2

809 29 8
                                    

სამი დღეა ის '' ვითომ პოპოლარული'' ბიჭები არ შემხვედრია დერეფანში.
ლექციების შემდებ სახლში წავედი,ჩემს ოჯახს კერძო, პიცის მიტანის სერვისი აქვს და ხანდახან საჭმელი მე მიმაქვს, ამჯერადაც დედა დაკავებული იყო და მე მომიწია წასვლა ჩემი ველოსიპედით.
რაღაც ძველი მიტოვებული შენობა იყო დაბინძურებული, საზიზღარი მტვრის სუნი იდგა.
შევედი და ის დებილი ლუკა იყო მაგიდასთან მიყუდებული.
უკმაყოფილოდ ამოვისუნთქე მივედი და შეკვეთა მაგიდაზე დავდე. შევბრუნდი  მივდიოდი და უკნიდან გამომძახა
ლუკა:ფული არ გინდა?
მე: არა იყოს არ მინდა, წასვლა მირჩევნია.
ლუკა:როგორც ჩანს ამ ბიზნესით ბევრს ვერ შოულობთ ცოტა მეტ გულს მოგცემ. *დამცინავად თქვა*
მე:მე ხომ ვთქვი, არ მჭირდება შენი ოჯახის ბინძური ფული, დედიკოს და მამიკოს ფულებზე გაზრდილო ბიჭუნავ😚
ამდროს ძალიან გაბრაზდა და ვერ ვიჯერებ რა გააკეთა. ის საჭმელი ყუთიანად თავში ჩამარტყა. ფუ ნაბიჭვარი ასე როგორ მომექცა სულ დავისვარე. ხმა არ ამომიღია და გაოცებული წავედი.
უკვე ძალიან ზედმეტი მოუვიდა, უნამუსო, თავი ვინ ჰგონია.
სანამ სახლში შევიდოდი ტანსაცმელი  წყლით გავისუფთავე.
ხვალ ვაპირებ მაგრად შევარცხვინო ხალხის წინაშე.
 გათენდა. ავდექი, მოვემზადე და წავედი ავტობუსით. ყველგან ვეძებდი, მერე როგორც იქნა დავინახე თავის მეგობრებთან ერთად უნივერსიტეტის ეზოში.
მივედი და მწარედ შემოვარტყი.
მისი მეგობრები და საერთოდ მგონი მთელი უნივერსიტეტი გაკვირვებული იყურებოდა.
ისიც ძალზედ გაკვირვებული ჩანდა, შემომხედა და დამიყვირა:თავი ვინ გგონია!?
მე:მეე? მე ვინ მგონია თავი?
ამას დამიხედეთ, ჯობია გოგოების პატივისცემა ისწავლო თორემ მე თვითონ გასწავლი, უზრდელო!
კმაყოფილი გამოვბრუნდი, ყველა მე მიყურებდა მაგრამ არ მადარდებდა😄❣️

Meteor Garden (ქართულად) Where stories live. Discover now