Ben donakaldım. Ben anneme, annem ise telefona bakıyordu. Bir dakika kadar hiç hareket etmedim. Sonunda kapıya doğru hızlıca yürüdüm, ama annem ne yapacağımı anladığı için beni tutmaya çalıştı. İçimde biriken öfkeyle annemi ittim ve dışarı çıktım. Daha 18 olmadım ama babamın küçükken öğrettiği şeylerlere araba sürebiliyordum. Tek sorun anahtarı içerde bıraktığımdı. Ben de bir taksi çevirdim ve babamın evine gittim. Şokun etkisinde olduğum için şoförün dedikerini duymadım. Belki ne olduğunu merak etmiştir beki de neden pijamalara dışarı çıktığımı soracaktı. Neyse bunu asla öğrenemiyecektim. Vardığımızda parayı vermeden dışarı çıktım. Küfür ettiğini duydum ama ondan daha büyük sorunlarım vardı. Kapıya vurmaya başladım. Babam açtığında yüzünde korku dolu bir ifade vardı. Ona bağırmaya başladım. O ise açıklamak istediğini söyledi. Sakinlemeye çalıştım. En azından birkaç saniyeliğine. Söylediğine göre o gün sarhoşmuş. Yalanının ortaya çıkması ise en fazla beş saniye sürdü. İçerden bir kadın sesi duyuldu. Babam bana baktı. Ben ise hemen yukarı çıktım. Gördüğüm şey ile bağırmam birzoldu. Kadın yarı çıpak bir şekilde yatakta uzanmıştı. Hem de kadın annemin en yakın arkadaşıydı. Bir an Yeşilçam filmlerindeymişim gibi hissettim. Babam hızlıca yanıma geldi. Söylediğim tek şey 'Senden nefret ediyorum!'du. Aslında bunu daha önce birçok insana söyemiştim. Ama babama söylemek çok ilginç ve iğrenç bir şeydi. Eve gitmek uzun sürmedi. Hızlı koşabiliyorum. Tek yeteneğim bu zaten. Eve girer girmez odama gittim. Ne kadar süre orada kaldığımı ve ağladığımı bilmiyordum. Bu süre içerisinde başıma gelenleri madde olarak yazdım.
1)Babamın(!)başka birinden çocuğa sahip olması.
2)Yeni gelen kızla birlikte Berk'le çıkma oranımızın %1'den %000000.01' düşmesi.
3)Psikoloğumun intihar etmesi
Bundan 2 yıl önce beynimin yarattığı şeyler ile hiçbir yere gitmemiştim. Neredeyse 6 ay. Odamda duruyordum. Haftada 2 gün psikoloğum geliyordu ama pek yararı yoktu da. Beynim her geçen saniye kendini ödürüyordu. Bu yüzden 2 günden 6 güne çıkardılar. Tam iyileşirken psikoloğum intihar etti. Aslında çok üzülmemiştim çünkü yaptığı tek şey konuşmak ve onu dinlemediğimi anlayınca bağırmaya başlamasıydı. Belki de babam normal bir kıza sahip olmadığı için yeni çocuk istiyor.
4)OKUL
Okul başlı başına bir bela. İnsanlar sadece tipine bakıp seni yargılıyor. Hiç bir zaman içini umursamazlar. Eğer güzelsen kraliçesin, çirkinsen hiç umudun olmasın. Garip yani. Çok garip.
5)Kardeşimin ölmesi
Kardeşim ben 6 yaşımdayken doğmuştu. 1 yaşına geldiğinde ise bir hastaıktan dolayı öldü. Çok üzülmüştüm. Şimdi bir tane daha kardeşim olacakı. Oley(!)
6)İntihar Girişimleri...
