With driver the heart

Κεφαλαιο 16

Τα μάτια μου ήταν βαριά και το κεφάλι μου πονούσε τόσο πολύ που νόμιζα οτι θα εκραγεί από λεπτό σε λεπτό . Μόλις κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου , κοίταξα γύρω μου . Βρισκόμουν σε ένα μεγάλο δωμάτιο που δεν είχα ξανά δει ποτέ . Καθόμουν πάνω σε ένα κρεβάτι ενώ τα χέρια μου και τα πόδια μου είχαν σημάδια . Σηκώθηκα από το κρεβάτι και έτρεξα προς την πόρτα . Ήταν κλειδωμένη . Εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι με είχαν απαγάγει . Άρχισα να χτυπάω με μανία την πόρτα και να ουρλιαζω για  βοήθεια . Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και ο φόβος για το άγνωστο ήταν κυρίαρχο συναίσθημα μέσα μου . Όταν είδα ότι οι φωνές μου , δεν είχαν αποτέλεσμα έκατσα στο πάτωμα και ξέσπασα σε λυγμούς . Γιατί να μου το κάνουν εμένα αυτό;
Άκουσα βήματα από την πόρτα και έτρεξα στην γωνία του δωματίου . Φοβόμουν πολύ . Όταν η πόρτα άνοιξε , ένας άντρας μπήκε μέσα στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω του . Άρχισε να με πλησιάζει αλλά φοβόμουν τόσο που δεν μπορούσα να κοιτάξω το πρόσωπο του . Ήξερα ότι θα μου κάνει κακό , το ένιωθα και γνώριζα ότι είμαι ανήμπορη.

"Σήκω πάνω " ακούω μια βαριά αντρική φωνή να με διατάζει . Τα πόδια μου τρέμουν και η καρδιά μου χτυπάει . Δεν μπορώ να κουνηθώ είναι σαν τα πόδια μου να μην λειτουργούν .

"Σήκω πάνω τώρα γαμω " φωνάζει ποιο δυνατά και έρχεται πιο κοντά μου με αποτέλεσμα να τιναζομαι όρθια .

Το φως πέφτει πάνω στο πρόσωπο του και πλέον μπορώ να ξεχωρίσω με ευκολία τα χαρακτηριστικά του προσώπου του . Κάστανα ανακατεμένα μαλλιά , μεγάλα χείλη . Ήταν πολύ μυώδης και ψηλός . Φαίνονταν πολύ τρομακτικός έτσι όπως στέκονταν λίγα μέτρα μακριά μου . Με κοίταξε σχολαστικά από πάνω μέχρι κάτω και για λίγο νομίζω ότι η καρδιά μου έφυγε από την θέση της . Ήμουν πραγματικά φοβισμένη , δεν ξέρω τι συμβαίνει , που βρίσκομαι και ποιος είναι ο άγνωστος άντρας που στέκεται μπροστά μου . Έχω τόσα πολλά αναπάντητα ερωτήματα και κανέναν που να μπορεί να μου τα απαντήσει (όχι τουλάχιστον κάποιον που να αισθάνομαι άνετα να του κάνω τις ερωτήσεις μου ) .

"Θέλω να είσαι φρόνιμη . Και να έρθεις μαζί μου να φας " μου λέει ο άγνωστος άντρας και περπατάει μπροστά μου οδηγώντας με έξω από το δωμάτιο . 

"Θέλω να φύγω " απαντάω και εκείνη την στιγμή το μόνο που σκέφτηκα είναι να αρχίσω να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ από αυτό το μέρος . Οι παλμοί μου επιταχύνονται και εγώ αρχίζω να τρέχω μακριά από τον άγνωστο άντρα . Φοβόμουν , αλλά η αδρεναλίνη που αισθανόμουν εκείνη την στιγμή δεν με άφηνε να σταματήσω . Το μέρος στο οποίο βρισκόμουν ήταν μεγάλο . Σαν ένα τεράστιο κάστρο . Χιλιάδες πόρτες και διάδρομοι που οδηγούσαν σε άλλες πόρτες . Είχα φτάσει στο τέλος του διαδρόμου για μια στιγμή νόμιζα ότι ξέφυγα μα όταν γύρισα πίσω να κοιτάξω αν με ακολουθούσε , ήταν ήδη εκεί . Μα πως το έκανε ;

"Δεν θα το ξανά κανείς αυτό " λέει και με πλησιάζει απειλητικά . Το βλέμμα του με καρφώνει και ξεροκαταπίνω . Με πιάνει από τον λαιμό και με σπρώχνει με δύναμη στον τοίχο πίσω μου .
"Δεν έχει φαγητό για εσένα . " πάμε πίσω στο δωμάτιο . Λέει και με τραβάει κοντά του . 

"Μα ποιος είσαι ; Που βρίσκομαι ; Γιατί με έχεις φυλακισμένη ; "

Τον ρώτησα και εκείνος με κοίταξε με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να κατανοήσω . Είχε μέσα κάτι από λύπηση και καθησυχάσηη μαζί . Προσπαθούσε να με κάνει να ηρεμήσω αλλά από την άλλη πλευρά δεν με άφηνε να έρθω κοντά του, να τον καταλάβω . Είχε άμυνες και εκεί άρχισα να χάνω την ελπίδα μιυ ότι θα μπορούσε να μου πει το οτιδήποτε .

"Εκτελώ διαταγές και δεν αποτελεί μια από αυτές να σου πω τι κανείς εδώ . "

Λέει και με τραβάει από το χέρι τόσο δυνατά που για μια στιγμή νόμιζα ότι θα το ξεριζώσει από την μανία του.

"ΜΕ ΠΟΝΑΣ !"
Φωνάζω και σταματάει απότομα . Ήταν γυρισμένος πλάτη σε εμένα . Όταν γύρισε και αντίκρισα τη πρόσωπο του κατάλαβα ότι είχα μπλέξει για τα καλα . Ίσως πρέπει απλά να δεχτώ το γεγονός και να μείνω ήρεμη . Περπάτησα μπροστά με σκυμμένο το κεφάλι κάτι που τον έκανε να μείνει για λίγο πίσω . Όταν έφτασα μπροστά από την πόρτα στην οποία με είχαν κλεισμένη την ξεκλείδωσε και εγώ μπήκα μέσα . Ήμουν τρομαγμένη , στεναχωρημένη και ξεκάθαρα πεινασμένη . Ήθελα να έρθουν να με βρουν . Ήθελα να με ψάξουν και να με πάρουν από εδώ .
Τι και αν κανείς δεν με έψαχνε ; η ακόμα χειρότερα τι και αν κανείς δεν με ανακάλυπτε ;
Η καρδιά μου χτυπούσε και πριν καλα καλα το καταλάβω , δάκρυα πλημμύρισαν το πρόσωπο μου .
Ποτε δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι άνθρωποι να θέλουν με τόση μανία να βλάψουν κάποιον άλλον άνθρωπο . Το λες ευχαρίστηση ; Εγωισμό ; Δεν ξέρω και μάλλον δεν θα μάθω ποτε .