Oktay Kurtuluş sofrasında kendine yer edinmişti . Azer ise hala sinirle ona bakıyordu . Çok geçmeden gittiginde karşısında oturan Karaca'ya bakıp hızla odasına çıktı . Kimse ne oldugunu anlayamamıstı . Bugün gelecek olan kişi de Yılmaz'ın huzurunu bozacaktı .
Öğlene doğru Azer hırsından hala odadan çıkmamıştı . Karaca kendi kaldığı odanin kapısından oraya doğru bakıyordu . Gidip gitmeme arasında kalsada kendini kapıyı çalarken buldu .
"Ne" diye bagırmıstı Azer . Karaca kapıyı açamamıştı . Kimsenin gelmediğini anlayan Azer kapıya gitti . Karsısında Karaca'yı görmeyi beklemiyordu . Ellerindeki pansuman malzemelerini görünce odaya girmesi için çekildi . Karaca yatağın ucuna oturmuş malzemeleri hazırlarken Azer'de Karaca'nın karşısına oturmuş gözleri onda elleri gömleginde düğmeleri açıyordu . İkiside birbirlerinde kayboluyordu bu anlarda . Elleri birbirine değen iki insanı gözleri tekrar buluşmuştu . Azer Karaca'ya karşı bir şeyler hissettiğinden emindi ama Karaca için aynı şeyler söz konusu deģildi .
Çalan kapıyı açmaya Yılmaz gitmişti . Karşısında Hazal'ı görmesiyle yüzü düştü . Yıllar önce kazandığı zaferle gülümsedi kadın . Akın ve Songül cephesinde her şey yolunda olsada Akın'ı rahatsız eden tek şey kardeşinin Karaca'nın hala gelmemesiydi . Hastanede gördüğü kardesini düsünüyordu bilmeden . Tuhaf hissetmişti . Geçmisi düsündü .
Duygu koşarak ve ağlayarak evin orda belirmişti .
"Duygu noldu Karaca nerde" diyen Ayşe'ye cevap verdi .
"Karaca'yı bi adam aldı kaçırdı onu" o sırada arkadasından dönen Akın yerde kanlar içinde yatan babasını görmüş ve kızkardeşinin kaçırıldıgını duymuştu . O da kücücük bir çocukken kardesinin kaçırılısından kendini suçluyordu . Selim kızınin odasına zar zor girmiş yatağina oturmuş yastigini kokluyordu . Kendini tutamayıp hüngür hüngür ağlamaya başlamıştı .
Karaca elini kolyesine uzatmış oynarken Azer elinde iki bardakla yanına geldi . Azer'i farkeden Karaca duruşunu dikleştirdi . Önüne koyulan kahveyle Azer'e gülümsedi .
"Bugün gelen doktor senin neyin "
Azer'in bu sorusuyla gözlerini ona çevirdi Karaca . Eline defterini alıp yazmaya başladı .
"En yakın arkadasım diyebilirim "
Azer arkadas kelimesini duyunca rahatlamıstı . Gülmeye başlayınca Karaca sorusunu sordu .
"Niye gülüyorsun "
"Hiç..öylesine " Azer'in Karaca'ya olan bakışlarıyla Karaca başını çevirdi . Birine aşik olmaktan korkuyordu . Daha doğrusu durumundan ötürü sevilmemekten korkuyordu . Azer durmamış yeni bir soru yöneltmişti .
"Bana sinir oluyosun dimi "
"O nerden çıktı şimdi "
"Bana nefretle bakıyosun pansuman yaparken " dedi gülerek . Karaca'da gülerek cevap verdi Azer'e .
"Hiç uslu durmuyorsun sürekli yaranı kanatıyorsun ne yapayım sinirleniyorum "
Oğlunun bi kadının yanında bu kadar rahat olduğunu gören Fadik sevinmişti . Bir süre onları izledi . Aklına yıllar önce Yılmaz'a yaptıkları geldi .
"Anne yemin ederim o kıza bir sey yapmadım yalan söylüyo niye inanmıyosun "
"Hamile bırakmıssin kızı daha ne konusuyorsun "
"Anne yok öyle bi sey diyomiyorum ben o kızı tanımıyorum bile "
"Sus Yılmaz nerdeydin o zaman he dün akşam yalan söyleme "
Yılmaz'da sinirle odasında duruyordu . Annesinin zoruyla o kızla evlenmişti . Kız yanına gelip Yılmaz'ın yanağına öpücük kondurdu .
"Ne yapıyorsun kızım sen "
"Kocamı öpüyorum "
"Öyle bi sey yok sen benim hicbir seyim degilsin " diyip evden gecenin bir yarısı cıktı .
Azer ve Karaca hala sohbet ediyordu . Birbirlerine gülüp duruyorlardı . Azer elini çenesine koymuş Karaca'yı gülerken izliyordu . Karaca ona dönünce kendini izledigini anladı . Gözlerini kaçırdı . Azer Karaca'ya tekrar soru sormaya başladı .
"Ee ailen "
"Ailem " düsündü Karaca . Sonra yazdıkça yazdı .
"Annem babam bi ablam ve bi.." Azer Karaca'nın durduğunu görünce konuştu .
"Bi de "
"Abim "
"Sana kötü mü davranıyor " dedi Azer yüzü kasılmıştı .
Karaca onu anlayan bir adam olduğu için şaşırmıştı . Gözleri dolmuştu yaşadıklarını düşününce . Kulak çınlamaları başlamıştı yine . Ellerini kulaklarına kapatıp ağlamaya başladı . Azer korkmuş Karaca'yı sakinleştirmek için bir şeyler söylüyordu . Kollarını ona sarıp saçlarını okşadı .
"Sakin ol yanındayım bak korkma güvendesin "
Azer'in de gözleri dolmuştu . Karaca'yı güçlükle sakinleştirmişti . Kucağında Karaca'yla odaya çıktı . Onu yatırıp saçlarını okşadı . Yanına oturup yatağa kendini yasladı .
"Noldu sana ne yaşadın böyle oldun güzel kız . Korkam tamam mı seni hep koruyacağım " Karaca'yı seyrederken uyuyakalmıştı Azer . O gün Karaca'yı koruyacagına kendine de ona da sözvermişti . Ve bir kez daha anlamıştı bu yarali kadına gördüğü ilk gün aşık olduğunu .
Selim kızının odasında ağlayarak uyumuştu . Ayşe'de odaya girdiginde kocasının basını oksayıp elini tutarak uyukalmıştı . Yılmaz kendini cukurda Duygu'yu izlerken bulmuştu . Ağladıgını anladıgında yanına gitmek istedi . Hazal yıllar önce yaptığı hatanın bedelini sevilmeyerek ödüyordu . Gögsünde uyuyan karısının saçlarını okşayan Akın kardeşini düşünüyordu . Karaca ve Azer ise kendilerini uykunun kollarına çoktan bırakmışlardı .
Oy kullanmayı ve yorum yapmayı unutmayın nolur 😊 İyi okumalar🦋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Suskun(TAMAMLANDI)
FanfictionSesini seviyorum Ben hiç konuşmadım ki Olsun eminim aşık olacağım kadar güzeldir