Samen met Sarina liep ik terug naar de doorstreek. Maar onderweg werden we verhinderd.
Sarina hapte naar adem en transformeerde in een wolf. Ze begon te grommen terwijl ik haar bevreemd aan keek. "Puck omdraaien. Snel!" Ik draaide me om en kon net een zwaard dat naar mijn hoofd sloeg ontwijken. Ik stond op en pakte mijn dolken. Het was Ash weer. Hij had een donkere blik in zijn ogen en hij zag er nog slechter uit dan eerst. "Hallo Robin." Hij grijnste duivels terwijl ik klaar stond om mezelf te verdedigen. "Sarina weg. Nu!" Ze gromde en nam afstand maar ze was klaar om zo nodig in te grijpen. "Ash aan de kant. Ik moet erlangs." Hij schudden zijn hoofd. "Het enigste waar jij heen gaat. Is de hel." Ik zucht en keek hem aan. Hij was gek geworden. Ik moest iets vinden om hem tot rust te brengen. Maar wat? Ik lette niet op en Ash vloog me aan. Ik was er geweest, dat wist ik zeker. Tot Sarina hem aanvloog en hem aan de kant duuwde. Ash lag even versuft op de grond. "Rennen Sarina het is te gevaarlijk." Te laat. Ash stond op en haalde uit Sarina knalde jankend tegen de grond en bewoog niet meer. "Sarina!" Ik stond daar te koken van woede. "Wat bezielt je toch! Kijk naar jezelf kijk hoe je eruit ziet. Ash denk na verdomme!" Hij knipperde met zijn ogen en ze werden weer normaal. Die krankzinnige blik was weg en hij schrok er een soort van. Hij was even zichzelf tot hij weer veranderde in het medogeloze monster. Hij vloog me weer aan en we vochten. Ik ontweek blokkeerde en haalde uit. Ik raakte hem en hij raakte mij. Maar Sarina lag daar nogsteeds op de grond en ze bewoog niet. Nadat ik Ash had weggesmeten en hij in elkaar zakte pakte ik Sarina en rende weg. Hij keek me aan met een laatste blik, maar zijn ogen waten normaal. Hij knikte en zei. "Ik zal je vinden. En als ik je gevonden heb vernoord ik je." Hij verdween uit het zicht en ik rende door met sarina in mijn armen.
Toen we veilig waren en ik haar wonden had verzorgd keek ze me aan. "Fijn dat je me hielp." Ze knikte en stond op. Maar wat me nu pas op viel was dat ze van goud naar zwart/blauw/grijs was verandert. Haar ogen waren nu de kleur van haar oude vacht. Helder goud. "Ik moet denk ik terug naar Acradia. Ik moet het tegen Oberon vertellen." Ik knikte. "Het was leuk met jou en Aniek samen te werken. Hopelijk overkomt jou niets." Ze glimlachte en transformeerde weer in een mens en gaf me een hand. "Het was leuk Goodfellow. Hopelijk zie ik je nog een keer." Ik grijnsde. "Tuurlijk zie je me ooit nog een keer."
Ik wuifde haar uit en ik ging terug naar de doorstreek. Ik focuste me nu op de taak die ik vanaf vandaag alleen zou moeten doen. Maar het was het waard.
Op verzoek van iemand (kuch sarina kuch) of ik dit deel alstje alsjeblieft nog wou publiceren. Dus hiero is het saartjeee van me ;) lu ♥
Like = ★ :D
Coment :P
Plzzz ♥
