အမုန်းမှအချစ်
ရှောင်းကျန်ရိပေါ် သက်သာတရ်ဆိုမှ ရင်ဘက်ထဲကအလုံးကြီးကျသွားပြီး အတန်းထဲပြန်လာလိုက်တရ် ညနေတော့ သူစောစောပြန်မှရမရ် သူကိုနှောင့်ယှက်တရ်ပဲပြောပြော အခုချိန်သူကိုမပစ်ထားနိုင်ဘူး အတွေးထဲရိပေါ်အကြောင်းတွေးရင် ဘေးနာကဘယ်သူခေါ်တာမှမကြားနိုင်တာက ရှောင်းကျန့်ရယ်ပာ အခုလည်း ဘေးနားကဝမ်နင်ခေါ်တာပင်မကြား ဝမ်နင်က လင်နဲ့ကျောကို ဘုန်းကနဲမြည်အောင်ထူမှ
"အ့...ဝမ်နင်!!!ဘာလိုကျောကိုထုတာလဲ...😒"
"ငါခေါ်တာအခါနှစ်ဆယ်မကတော့ဘူး မင်းကဘာတွေတွေးနေ့လိုမကြားမှန်းမသိဘူးလေ အာကြောင့်ထုလိုက်တာ 😒.."
"ငါ ငါဘာသာ ဘာတွေးတွေ မင်းအပူလား ပြောငါကိုထုရတဲ့အကြောင်း...."
"မနက်ဖန် ငါတိုပရောဂျက်တစ်ခုလုပ်ရမှာ အဲဒါမင်းအဆင်ပြေတဲ့အချိန် ပြော..."
"အဲဒါလား ပရောဂျက်က ဘယ်တော့တင်ရမှာလဲ ..."
"နောက်အပတ် .."
"ဒီအပတ်သောကြာ ငါတိုသီးချင်ဆိုတဲ့ဘားမှာတွေ့မရ်လေ..."
"ဟေ့ကောင် ပရောဂျက်လုပ်မှာနော်..."
"အေးလေ အဲမှာ အခန်းတစ်ခုငှားပြီး လုပ်လို့ရတရ်လေ သေနာကောင်ရဲ့..."
"အေးအေး ပြီးတာပဲ "
"ငါသွားပြီး ဒီနေ့ငါဘားကိုမလာတော့ဘူး အမကျန့်ကိုလည်းပြောပေးအုံး..."
"ဘာလို့..."
"ကါကိစ္စလေးရှိလို့ ငါသွားပြီး..."
ဝမ်နင်ပုခူံကိုပုပ်ပြီး အခန်းထဲကနေပြေးထွက်သွားပြီး အရင်ဆုံး ဦးတည်မိတာက ဆန်ပြုတ်ဆိုင် ဆန်ပြုတ်ဝယ်ပြီး သူကောင်လေးကိုတိုက်ပြီး ဆေးတိုက်ရမှာမလား ...
ဆန်ပြုတ်ဝယ်ပြီးတာနဲ့ အဆောင်ကိုသာတန်းပြန်လာလိုက်တရ် အခန်းထဲရောက်တော့ ကိုယ်တော်ချောက ဖုန်းထိုင်သုံးနေတရ် သူမြင်တော့ ဖုန်းချပြီး သူကိုကျောပေးပြီးစောင်ကိုခေါင်းရောက်တဲ့အထိ ဆွဲခြုံလိုက်ပြီး သူကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တရ်
YOU ARE READING
အမုန်းမှအချစ်
Romanceမင်းငါကိုမုန်းနေရင်တောင် ငါမင်းကိုချစ်နေမှာ တစ်နေတော့ မင်းငါကိုချစ်လာမရ်ဆိုတာငါယုံကြည်နေလို့ Zhanyi ficလေးပါ အားပေးတဲ့တစ်ယောက်ခြင်းဆီကို ကျေးဇူးတင်ပါတရ်
