာင္းက်န႔္...ဝမ္နင္ပါးစပ္ကိုပိတ္ၿပီး လက္ညိုးေလးေထာင္ၿပီး ႏူတ္ခမ္းကေန တိုးတိုးဆိုၿပီးလုပ္ျပတရ္
YOU ARE READING
အမုန်းမှအချစ်
Romanceမင်းငါကိုမုန်းနေရင်တောင် ငါမင်းကိုချစ်နေမှာ တစ်နေတော့ မင်းငါကိုချစ်လာမရ်ဆိုတာငါယုံကြည်နေလို့ Zhanyi ficလေးပါ အားပေးတဲ့တစ်ယောက်ခြင်းဆီကို ကျေးဇူးတင်ပါတရ်
