"Naber bücür?"
Okula doğru sessizce yürüyen Didem'i fark eden Baran Didem'in omzuna kolunu atarken sormuştu sorusunu.
"İyi gibiyim, sanırım."
Didem yüksek sayılmayacak bir sesle sıralamıştı kelimelerini. Morali her zamanki gibi bozuktu.
"Niye iyi gibisin? Bir şey mi oldu yoksa? Biri bir şey mi dedi?"
Didem, Baran'ın bu haline hafifçe gülmüş ve kafasını kaldırarak kendinden uzun olanla göz teması kurmuştu.
"Hayır biri bir şey demedi, annem biraz hastaydı. Pek uyuyamadım."
Baran kendi kendinde derin bir oh çekmiş ve hemen kafasını Didem'e çevirmişti.
"Niye bize haber vermiyorsun?"
Okula giriş yapmışlardı ve koridor her zamanki gibi kalabalıktı. Daha da yaklaşmışlardı bu yüzden. İkisi için de bir sıkıntı yoktu aslında. İkisi de birbirine hoşlantı duyuyordu zira utançları diğer duygularından daha ağır basıyordu. Sınıf kapısına gelince sesler daha da artmıştı. Kahkaha sesleri her yeri dolduruyordu. İkisi de kapıdan girmişti ama herkes dikkatini daha farklı yere yönelttiği için fark edilmemişlerdi. Didem, çantasını sırasına koyup ayaklanmıştı. Baran ise merakına yenik düşüp sormuştu.
"Nereye Didem?"
Didem ise bu haline içten içe gülüyordu. Sırıtışı tüm yüzüne yayılmıştı bu defa.
"Lavaboya Baran, gelecek misin?"
Baran ise utanmış ve sırasına oturmuştu. Didem lavaboya gitmiş işini halletmiş bir şekilde elini yıkarken, kapıdan Buse, Aslı ve Duygu girmişti. O sırada çoktan ders başlamıştı. Baran'ın gözleri hala Didem'i arıyordu. Mert Batur ise meraklıydı. Çünkü, Didem onun en zayıf noktasıydı. Diğerlerinin de içini ufaktan bir korku kaplamıştı. Dersin yarısında tahtayı deftere geçirirlerken, hoca yoklama alıyordu. Didem ise ortalıklarda yoktu.
"Didem nerede çocuklar?"
Herkes bilmiyorum nidalarında mırıldanırken birden sınıfın kapısı açıldı ve içeri okulun nöbetçi öğrencisi girdi.
"Hocam Didem Açar'ı okul tuvaletinde dövmüşler!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sıcak Şarap.
FanfictionAh o güzel gözlerin, döndürüyor başımı. "Bu hikaye hayal ürünüdür, gerçeklik barındırmamaktadır."
