Madness (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)

Φτάσαμε

Έχει περάσει ένας μήνας από εκείνη τη τελευταία μου συνάντηση με τον Άλκη και ναι σήμερα φεύγω από εδώ.

Ναι μετά από τόσο καιρό μου είπε και ο ίδιος το όνομα του αν και το ήξερα ήδη αλλά δεν έχει σημασία.

Έχει δηλώσει ότι θα είναι αυτός υπεύθυνος για εμένα μέχρι να γίνω καλύτερα και να μπορώ να μένω και μόνη μου,δηλαδή το διάστημα των 6 μηνών που συμφωνήσαμε.

Δεν ξέρω κάτι μέσα μου μου λέει να τον εμπιστευτώ αλλά δεν μπορώ!

Τις σκέψεις μου διέκοψε η πόρτα η οποία άνοιξε και έκλεισε γρήγορα.Γύρισα να δω ποιος ήταν και είδα την Διώνη, η οποία ήταν φουλ στεναχωρημένη.

Ν-Δεν έχω καταλάβει γιατί στεναχωριέσαι,της είπα.

Δ-Γιατί μπορεί να μη σε ξανά δω, δεν ξέρω τι θα σου συμβεί τώρα...Και αν έχεις δίκιο και είναι επικίνδυνος;

Ν-Τότε θα το μάθουμε,της είπα και χαμογέλασα.

Με αγκάλιασε και αμέσως θυμήθηκε κάτι.

Δ-Περίμενε λίγο είπε και βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο.Μετά από κανένα λεπτό μπήκε με την ίδια φόρα μέσα.

Ξετύλιξε κάτι και μου το έδωσε.Ήταν ένα όπλο.

Ν-Πού το βρήκες αυτό;

Δ-Το είχες πάνω σου όταν ήρθες,πριν 2 χρόνια.Είναι δικό σου,μου είπε και μου το έδωσε.

Δ-Πάρ'το, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου χρειαστεί.

Το πήρα και το έβαλα μέσα στη τσάντα που είχα.Θα μου πείτε τι μπορεί να είχα μέσα σε αυτή τη τσάντα.Ήταν όλα αυτά που μου είχα πάνω μου όταν ήρθα εδώ.Ρούχα,τα κλειδιά της μηχανής και τώρα και το όπλο.

Αποχαιρέτησα τη Διώνη και ήταν η ώρα να φύγω...Για να δούμε.

_ 1 ώρα μετά _

Ήμασταν στο αμάξι του και κοιτούσα έξω από το παράθυρο.Τον έβλεπα που μου έριχνε κλεφτές ματιές που και που αλλά δεν του έδινα σημασία.

Κάποια στιγμή έσπασε τη σιωπή λέγοντας κάτι που είχα αμελήσει.

Α-Ξέρεις,είπε κοιτώντας τον δρόμο, σε περίπτωση που θα θέλεις να φύγεις πιο νωρίς από αυτό που συμφωνήσαμε, δεν μπορείς.Έχω την ευθύνη σου και όποιος και αν σε βρει θα σε γυρίσει πίσω σε εμένα.Οπότε ξέχνα το ενδεχόμενο να τρέξεις μακρυά,συμπλήρωσε και πήρε μια στροφή.

Τον κοιτούσα τώρα.Ήταν ωραίος,αυτό δεν μπορώ να το αμφισβητήσω.Φορούσε κοντομάνικο και η εικόνα που έβλεπα μπροστά μου μου άρεσε πολύ.Ίσως σε ένα παράλληλο σύμπαν να καταφέρναμε να ήμασταν ζευγάρι αλλά σε αυτό το σύμπαν δεν υπάρχει περίπτωση!

Φτάσαμε έξω από μία πολυκατοικία και πάρκαρε το αμάξι.

Βγήκαμε και οι δύο από το αμάξι και κοιτάξαμε το κτήριο.

Α-Λοιπόν, εδώ θα μένεις από εδώ και πέρα,είπε και προχώρησε προς τα μέσα.

Η κάτω πόρτα του κτηρίου ήταν ανοιχτή.Προχωρήσαμε και μπήκαμε στο ασανσέρ που μας πήγε στον τρίτο.

Άνοιξε τη πόρτα και μπήκα μέσα μετά από αυτόν.

Το σπίτι ήταν ωραίο.Μουντό μεν, γιατί οι τοίχοι ήταν βαμμένοι σε μια σκούρα απόχρωση του γκρι και τα περισσότερα έπιπλα ήταν μαύρα.Αλλά και πάλι δεν είχε πολλά πράγματα,ήταν απλό.

Α-Αυτό είναι...Επίσης δεν θα βγαίνεις από το σπίτι, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα.

Ν-Μη στεναχωριέσαι, κατάλαβα.Έφυγα από εκεί για να είμαι φυλακισμένη εδώ.

Α-Δεν είσαι φυλακισμένη-

Ν-Δεν έχει σημασία.

Σιωπή για λίγο.

Α-Πάμε να σου δείξω και το υπόλοιπο σπίτι.

Το σαλόνι με τη κουζίνα ήταν μαζί.Προχωρήσαμε προς τα μέσα και είχε άλλα τέσσερα δωμάτια.

Α-Αυτό είναι το μπάνιο,αυτό το δωμάτιο που θα μένεις, αυτό απέναντι από το δικό σου είναι το δικό μου.

Ν-Και εκείνο εκεί;Είπα δείχνοντας το δωμάτιο που ήταν τέρμα κάτω στο διάδρομο.

Α-Δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί να μπεις ποτέ εκεί.Ας υποθέσουμε ότι είναι αποθήκη,είπε και άνοιξε το δωμάτιο που θα κοιμόμουν.

Τέλεια ακόμα πιο σκούρο γκρι.Μαύρο κρεβάτι,μαύρη ντουλάπα,μαύρη βιβλιοθήκη.Γενικά μαύρο κι άραχνο.

Α-Να σε αφήσω καλύτερα μόνη σου,είπε και βγήκε από το δωμάτιο.

Το καλό είναι ότι ακόμα δεν έχω πάθει κάτι,οπότε ίσως έκανα λάθος εκτίμηση.Τέλος πάντων, ένα ξέρω.Είμαι ξανά φυλακισμένη αλλά αυτή τη φορά σε ένα διαμέρισμα.Τέλεια.

Έσπρωξα τη τσάντα μου κάτω από το κρεβάτι και έπεσα με δύναμη πάνω του.Δεν νομίζω ότι θέλω να σηκωθώ.