la vida de 4 chicas !

>>20<<

Moerad&Dilara^

Pers Dilara:

Ik ben nu met Berfien op mijn kamer. Zij is de enige die weet over mijn verleden eigenlijk omdat ze het samen met mij heeft mee gemaakt. Zij heeft het al achter zich gelaten maar ik kan dat niet. Er is iets wat mij tegen houd. Maar wat? Dat weet ik ook niet. "ga je nog bellen?" Haalt Berfien me uit mijn gedachtes. Ik knik en druk op bellen. 

"Hola quien es este -hallo wie is dit?-" Hoorde ik Dlo van de andere kant zeggen

"'he hey"  Zei ik met een trillende stem. Bang dat hij mij niet herkend.

"Ewin maaar hoe? wat? waar? nee toch?" Hij klonk alsof hij het niet geloofde.

Ewin? De naam die ik nooit zal vergeten...

"ja? ik ik vroeg me af of " Verder kon ik niet komen. Het voelde alsof mij stem mij in de steek liet.

"Ewin- euh sorry ik bedoel Dilara hoe gaat het? Hoe gaat het met Eli-Berfien? We missen jullie" 

Alleen jij en Ayaz ja..

" Het gaat goed met ons ik had gehoord dat je nieuwe lounge opent in Spanje? Is het goed dat Berfien en ik naar je lounge komen en daarmee bedoel ik de V.I.P+1 kamer als het kan" Lekker hoor Dilara gelijk met de deur in huis vallen.

"ja ik regel het op 1 voorwaarde. Je hebt toch relatie met Moerad als dat zo is moet ik dringend met jouw praten want als niemand het vertelt dan ben ik degene die het vertelt en hoe kan je me niet vergeten zijn want zoals ik had begrepen mag je ons niet herinneringen?"

"jaa deal dan krijgen wij de kamer en de la casa niet toch?" Zijn laatste vraag ontwijkend

Ik zie vanaf mij ooghoek Berfien diep in gedachten.

"ja jullie krijgen de kamer alleen" Daarna na wat gepraat te hebben hangen we op. Het deed me eigenlijk echt pijn om met hem te praten aangezien hij mijn ECHTE neef is. Ik heb hem alleen hem wel vergeven maar het is nog steeds als een litteken in me hart gedrukt wat zij mij hebben aangedaan kan gewoon niet. Is het zo moeilijk om voor je kind te zorgen? 

Ik kijk Berfien aan en roep haar naam. Ze antwoord niet?

Pers Berfien:

die namen Ewin&Elif(je spreekt het uit als eliee) gaan we nooit meer vergeten..

flashback:

Ik word wakker samen. Ik kijk naast me en zie Ewin. We zijn paar dagen geleden in ons gastgezinnen gekomen voor ons 2 weken vakantie in Amerika. We hebben allebei andere gastgezin maar ons gastgezinnen kennen elkaar dus zijn we vaak bij elkaar. Ik doe me ochtendroutine en maak Ewin wakker. Ik spring op haar "ELIFF laat me slapen koe ga van me af dikzak" roept Ewin naar mij. Ik doe alsof ik haar niet hoor en schud haar door elkaar. "als je niet wakker word dan pak ik een glas water en doe het over je heen" zeg ik dreigend tegen haar. Gelijk gaat ze uit bed en doet haar ochtend routine. 

Ik zit wat op me telefoon tot dat Ewin klaar is. We lopen naar beneden om te ontbijten maar voordat we bij de keuken zijn horen we mensen praten in de woonkamer. Ewin trekt mij gelijk naar de deur om af te luisteren. Ik had ook niet anders verwacht zo is ze nou eenmaal. Ik focus me snel weer op de stemmen als ik me naam hoor. "hebben jullie ze de pil gegeven" zegt een zware, strenge stem. "nee meneer we hebben het in hun water gestopt voor tijdens het ontbijt zomenteen" "Oke ik verwacht dat het werkt en hoe wouden ze heten ookal weer zo dat ik hun ID kan veranderen" "we hebben het niet echt gevraagd maar ze wouden later hun kinderen Berfien en Dilara noemen dus doe dat maar" Berfien? Dilara? Waarom praten ze over de namen van ons 'toekomst' kinderen InshAllah.  "oke perfect zo heten ze dan over paar uur vergeten ze alles. Dan ben ik de perfecte vader voor Ewin en Karem voor Elif. Hah dat hun ouders hun wouden weggooien zo erg zijn ze toch niet? Ach het maakt ook niks uit want ze moeten dodelijk zijn een kogel door mensen hun hoofd gooien" Daarna hoor ik de engste lach die ik ooit heb gehoord. 

Ik kijk naar Ewin. Ze heeft tranen en is lijkbleek. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niets doet. Ik probeer Ewin een beetje gerust te stellen en zeg "we gaan geen water drinken ja? we doen alsof" Ze knikt en zet haar beste emotieloze blik op. 

Daar begon alles..

***

"BERFIEN" Hoor ik iemand schreeuwen. Ik kijk op en zie Dilara. Ik kijk haar geïrriteerd aan maar eigenlijk ben ik dankbaar want ik wou niet meer daaraan denken. Ik heb het al 4 jaar achter me gelaten. Het doet me niets als mensen het tegen me gebruiken. Ik weet dat het Dilara zwakke plek is omdat ze het niet wil inzien. "wat" vraag ik fel. "kom we gaan de andere vertellen over dat we het hebben geregeld" Zegt ze met een glimlach ookal weet ik dat het nep is. Dilara kan goed nep lachen dat doet ze namelijk al jaren. Ze kan ook goed haar gevoel verbergen stel je voor ze is verdrietig dan kan ze doen alsof ze blij is en in haar ogen vind je dan blij schap maar als je heel goed kijkt zie je dat ze helemaal gebroken is vanbinnen. Ze heeft zich al jaren niet gelukkig gevoeld en ik weet niet hoe ik dat weg krijg aangezien ik zelf ook niet gelukkig ben. 1 persoon heeft mij gelukkig gemaakt maar uiteindelijk liet hij mij gebroken achter. Ik mis hem wel om eerlijk te zijn maar ik mag niet aan hem denken Ik heb nu Bura. Dios mío -omg- Ik zei dat toch niet echt? Berfien het gaat nooit gebeuren Ze breken je toch allemaal. 

Ik sta op en loop met Dilara naar beneden. Niet wetend dat Dilara  vandaag helemaal kapot gaat..Dat stukje dat zich nog sterk hield helemaal weggaat..

---

deja que tu sonrisa cambie el mundo, no dejes que el mundo cambie tu mundo...

-let your smile change the world, don't let the world change your world...-