Thorn of Rose

Prologue

Isang malutong na sampal ang natamo ko galing sa aking ina. Kahit gaano man ito kalakas walang sakit itong naidulot sa bawat bahid ng aking pisngi. Walang katumbas sa bigat at pighati na namumuot sa aking dibdib ang sampal na yun.

Walang anumang salita ang lumabas sa aking bibig. And it seems like I can't hear the word that came out from my mother.

"Coño!" galit na sigaw ng aking ina. Daddy is now holding her shoulder, trying to make her calm.

She won't calm. There's no way she will calm.

I looked at her. One emotion I could only see in her eyes is furious, and I swear to God I can only give her my sympathy for my ownself. 

Maraming masasakit na salita ang binabato ni mommy, at ito ako ngayon walang ibang magawa kundi saluhin ang bawat salita. Pinalaki ako nang maayos ng mga magulang ko. Kahit may trabaho sila ni daddy they still manage to have time for us.

Kaya walang kulang, ako yung may problema. Nagmahal lang naman ako, at di ko naman alam na magiging isang malaking problema 'yun.

Lumalabo na ang pananaw ko dahil sa mga luhang namumuo sa aking mga mata.

My heart ached when I tried to hold my mom's arm pero nilayo niya ang kanyang sarili sa akin.

I cried more.

"'W-Wag mo akong hawakan nandidiri ako sayo!" marami binabato si mommy sa akin na mga masasakit na salita ngunit di ko inaasahan makakaramdam ako ng sabrang sakit sa salitang binitawan niya ngayon.

Sino ba naman ang hindi masasaktan? Even your own parents loathe you.

"M-Mommy... S-Sorry..." I cried. Sa wakas may lumabas ring salita mula sa aking bibig.

"Del naman.. Ano bang nangyayari sayo.." sabi ni mommy na mas lalong humahagulgol ngayon.

Ito na yatang unang pagkakataon na gusto kong itigil ang tibok ng puso ko dahil sa bawat tibok nito'y may dalang sakit. Dahil sa sinabi ni mommy I realize I don't deserve to be her daughter. The children don't have right to make their parents hurt. At mas lalong walang karapatan ang mga anak na paiyakin ang kanilang magulang.

Umiling ako habang naka yuko. Pinilit ko ang aking sarili na mag salita.

"H-Hindi ko..ginusto t-to. H-Hindi ko s-sinasadya..." ani ko.

"Hindi mo sinadya?! Anong klaseng pag-iisip yan Del?!" galit na sigaw ni mommy sa akin.

Hindi ko masisisi si mommy ngayon. At sa tingin ko kahit magpaliwag ako ngayon 'di rin naman niya ako maiintindihan.

Naiintindihan ko kung bakit siya galit ngayon. Pero kahit kailan hindi niya ako maiintindihan.

Tumingin ako kay daddy nang hindi na makayanan at pumagitna na sa aming dalawa.

"Tama na! Nangyari na ang nangyari at wala na tayong magawa. And Dowen already tracing the person who uploaded the video" sabi ni daddy.

He sighed. Humarap siya kay mommy ngayon.

"Tama na hon. Everything will be fine, just calm down" sabi niya kay mommy.

"Paano ako kakalma Alfonzo?! Lahat ng tao sa companya pinag-uusapan ang video na yun! At mas lalong hindi ako kakalma dahil posibleng bukas o makalawa yang anak mo ang utak ng mga media!" sigaw ni mommy kay daddy.

Then one thing suddenly hit me, nangingibabaw parin ang repotasyon ng pangalan ng aming angkan at ng kompanya.

Kumunot ang noon ni daddy at mas lalong dumiin ang pagtitig niya kay mommy.