Χαμογέλα μου

πενταχρονα

Πλησιασα με το κεφαλι κατεβασμενο τον Μπριτζετ εφτασα κοντα του και σηκωσα το κεφαλι μου τον κοιταξα με παραπονο στο βλεμμα μου χαμογελασε και με εκλεισε στην αγγαλια του 

''ολα καλα''σχεδον ψιθυρισε και επιασε την βαλιτσα μου ''παμε''ειπε ξανα και τοποθετησε το χερι του στην μεση μου με εσπρωξε ελαφρα και αρχισαμε να περπαταμε προς το αμαξι συζητωντας για το τι εγινε 

''και δεν φοβασαι μηπως ειναι εντιτ? πολλοι θα ηθελαν να σας χωρισουν''ειπε και τον κοιταξα με αδιαφορο βλεμμα 

''νομιζω ξεχνας την δουλεια μου λες και δεν μπορω να ανγνωρισω ενα απλο εντιτ''μουρμουρισα και επεσα στον καναπε με φορα ανοιξα το κινητο μου ειχα υπερβολικες αναπαντητες και μυνηματα απλα τα εβησα ολα εστειλα ενα μυνημα στην Μαντυ οτι ειμαι καλα  να μην ανυσηχουν και οτι συντομα θα ειμαι πισω  αφησα το κινητο μου στο τραπεζακι και πηρα μια βαθια ανασα κοιταξα πισω μου που ηταν ο Μπριτζετ που παραγγελνε και εκανε βολτες πανω κατω στο σαλονι συνεχεια το κανει αυτο οταν μιλαει στο τηλεφωνο 

''ελπιζω να σου αρεσει το sushi γιατι αυτο παραγγειλα''ειπε και εγνεψα αρνητικα 

''μου αρεσει αλλα δεν εχω ορεξη''ειπα και με κοιταξε αυστηρα 

''δεν σε ρωτησα αν εχεις ορεξη θα φας δεν θα παθεις τιποτα για τον Σαββα ασε που αν μαθει ο dragon οτι εισαι θα ερθει και αν σε δει σε κακη κατασταση θα με κρεμασει αναποδα''ειπα και ενα αμυδρο χαμογελο εμφανιστηκε στο προσωπο μου 

''και πως θα το μαθει αφου δεν θα πεις εσυ τιποτα''ειπα και ανασηκωσε τους ωμους του 

''παντου εχει ματια αυτος''ειπε και ανοιξε την τηλεοραση επιασα το κινητο μου και καθησα να δω κανα στορυ το ματι μου επεσε στο στορυ του Σαββα ηταν ενα στιχακι 

''που διαλο εισαι...

περνας καλα; 

εχεις ιδεα ποσο μου λειπεις; γιατι δεν εισαι εδω τις ωρες που εχω μονο εσενα αναγκη; 

που εισαι; σου λειπω; ποσο σου λειπω; ακομα με σκεφτεσαι 

που ειναι η φωνη σου; θελω λιγο απο την γαμημενη φωνη σου... 

γαμησε τα ολα πες μου... που ειναι η φωνη σου... μου λειπει διαολε... μου λειπεις εσυ... 

χωρις εσενα ειμαι μισος... ειμαι ενας ανθρωπος δυστυχισμενος... που ειναι η φωνη σου τωρα... μιλα μου...''

Τα δακρυα αρχισαν να τρεχουν σαν χειμαρος ο Μπριτζετ με κοιταξε και με εκλεισε στην αγγαλια του μου λειπει γαμωτο μου λειπει και εχω να τον δω μονο λιγες ωρες και αν σε λιγο καιρο κατευνασω λιγο αυτο το συναισθημα και οταν ξαναγυρισω να νιωσω την ιδια φλογα να με καιει το κουδουνι χτυπησε και ο Μπριτζετ αναγκαστικα σηκωθηκε αφησε την σακουλα με το φαγητο στο τραπεζι και καθησε διπλα μου