BECAUSE OF YOU👨‍❤️‍👨

13' part

* jin p.o.v. "

'දඩාස්
"Jin...😠"
" ඔයා හොදින්ද..😟?"
දොර එකපාරටම කඩාගෙන ඇතුලට ආවේ namjoon. ඒ ඇස් කාමරේ පුරාම මාව හොයනවා. බිත්තියට හේත්තුවෙලා අමාරුවෙන් හිනා වෙලා මම එයාලට එලියට යන්න කියලා කිව්වත් මන් ලගට namjoon දුවගෙන ආවේ ඇස් වල ගිනි පිට කර කර. අනේ ඒ ඇස් වල කදුලු කම්බුල් දිගේ ගලනවා. ඇයි namjoon මට මෙච්චර ආදරේ.
හොදින් නෑ හොදින් නෑ මාව බේර ගන්න namjoon..😶 නැන්දා මාව මරයි..😶 අනේ මට එයාට කියන්න පුලුවන්නම් මාව බේර ගන්න කියලා. ඒත් නැන්දා jungkookගේ camps එක ලගට දැන්ම කට්ටිය දම්මලා ඇති. මට බයයි namjoon. ඒක නිසා මෙතනින් යන්න අනෙ වදින්නම්..😶
"මම හො..දින්..."
මම පුලුවන් තරම් ප්‍රශ්නයක් නෑ කියලා පෙන්නන්න ඕනේ. Namjoonව එක්කන් ආවේ jimin. Namjoon ගේ පිටිපස්සෙන් අඩ අඩ jimin ඉන්නවා. අසරනයා මාව අත අරින්නෙම නෑ. මගේ jungkook ව බේර ගන්න jimin.
"ඒම වෙන්නේ කෝමද.. ඇදුම් ඉරිලා.. මේ ගෑනි ගැන මට jimin කිව්වා 😠"
namjoonන්ගේ කට්ටිය විනාඩියක් යන්න කලින් ඇවිත් නැන්දව අල්ල ගත්තා.
"එපා මොකක්ද කරන්නේ එපා. නැන්දව අත අරින්න. එපා අනෙ මගේ පැටියා එයාට මොනා හරි වෙයි... එපා.. namjoon අනේ එපා..😶"
අනේ මගේ jungkook එයාට කරදරයක් වෙයි.
"Jin බය වෙන්නෙපා මම ඉන්නවනේ.. jungkookව මම බේර ගන්නවා."
එයාගේ වචන වල ලොකු විස්වාසයක් තිබුනා. ඒත් මගේ පොඩි කොල්ලා කොහේ ඉන්නවද දැන්නෑ. එයට මොනා හරි උනොත්...ඵ්...
"හහ් මාව අල්ලගත්තට වැඩක් නෑ.. දැන ගනින් මේ වෙනකොටත් උබේ මල්ලි පරලොව ඇත්තේ 😃"

නැන්දා පිස්සුවෙන් වගේ කියන්න ගත්තා. ඒ මුනේ කිසිම හොද බැල්මක් නෑ.
ඒ කියන්නේ මගේ මල්ලී.😶.
"තමුසේ මොකක්ද jungkookට කලේ මම උබව තියන්නෑ. කියපන් මොකක්ද කලෙ..😠"
මගෙන් එහාට ගියපු namjoon නැන්දා ලගට ගියේ රාක්ෂයෙක් වගෙයි. ඒ අත් මිට මෙලවිලා. මට වගේම මගේ පොඩි කොල්ලට එයා ආදරෙයි. තාත්තෙක් වගේම.
මම කවදාවත් namjoon ගේ මෙ මූන දැකලා. කවදාවත් එයා තරහ අරගන්නවා දැකලා නෑ.මාව හම්බෙන්න කලින් මැරයෙක් කියලා අහලා තිබුනත් එයා දැන් එහෙම නෑ කියන එක මම දන්නවා. එත් ඒ නපුරා ආයිත් ඇවිත් ඒ මන් නිසා.
" හහ් උබද මුගේ ප්‍රේමවන්තයා... 😃 බලන් හිටපන්... පොඩි එකාව අදින් පස්සේ උබලට දකින්න වෙන්නේ නෑ. මගේ මැරයෝ මම උන්ට කතා කලේ නැති නිසා ඌව මරලා ගගකට විසික් කරලත් ඇති 😃 "
මෙච්චර හොද මිනිස්සු ඉන්න ලෝකේ ලේ පිපාසාවෙන් ඉන්න යකෙක් ඉන්නවනම් ඒ ඉන්නේ නැන්දා විතරමයි.
අනේ මගේ jungkook මන් තවත් ජීවත් වෙලා වැඩක් නෑ. මගේ පුංචි පැටියා. මගේ අත් දෙකේ උස්මහත් උන මගේ පැටියා.
"ඇත්ත කියපන් ගෑනෙයේ... තමුසෙට ජීවත් වෙන්න ආසවක් තියෙන්වනම් කියනවා.😠. jungkookට මොනාද කලේ කියපන් ගෑනියේ.."
Namjoon තවත් අත මිට මොලවගෙන ඒ අතේ නහරවල් හොදටම පෑදිල පේනවා. ඒ ඇස්වල ගින්දර පිටවෙනවා.
"නෑ මම කියන්නේ නෑ. 😃 හහ් හ.හ්.. උබලා දෙන්නා යස අපූරුවට උදේ කොල්ලව camps දැම්ම නේද හහ්..."
කෝමද ඒක දන්නේ. මගේ පැටියා කොහෙද.. මන් මෙච්චර පන නැති කෙනෙක්ද. මට බැරි ඇයි මේ ගෑනිගේ බෙල්ල මිරිකලා මරන්න. මට මගේ jungkookව නැති උනා.
"උබ උබ ඒ කියන්නේ කට්ටියව දැම්මද ඒ කොල්ලව අල්ලන්න.. කියපන්.. 😠කියන්නැද්ද..හරි උබ කියන්නෑනේ... මෙකිව අරන් පලයන් මන් උබ ගැන බලා ගන්නම්. තමුසේගේ කටින් මම අහගන්නම් මල්ලි ඉන්න තැන හොදින් හරි නරකින් හරි.."
Namjoon ගේ කට්ටිය නැන්දගේ ඔලුවට කලු රෙද්දක් දාලා එලියට ඇදගෙන යනවා.
මන් ඇයි ජීවත් වෙන්නේ. ඇයි හැමතැනම කලුවර වෙලා. මට හැම තැනම පේන්නේ නැන්දගේ නපුරු බැල්ම විතරයි. Namjoonගේ කටහඩ මට ඇහෙනව ඒත් ඇයි namjoon නැත්තේ. ඇයි හැමතැනම කලුවර.
මම දැක්කා office එකේ කොනට වෙන්න තිබ්බ බැල්කනී එකේ ජනේලේ ඇරලා දාලා තියනවා.
මන් ඇයි තවත් ජීවත් වෙන්නේ..
මන් යන්න ඕනේ jungkook ලගට..
මම බැල්කනී එක දිහාවට ඇවිදගෙන ගියා... බැල්කනී එකේ වැට උඩට නගිද්දී jungkook මගේ පුංචි jungkook මට කතා කරනවා.
එයාට බයයිලු.
"මම එනවා මල්ලී😶.."
මට ඇහුනා jiminගේ කටහඩ මගේ පිටිපස්සෙන්. මට බෑ jimin තවත් ඉන්න. අපි ලග දැන් එයා නෑ. ඔයාට ආයිත් අපේ රන්ඩු බේරන්න බැරිවෙයි.