1.bölüm

833 27 1
                                    

Seyhan dan
Koşuyordum. Nedeni bilmediğim bir şekilde koşuyordum. Elimde silah kanlı beyaz bir gelinlik yüzümdeki kuruluktan anlamış olduğum bir akmış makyaj ile bilmediğim bir şekilde oradan oraya koşuyordum. Bir yandan da ölen nişanlımın adını haykırıyordum. En sonunda bir yere takılıp düşerken sıçrayarak uyandım. Derin derin nefes alıp veriyordum. Boğazıma yapışan saçları geriye atıp ayağa kalktım. Saate baktım. Sabahın 4 idi. Mutfağa gidip suyumu içip odama geldim. Üç gün önce nişanlımın cenazesi vardı. Hala etkisinde olmalıydım. Elim yanağıma gitti. Gelen ıslaklık ile dudaklarım titremeye başladı. Dudaklarımı dişledim. Ayağa kalktım yüzümü sildim. Ve Azer abimin odasına gittim. Kapıyı çaldım. İçeriden ses gelmedi. İçeri girdim. Uyuyordu. Yanına yaklaşıp sessizce seslendim.
"Abi. Azer Abi. Abi. Abi lütfen kalk uyuyamıyorum." gittikçe çatlayan sesimle seslenirken abim kalktı. Bana baktı gözünü kapatıp açtı. Yanındaki abajur u açtı. Yatakta kaydı. Oturdum. Sırtını dikleştirip bana döndü.
"Noldu abim noldu güzelim Seyhan ım hıh söyle abine"
"A-abi b-be-ben uyuyamıyorum. Abi ben onu özlüyorum. Onu çok özledim. Abi ben yaşayamam ben ölürüm nefes alamam."
"şşşt tamam abim sakin ol ben buradayım senin Azer abin burada beraber atlatacağız güzelim"
Diyerek beni kendine çekti başıma minik öpücükler konduruyordu. Sonra uzandı ve kaydı. Yanına iki defa vurdu. Bende uzandım. Sonra beni kendine çekti. Uykulu gözlerimi kapatıp uykuma direnmeden kendimi kollarına bıraktım.
Akın dan
Önümdeki kapüşonlu çocuğu kovalıyordum. Bir yandan ise ateş etmeye çalışıyordum. Sonra bir yerden döndü. Bende döndüm. Ama kimsecikler yoktu. Etrafa dikkatle bakınca bir adet siyah çamurlu bot gördüm. Elime aldım. Bir erkeğin ayağına olamayacak kadar küçüktü. Sonra tekrar etrafıma bakıp evin yoluna devam edecekken bir ses duydum. Yandaki fırından geldi. Kapıyı çaldım. Açan bir yaşlı amca idi. Ona buralardan geçen birini sordum. Görmediğini söyledi. Kolay gelsin diyerek fırından çıktım. Ve elimdeki bota bakarak eve doğru yol aldım.

İmkansıza meyilliHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin