တောင်းပန်ခြင်းး🥺 updateနောက်ကျသွားတာသိပါတရ် ကျနော်အလုပ်ကြောင့်မို့ပါ ဖတ်မယ်သူတောင်ရှိသေးရဲ့လား😥 မေ့သွားရင် အစကပြန်ဖတ်ပေး ဟီးးး
~~~~~~~~~~~~~~~~
ကျနော်က တစ်ခါတစ်လေ ကျနော်ကိုယ်ကျနော် မီးရထားတစ်ဆင်းလို့ တွေးကြည်ဖူးတရ်....
ပြေးလမ်းတစ်ခုပေါ်ကိုသွားလိုက်
ဘူတာရုံတစ်ခုမှရပ်လိုက်နဲ့ပုံမှန်ခုတ်မောင်းနေတဲ့ကျနော်ရဲ့မီးရထားလေးကတော့ ဝမ်ရိပေါ်ဆိုတဲ့ ဘူတာပင်တိုင်ဘူတာမှဆိုက်တရ်
သူကိုယ်သဘောမကျတာသိပေမဲ့ တစ်ချိန်ချိန်မှာတော့ သူဟာကိုယ်ရဲ့ဆိုင်သူဖစ်လာမှာသိပေမဲ့ ကိုယ်ကိုမချစ်ပါပဲ သူကိုမပိုင်ဆိုင်ချင်ဘူး
ဘယ်သူဖစ်ဖစ် ကိုယ်ချစ်တဲ့သူပဲပိုင်ဆိုင်ချင်တာသဘာဝပဲမလား....
ကိုယ်ကမင်းရဲ့အဝါရောင်စာအုပ်လေး မင်းရဲ့တစ်နေတာကို အဝါရောင်စာအုပ်လေးမှရေးချယ်သလို ကိုယ်ဘဝတစ်ဘဝလုံးကိုလည်း မင်းကိုရေးချယ်စေချယ်တရ် .....
ရှောင်းကျန့်အဆောင်ရောက်တာနဲ့ ပထမဆုံးသူမြင်ချင်တာက ရိပေါ် လိုက်ရှာမိတော့ အခန်းထဲမရှိ ေရေချိုးခန်းကရေကျသံကြောင့် ရေချိုးခန်းထဲမှာရှိမှန်းသိလိုက်ရတာကြောင့် သူအကျင့်အတိုင်းမစမနေရ ရိပေါ်ကိုစလိုက်တရ်
"ရှောင်းပေါ်ရေ....ရေအကြာကြီးချိုးမနေနဲ့နော်ဖျားမရ် ကြားလား ရှောင်းပေါ်ပေါ်.."
"ရှောင်းရှောင်းကျန့်...!!!!ရူးနေလို့အဲနာမည်ကြီးကိုခေါ်နေတာလား ဟမ်!!."
"မခေါ်စေချင်မြန်မြန်ချိုး ငါလည်းချိုးချင်နေဘီ.."
"ချီး..."'
"မင်းကအရိုင်းတုန်းလေးပဲ..."
~~~~~~~
"ဝက်ကလေး.."
ရှောင်းကျန့်ရိပေါ်စာကြည်စားပွဲနားသွားရင်း ရိပေါ်ကိုခေါ်တော့
"ဒီမယ် ရှောင်းကျန့် မင်းလေးငါကိုနာမည်အမျိုးမျိုးပေးပြီးလိုက်ဖျက်နေရတာပျော်လား ဟမ်.."
"ချစ်လိုပေးတာကိုမကြိုက်လို့လား.."
"ချီးကိုချစ် သွားစမ်းပါ ငါနဲ့ဝေးဝေးကိုသွားသွား.."
YOU ARE READING
အမုန်းမှအချစ်
Romanceမင်းငါကိုမုန်းနေရင်တောင် ငါမင်းကိုချစ်နေမှာ တစ်နေတော့ မင်းငါကိုချစ်လာမရ်ဆိုတာငါယုံကြည်နေလို့ Zhanyi ficလေးပါ အားပေးတဲ့တစ်ယောက်ခြင်းဆီကို ကျေးဇူးတင်ပါတရ်
