Işık bayıldığı zaman sinan ışığı kucağına aldı koltuğa yatırdı masaj yaptı. Emre'ye döndü« kimsin lan sen»
Emre: asıl sen kimsin
Sinan:Işık için dönmüşsün ne ayaksın oğlum
Emre: sen nesi oluyorsun da bana hesap soruyorsun?
Sinan:sevgilisi,sen kimsin?
Emre:sanane lan
«lan oğlum doğru düzgün cevap ver siktirtme belanı»
"Senin 17yaşında bir sıçırtma olarak bana abi demen gerekmiyorum"
Sinan Emre'nin boğazına yapışır boğazını sıkarken
Işık:sinan bırak lütfen
Sinan:tamam güzelim
Emre'nin yakasını bırakır ve ışığın yanına gelir
Sinan: yavrum iyimisin
Işık:iyiyim aşkım
Emre:yavrum,aşkım ne oluyor lan
Işık: sanane Emre ,Niye geldin bunca sene sonra.
Sinan: bu kim
Işık:bir dakika aşkım
Ayağa kalkar Emre'yi ittirerek kapının oraya geldi emrede peşinden geldi.
"Emre bugün değil şimdi git yarın konuşalım sonra hayatımdan çıkacaksın "
«peki yarın konuşucaz "
Der ve gider ışık kapıyı kapatıp derin bir nefes alır
«işte benim kızım»
Işık arkasını döner ve sinan ile burun buruna geldiler ışık heyecanlanmıştı ilk defa bu kadar yakınlaşmışlardı.
"Kimdi o neden geldi"
"Abimdi beni küçükken terk eden onu tanımama bile izi vermedi "
Ağlamaya başladı sinan ona sıkıca sarıldı ışığın ağlaması durdu Sinan'a baktı yanağından öpecekken sinan ona döndü ve dudaklarını birleştirdi. Birbirlerine bakıp gülümsediler
Sinan:bence zamanıydı
Işık:bencede
Üç yıldır sevgililerdi hiç dudakları birleşmemişti bu ilkti. Ders çalıştılar saat 24:30'du uyumaları gerekiyordu
"Sen nerede yatacaksın?"
«senle »
