dancing in the dark ➻ voldracula

03 | izole edilmiş adamlar

MEGALOMAN

Mégalomane (fr.) "büyüklük hastası" sözcüğünden alıntıdır. Edebi kaynaklarda ilk kez 1932 yılında kullanıldığı gözlemlenmiştir, megolamaniye tutulan kişi anlamındadır.

Megalomani , kişinin gerçekle bağlantısı olmayan, gerçek dışı üstün niteliklere sahip olduğu değil sadece olduğununu sanmasıdır. Kişinin kendisini olduğundan daha büyük görmesi ve buna bağlı olarak ortaya çıkan büyüklenme egosu şeklinde tanımlanan, sosyal psikolojinin alt dallarından biridir.

•••

Medyadaki şarkı.. Büyük bir derinlik içerir

•••

Kont Vlad Dracula sözlerini yerine getirmeyi seven bir adam olmalıydı ki, Lord Voldemort'un onun yüzünden birçok zorluk çektiği bir gerçekti.

Gecenin karanlığında, Voldemort üsütne giyindiği siyah pelerinle iyice kamufle olmuştu bulunduğu ortama, dışarıdan bakan herhangi bir kişi onu zar zor seçerdi, kızıl gözleri olmasaydı bunun olacağı bile şüpheliydi.

Henüz güneş batalı birkaç saat olmasına karşın ortalık alışılmadık derecede karanlıktı, Voldemort istemsizce bunun yapılmış bir tılsımdan ötürü olup olmadığını merak ediyordu. Zira bu ormanlığın içinde, insanlardan uzak köşkün karşısında dikilerken doğal olmayan enerjiyi hissedebiliyordu.

Bu sefer alanını işgal eden bir Dracula yoktu. Son görüşmeden sonra kendini düşürdüğü durumdan ötürü pek bir kızgındı Voldemort, bu yüzden ipleri eline almaya karar vermişti ve tam burada, uzun uğraşlar sonucu öğrenmiş olduğu yerde, Vlad Dracula'nın karşısına dikilmeye hazırdı.

Gururlu, kendinden emin bir halde attı adımlarını köşkün kapısına doğru. Köşkün insanı ürküten bir havası vardı, normal biri muhtemelen yanından bile geçmek istemezdi ama Voldemort neredeyse kendininmiş gibi rahat hareket ediyordu burada. Yüzünde kendini beğenmiş bir sırıtışla çaldı kapıyı, içeri büyüyle girmeyi deneyebilirdi ama buradaki kişilerin onu kapıda dikilir halde gördüğünde yüzlerinin alacağı ifadeyle eğlenmek istedi.

Sadece birkaç saniye olmuştu ki elini indireli, kapı açıldı, büyük kapının ardından karşılaşacağını az çok tahmin ettiği kişi çıktı: Victoria.

Olan şeylerden bihaber olduğunu tshmşn ettiği genç kadın -görünüş olarak gençti tabii- yüzünde gizleyemediği bir şokla ona bakıyordu. Babasının, Kont Dracula'nın kendine rakip seçtiği bu adam sanki her şey normalmişçesine kapılarında dikiliyordu. Bir şey söyleyecekmiş gibi ağzı hareket etti, lakin vazgeçmiş olacaktı ki sözcükler dökülmedi ağzından. Güzel yüzü öfkeyle kasılmıştı, gözleri tehlikeli bir şekilde parıldıyordu. Her an saldırabilir gibi bakıyordu ona.