Hayat Sana JOKER.

monotonluk..

Okullar kapanali bir haftayi gecmisti.Burçin,her saban uyanip yaptigi isler ,babasinin eziyetleri ,annesinin caresizligi de uzerine konuldukca kacacak tek yeri odasindaki o kucuk pencere kenari oluyordu.Orda kurdugu hayalleriyle de mutlu olmayi demiyordu burcin . bazen kucuk elleriyle akan  gozyaslarini silerken daha ne kadar aciyabilirdi canim diye soruyordu kendi kendine.. Henuz bunlar hicbirseyken..

Tüm bu duygu karmaşasi icinde annesinin onu cagirmasiyla irkildi ..

Hadi diyordu baban birazdan gelir sofrayi hazirlayalim .

Son bir hareketle gozyaslarini silip mitfaga dogru ilerledi,hic konusmadan sofrayi hazirladilar.Zaten evde genelde hic kimse konusmazdi .Korkarlardi cikacak her sozden ,annesi korkardi annelik duygularindan,burcin annesini sevmekten korkardi ..

Zil caldi .

Kapiyi acar acmaz ,sarhos bir halde hoc metanetini bozmayan o sert gorunumlu adam girdi iceriye. Her zamanki gibi hic tereddut etmeden soyledigi ağir sözleri tokat gibi iniyordu Burcinin suratina.

-hadi artik sana soyluyorum su rakimi getir .Keske seni doguracagina bu anan olseydi ..

Burcin bir an kendi icinden hakaretler ederken babasina göz göze geldiler..

-ne var ne bakiyorsun,yoksa birsey mi diyeceksin ?

-hayir baba ..

-bak su velede birde cevap veriyor

(Burcin arkasini donup mutfaga ilerlerken)

Babasinin o ani el hareketiyle irkildi . Ve sonrasinda anlatilmayacak kadar bulanik bir geceye karisan o dayak sesleri ..

Burcin artik kendini hissetmiyordu Caresizdi,o gece sabaha kadar cam kenarinda gecmisini ve gelecegini dusundu. Ne kazanmis ne kaybetmisti .

Neler getirirdiki hayat ona? En fazla bir seneye kalmaz babasi tarafindan yine babasi gibi bir adama yok pahasina satilacakti . Unutacakti insan olmayi,hic olmak istemedigi annesine benzeyecekti

Dusundu...

Dussunnduu..