Ik zag haar gezicht voor me. Helemaal betraand en vol pijn en verdriet. Ik had haar vader afgepakt. Maar hij was niet dood nam ik mezelf voor. Als Titania hem te pakken had gekregen zou het erger zijn geweest. Nu heeft hij een goed leven. Toch..? Ik stopte mijn gevoel weg en dacht er niet meer aan. Ik wou er niet meer aan denken.
We gingen naar Leanansidhe om Paul nog een laatste keer te bezoeke en zeker te weten dat hij veilig was tot Aniek kermend in elkaar zakte en hapte naar adem. "Aniek!!!" Gilde Sarina in paniek. We lieten ons naast haar zakken. Ze had haar ogen gesloten en ze kermde zacht terwijl ze naar haar hart greep. "M-m-mijn boom." Fluisterde ze. "Er gebeurt iets met mijn boom." Ze keek ons aan met angst in haar fel blauwe ogen. Ik pakte haar op en we rende naar de doorstreek. Terwijl we Aniek in de gaten hielden. Sarina bleef dingen zeggen. "Kom op Aniek hou vol." Mompelde ik terwijl we door rende.
Nadat we zo snel mogelijk naar aniek haar boom rende kwam ik slippend tot stilstand. "WAT?!" Ik sperde mijn ogen open en Sarina piepte. "D-d-dat is ijzer." We keken naar aniek haar boom. (Jha wij fea kunnen niet tegen ijzer dat is dodelijk voor ons.) Aniek keek op en schrok. Ze lag bijna levenloos in mijn armen. Haar boom zat onder het ijzer. De hele rij bomen zaten allemaal onder het ijzer. Het ijzer had zo te zien bijna het hart van de boom bereikt, want aniek bewoog niet meer en ademde nauwelijks. Ze maakte nog een laatst verstikt geluid en bewoog niet meer en was zelfs gestopt met ademen. Sarina zakte snikkend in elkaar. "Aniek. Nee nee nee." Ik nam aniek mee naar het bos rn legde haar op de grond. Ze vervaagde al langzaam. (We hebben geen ziel dus blijft er ook niets van ons over. We verdwijnen gewoon in het niets.) Ik mompelde iets binnensmonds en ze werd de aarde ingetrokken door een paar wortels. Sarina en ik bleven even staan en rauwde om haar verlies. Ze was weg. We keken naar het bos maar het was veranderd. De bomen waren gegroeid en hadden een barrière opgezet tegen de ijzere bomen. We waren veilig. Verlopig dan.... Want dit was het begin van iets groots. Iets dat nog moest komen. Ik sloot mijn ogen en mompelde iets. "Hoe dan ook ik zal je beschermen tegen alles waar je ooit mee te maken krijgt Meghan Chase."
Suprise! Nog een deel voor vandaag. Wel jmmr dat het boek bijna klaar is maar like en coment plzz♥ lua (love u all)
