Crazy Little Thing Called Love

Chapter 3: THROWBACK

Chapter 3: Throwback

"You have a nice voice, Milo." kinindatan ko siya. I saw him grinning.

"It's my asset." he sounds confident.

Uminom ako sa bagong soda can na kinuha ko sa kusina. "Really? Oh, you want to hear my angelic voice too?"

Tumawa siya ng mapakla kaya kinunotan ko siya ng noo.

"Akala mo ba pangit ang boses ko?" tanong ko.

Umiling siya. "Hindi naman sa ganun." tumigil siya at tumitig na naman saakin. "Okay, prove it to me."

Tumawa ako at hinampas ang braso niya. "Nagbibiro lang ako!"

Nakita kong umiling siya at tumingin sa cellphone niya.
"Kailan pa ba darating ang boyfriend mo?"

"Ex-boyfriend." pagtatama ko. "Sabi niya on the way na daw siya." umirap ako sa kawalan.

Bakit ba kasi ako pinagpalit sa malapit?

Argh! Nakakasira ng utak!

"Mabuti nalang at nadeliever ko na lahat ng mga pizza." sabi niya at pinatay ang cellphone niya.

"Do you really deliever pizza? Like, it's really your job?"

Umiling siya at pinatog ang baba niya sa kamay niya na nakacross arms pa ang isa. "Part time job."

Tumango ako. "Oh."

"How about you? Have you been doing part time job?"

Kusa akong umiling. "I have never been doing part time job."

And it's a lie.

He chuckled. "Ah, right. I forgot you have a lot of money." pinagsadahan niya ang paligid.

"Yeah. I have a lot of money that my own parents left me."

"I'm sorry."

Tumingin ako sa kaniya. "It's okay." tumawa ako. "I wish they know that money can't buy happiness. But i really wish i could buy them because they are my happiness."

Tumingin ako kay Milo na napatigil nakatulala lang ito at hindi gumalaw, pati din ang paghinga. Tumitig ako sa kanya. "Milo?"

"Yeah?" sabi niya pero hindi man lang kumurap.

"Blink even just a second, please? Natatakot ako sayo."

He blinked. "May naisip kasi ako."

"About what?"

"It's about that--" napatingin kaming dalawa sa pinto ng nagbell ito.

Nagkatingingan din kami ni Milo at ngumiti siya. "Guess my job is here."

Tumawa ako. "Yeah. Do the honor." nilahad ko ang pintuan.

Milo's POV.

Tumawa si Eifel. "Yeah. Do the honor."

Naglakad na ako patungo sa pintuan at tumingin sa monitoring screen ng camera sa labas.

Ang nakikita ko lang ang ang katawan ng isang lalaki pero hindi ang mukha.

Baka gangster pala itong kasintahan ni Eifel noon? Makakaya ko ba ito? Ano naman ang panlaban ko? kanta?

Huminga ako ng malalim. Bububuga na sana ako ng biglang yumuko ang lalaki.

The hell just i saw who it is.

It's Shaun!

My bestfriend...

"Akala ko ba bro na iba ka sa kanila. Na ikaw lang ang makakaintindi saakin? Bakit mo ako sinusumbatan ngayon, bro?" Shaun said.

Napayuko ako. "I think it is right, Shaun--"

Napapikit ako sa pagsigaw niya.
"You just think! But you're not sure!
C'mon, Milo! You are so f*cking dissapointing!"

Hindi ko na alam ang sasabihin ko dahil parang tinakpan ng mga salitang inilabas ni Shaun ang bibig ko.

"Now tell me. Alam mo ba kung ano ang nararamdaman ko? Alam mo ba kung ano ang sitwasyong meron ako, Milo? Hindi! Hindi ka kasi nag-iisip--"

Hindi ko na nakayanan at sinuntok ko na siya.

Tinuro ko ang dibdib niya. "Alam ko kung anong nararamdaman mo, Shaun. And I'm here to tell you the truth! Alam ko din kung anong sitwasyon ang meron ka, pilit mong iniiwasan ang katotohanan, Shaun."

Pareho kaming nagkatitigan na nagbababang ang mga panga.

I don't want to hurt Shaun's feeling but he needs to know. Hindi yung nabubulag siya sa kasinungalingan.

"Tonight, here that is snowing, i no longer know you as my friend."

Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya.

Umalis na siya sa harapan ko kaya naiwan akong nakatulala.

Shaun...

Napakurap-kurap ako at umiling. Mi-nute ko muna ang monitor at tumingin kay Eifel na naguguluhang tumingin saakin.

"You okay, Milo?"

I should act!

Hinawakan ko ang tiyan ko. Magpapanggap nalang akong natatae! "Ugh, Lady. I think I'm constipated." palihim akong tumingin sa kanya na nakapikit.

Tumayo siya at nilapitan ako kaya todo padin ako sa pag acting.

I can't face Shaun right now at nalaman ko pang ex-girlfriend niya pala si Eifel.

Pinanlakihan niya ako ng mata kaya napalunok ako. "ISA KANG NAPAKALAKING TAE."

Pumikit ako. Shit, kung pwede lang na lamunin ako ng inidoro. "Hnnn."

"C'mon, Milo. Ngayon kapa talaga matatae kung kailan nandito na siya?"

"Ang sakit ng tiyan ko, Eifel." sabi ko ng mahina.

Naramdaman kong tumayo siya kaya tumingin ako sa kanya.

Nakasandal na siya ngayon sa pintuan na nakaupo at nakapatong ang ulo sa tuhod.

Is she okay?

Why is she making me feel guilty?

Napatingin ulit ako sa monitor. The heck? Wala na si Shaun!

"Eifel, your ex-boyfriend left!"

"It's fine." nanginginig ang boses niya. "Akala ko ba natatae ka?"

Napilitan akong lapitan siya at pinatayo. "You need to follow him!"

Tumingin siya saakin na naguguluhan. "What?"

"Boplaks, tumayo ka na riyan at sundan mo siya!"

Bumuga siya ng malalim at pabiglang tumayo. "Screw this...andaming pang mga salita na gusto kong sabihin sa kanya at mga tanong na hindi pa niya nasasagutan."

Tinaasan ko siya ng kilay. "Have you come back into your senses now?"

Namulat din naman siya at tumingin sa damit niya.
"Hindi ko siya pwedeng harapin na gamito ang itsura ko! Nagagalit yun kapag nagsho-shorts ako."

Napailing ako at kaagad na hinubad ang jacket ko na alam kong hanggang binti ito sa kaniya. Nilahad ko ito at tinanggap niya.

"Salamat, Milo." sabi niya at tumakbo na palabas.

Ako naman ay napaupo sa sofa at napayuko.

Shaun is Eifel's ex-girlfriend.

Hinilamos ko ang mga palad ko at napatingin sa pintuan kung saan lumabas si Eifel.

Ngumiti ako ng malungkot. "Kung nakilala mo lang ulit ako ng maaga, Eifel. Di mo na sana siya hinahabol ngayon."