Bir gece vakti kimsesiz, boynu bükük sokak lambalarının ışığında seyre dalarken yıldızları hayal ettim gözlerinin içini
Bir tütün sardım öylece titrek ellerimle, yakamadım.
Yakmaya çalıştıkça rüzgarın söndürdü.
İnanır mısın? bilmem ama beni her yok edişinde küllerim döküldü tutamadım..
Ansızın gökyüzünden birer misafir gibi inceden düşen kar taneleri tutunmaya çalıştılar kirpiklerime,
Tıpkı benim senin kirpiklerinde hayatı olan bağlılığım gibi..
Nerede olduğumu unuttum, senin ayazında üşürken parmaklarım..
Hayalinin peşinden koştum bu dertten kurtulurum diye
Nafile sevgilim, dönüp dolaşıp hep sol yanındaki boşluğa düştüm..
Dudaklarımda, tekrarladık ça unuttuğum hüzünlü bir şarkı ile, kurduğum ve şu saatten sonra kurabileceğim tüm hayallerimin başrolüne seni koydum
Belki sesime yakışmaz ismin, Dillere dolanırken sonbaharın en güzel şarkısı..
Daha soğuk esen rüzgarına karşı gün ağrır da göçer güzel kuşların
Yüreğimle sokaklarda umuda bekçilik, ederken belki de kesilir sağır ruhuna attığım çığlık...
