•noel||texting

❝

Başımda ki keskin ağrıyla uyandım. Sağıma dönüp mışıl mışıl uyuyan sevgilime baktım. Ona sahip olmak şu hayatta ki en güzel şey olmalıydı.

O güzel kokusu üstüme sinmişti. Usulca yanağına bi öpücük kondurup kalktım.

Üstüme bi şeyler giyip mutfağa gidip kahvaltı hazırlamak için aşağı indim.

Telefonumdan güzel bi şarkı açtım ve dolaptan aldığım marulu doğramaya başladım.

Kahvaltı hazır olduğunda Kerem'i uyandırmak için yatak odasına gittim.

Yatağa usulca uzanıp yanağına bi öpücük kondurdum. O sırada sırtında ki ve göğsünde ki küçük morlukları fark ettim.

"Sevgilim hadi uyan artık"

Gözlerini açıp bana gülümsedi.

"Neden gülüyosun?"

"Hiç sabah uyandığımda ilk senin o güzel  yüzünü görmek çok güzel"

Aynı şekilde bende ona gülümsedim.

"Sevgilim bugün cildiyeye gidelim mi?"

Yüzü düşmüştü.

"Neden?"

"Baksana vücudunda morluklar var"

"Ha şunlar. Evet bende fark ettim. Olur, gidelim"

Gülümsedim ve kendimi kollarına sardım.

"Kahvaltı hazır, hadi mutfağa inelim."

Ellerini tutup mutfağa doğru çekiştirdim.

"Oo güzelim neler yapmışsın"

Masaya oturduk ve kahvaltımızı yaptık.

Hazırlanıp hastaneye gittik.

Kerem muayne olmak için içeride, doktorun odasındaydı. Bende merakla çıkmasını bekliyordum.

Telefonumu hiç kontrol etmediğim aklıma geldi ve açtım.

Annem ve babamdan bir sürü mesaj ve cevapsız çağrı vardı. Aynı şekilde Eylüldende bana annemin endişelendiğini, bu yüzden ona benim onlarda olduğunu söyleyen bi mesaj gelmişti. Mesajı görünce onu aramamı istiyordu.

Eylülü aradım iki üç saniye çaldıktan sonra açtı.

"Kayla nerdesin, kimlesin, napıyosun çok merak ettim seni."

"Sakin ol bebeğim Keremleydim şimdide hastanedeyim işim bitince yanına geçicem her şeyi bir bir anlatıcam"

Kerem doktorun yanından çıkmış düşünceli bi şekilde yanıma gelmişti.

"Eylül şimdi kapatmam gerek, görüşüz"

Telefonu kapatıp Kereme baktım. Düşüncelerinde kaybolmuş gibiydi.

"Ne dedi doktor, neyin var mış?

" H-hiç sadace alerji "

" İlaç verdi mi? "

" Yok geçermiş bi kaç güne "

Garipsemiştim. Gözlerime değil yere bakıyordu.

"Peki sevgilim , beni Eylüllere bırakabilir misin?"

"Bırakırım tabi ki güzelim"

Arabaya binmiştik Kerem öylece dışarıya dalmıştı.

"Sevgilim sen iyi misin?"

Sesimle irkilmişti.

"İyiyim güzelim merak etme."

Arabayı çalıştırıp Eylüllere doğru yola koyulduk.

                                   ~