Florence and Laury: The what if (COMPLETED)

What if #3

It has been three weeks. Dalawang linggo rin kaming nag stay kila Kuya. In those weeks, Ate Sha was barely coming out of her room. Her reason?

"Ayoko makita si Laurence."

With frowning face and grating voice.

So dahil doon, I was the one who get our food. Do'n din ako natutulog sa kwarto ni Ate dahil request nya. Ako nga siguro 'yong pinaglilihian.

At dalawang linggo rin kaming nag tiis ni Florence. Nagkikita lang kami kapag kukuha ako ng pagkain. So most of the time, cell phone ang kaharap ko. We were chatting and video calling. Aba, hindi na nga kami nakakapagtabi matulog, e.

On our two weeks stay there, nag-crave si ate ng ice cream and kuya took that opportunity. He asked Ate Sha kung anong flavor and she said everything in yellow. Geez. She's so a yellow freak.

So Kuya Lorence bought home one gallon of Mango ice cream, Cheese ice cream, and i-don't-know-what-the-name-of-those ice cream. Mukhang lahat nga ng yellow ice cream binili nya.

At Pucha! Ate Sha just poured a jar of alamang sa mango ice cream nya! Just imagine the taste? That's horrible.

Dahil nga sa pangyayaring iyon ay nag back to normal sila-- Sweet at laging naglalampungan. Since then, Ate Sha's cravings became absurd. Except from everything were always in a color yellow, it was also look--argh--disgusting and eww.

Kaya napagdesisyunan na naming umuwi na ni Florence. Gustong gusto ko na talagang umuwi, e. Nami-miss ko na asawa ko. At ang 1 month leave ko sa trabaho ay nabawasan na ng more than 2 weeks dahil kay kuya. Hays, pa-epal talaga 'yon.

"A total of 7, 999 pesos, Ma'am."

I handed her my card since hindi kasya 'yong cold cash na dala ko.

Matapos no'n ay iniabot nya sa'kin pabalik ang card ko kasama ang isang paper bag.

"Thank you, Ma'am!" The girl on the counter smiled. I smiled back and made my way out of their shop.

Andito ako ngayon sa mall. Mamayang gabi kasi ay birthday ni Catch. Dapat nga ay hindi ko na bibilhan ng regalo 'yon at ite-text ko nalang sya ng HBD with cake emoji o di kaya ay bigyan ko nalang sya ng isang kahon ng condom para naman lagi syang safe pero, naalala ko na sya nga pala 'yong naghatid no'ng kotse ni Florence sa airport. Kaya binilhan ko nalang sya ng desenteng regalo.

Ako lang mag isa ang nandito. 'Pag gising ko kasi kanina ay nasa malalim na pagtulog si Florence and I don't want to wake him kasi alam ko namang napagod 'yon sa ginawa namin kagabi. Anong ginawa namin kagabi? Ano po edi-- ops, secret.

Catch birthday will be held at one of the high end bar in town. Mamayang alas-syete pa naman ng gabi. It's currently 10:36 AM and I still have more than 8 hours.

Nakabili na 'ko ng regalo but I continue roaming around. Baka may makita akong magandang isuot mamaya, though may hinanda naman na akong susuotin.

After a minutes of walking, napagdesisyunan ko nang umuwi. Nasa second floor ako nitong mall kaya bumaba na'ko. I used the stairs instead of the escalator or lift since maraming tao at para na rin makapag exercise ako through walking but, exercise naman na 'yong ginawa namin kagabi, ah? Diba? 'Yong ano-- ops secret.

Busy ako sa paglilingon ng mga boutique na nadadaanan ko nang mag-vibrate ang phone ko. I searched for it sa loob ng sling bag ko pero pucha--!

"OUCH!" sigaw ko nang tumama ang puwetan ko sa tiled floor. Tangena, kainin na sana ako ng lupa pero mas maganda kung si Florence ang kakai-- Stop, Laury! Landi mo talaga.

My things inside the sling bag were scattered on the floor pati na rin 'yong paper bag na naglalaman ng regalo ko kay Catch.

"Hey, Miss, I'm sorry. Are you okay?" tanong no'ng lalaking nakabunggo sa'kin habang tinutulungan akong ilagay ang mga nagkalat kong gamit sa slig bag. At okay? Ang sakit ng puwet ko!