Sen hiç hayallerinden kırıldın mı?
Hiç kestin mi umudunu bileklerinden?
Sen… Hiç vazgeçtin mi?
Ben hayallerimden yara aldım önce.
Ufacık bir kız çocuğum olacaktı mesela.
Kırmızı, küçük ayakkabıları olacaktı; minicik bir kızın giyebileceği en güzel elbiseleri giyecekti.
Olmadı…
Hiç doğmayacak bir kız çocuğunun babası olmak nasıl bir şey bilemezsin…
Sonra umudumu kaybettim…
Ama öyle sakladığım yeri bulamamış gibi değil; en sevdiğim insanın üzerine toprak atar gibi kaybettim.
Ömür boyu matemini tutacağım birini yüreğime gömer gibi…
Ve ben,
Yoruldum beklemekten…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENDEN ÖNCE BEN
PoetryAynı yüzleri ve aynı hataların yapıldığını görmek ve buna rağmen sakin, anlayışlı kalmak oldukça zor. Bazen sesimdeki tahammülsüzlüğü kendim de duyabiliyorum.
