سیاره اکسو و ملکه اکسوال

P.T two

مکان؛ اکسو پلنت - قصر اکسوال - سالن غذاخوری
زمان؛ ده تمام به وقت اکسوپلنت

سوهو و کای دوطرف میز روبروی هم و دقیقا کنار صندلی مخصوص ملکه نشسته اند. شیومین هم روی صندلی کنار سوهو نشسته و دستشو زیر چونش گذاشته و اونو به میز تکیه داده و به صحبتای کای و سوهو گوش میده.
کای دوتا دستاشو رو میز میذاره و انگشتاشو تو هم قفل میکنه. با چشمانی که در طول بیان جملش کم کم ریزتر میشن میگه: من اینجوری فکر میکنم که جو قصر مثل قبلنا نیس یا واقعا همینجوریه؟
سوهو لبخند کوتاه و بی جونی همراه با صدای پوفی که کاملا نامحسوسه نثار کای میکنه و سرشو پایین میندازه: نه بابا جو اینجا دقیقا مثل قبله فقط الان بچه ها سرشون شلوغه و اینجا خلوته وگرنه اگه بودن مثل قبل داشتیم از سر و کول هم بالا میرفتیم.
دوباره سرشو بالا میاره و لبخندی ساختگی تحویل میده.
کای با ابرویی که بالا میندازه به سوهو میفهمونه که لبخندت منو مجاب نمیکنه ولی در لحن کلامش اونو نشون نمیده:
بقیه کجان؟ مردم از گشنگی تا کی باید منتظر بمونم.
_ اونام الان پیداشون میشه. ملکه میخوان امروز هممون رو باهم کنارشون داشته باشن.
_حالش چطوره؟
شیومین که تا اون موقع ساکت نشسته بود دستش رو از زیر چونش برمیداره و رو میز میذاره و کمی خودشو بالا میکشه و بلافاصله و هم زمان با سوهو هردو جواب میدن: خوبه.
سوهو رو به شیومین برمیگره و سکوت میکنه ولی شیو ادامه میده: بچه ها این جریانات اخیر اتفاقای مثبت و خوبین لااقل ماها همه خوشحالیم از پیش اومدنشون. ملکه هم میخواد اینجوری نشون بده که مثل ما خوشحاله بیاید بهش کمک کنیم. بالاخره باید این اتفاق یه روزی میفتاد. اولیش چنه. هممون تجربه اش خواهیم کرد.
سوهو و کای به نشانه تایید سرشونو تکان میدن.
کمی مکث میکنه و ادامه میده:صبح که باهاش حرف زدم تا الان این جملش تو گوشم زنگ میخوره که ای کاش انقدر باهاش صمیمی برخورد میکردم که بهم میگفت یکیو دوست داره تو رو خدا شماها دیگه اینکارو نکنید چیزی رو ازم مخفی نکنید. بیشترین غم ملکه از اینه که چرا از قبل نمیدونسته چن کسیو دوست داره و الان با این جریانات شکه اش کرده.
کای که با سری خمیده، تقریبا نزدیک به دستای روی میزش با دقت حرفای هیونگشو حلاجی میکرد بعد اتمام حرفای شیو خودشو صاف میکنه و با چشمای نافذش به چشمای شیو خیره میشه: هیونگ یعنی میخوای بگی این هشت سالی که باهم گذروندن. اون لبخندایی که بخاطر خنده های جونگده رو لباش میومد و همه ما شاهدش بودیم. اون بوسه های بدون دلیلش که گاه و بی گاه روی گونه های جونگده میذاشت.
روبه سوهو ادامه میده:هیونگ تو خودت بارها اینو به من گفتی که حس ملکه به چن خیلی خاصه و تو اجرا ها به صدای اون بیشتر واکنش نشون میده.
دوباره به شیو نگاه میکنه: من هیچوقت فراموش نمیکنم اولین باری که بیوتیفول گودبای چن رو براش پلی کردم چقدر گریه کرد.
_ جونگین تو داری تند میری انگار پاک فراموش کردی شبیه به این اتفاق قبلا برای چندتای دیگمون از جمله خود تو هم افتاده.
کای بلافاصله حرف شیو رو قطع میکنه: وایییی هیونگ اونا واقعا متفاوت بودن چجوری میتونی مقایسه کنی.
_ از نظر تو متفاوت بودن چون فکر میکنی چن سوگلیه. اون روزی که پات شکسته بودو یادته؟ ملکه چند شبانه روز تب کرد. در ضمن مگه فقط آهنگهای جونگده بودن که اشک ملکه رو دراورده. شک ندارم خوب یادته اون روزیو که لی متن اهنگ پرامیسو اختصاصی برای ملکه نوشت‌. اکسوال اونو تا یک ماه هرشب گوش میکرد و باهاش گریه میکرد.
ایندفعه سوهو حرفای شیو رو قطع میکنه: بنظر منم حق با هیونگه. کای اینو قبول دارم که ملکه صدای چنو از همه بیشتر دوست داره ولی دلیل نمیشه ما اینجوری فکر کنیم. اون هممونو با یک چشم میبینه.
چهره ی کاملا جدی سوهو با لبخندی شیطنت آمیز کنار میره و ادامه میده: نذار به روت بیارم که کدومیکی از ما تا حالا لبای ملکه رو بوسیده. ببینم شیو بنظرت اینجا کی سوگلیه؟
صحبتای کنایه آمیزشو با نگاه به شیو تموم میکنه.
شیو که به موقع سر نخو از سوهو میقاپه: یادتههه؟پارسال همین روزا بود، بدون هیچ شرمی به ملکه گفت بعنوان کادوی تولد بوسش کنه. یا اون روز، وااای پسر هیچوقت یادم نمیره که چجوری تو چشمای ملکه نگاه کردو گفت تو مال منی. اونم جلوی همه ی هیونگاش. هیچکدوم ما اندازه این آقا دلبری کردن بلد نیستیم. اگه قرار باشه کسی هم سوگلی باشه اون همین خرسیمونه.
شیو چشمکی برای سوهو میفرسته
کای که خودشو گیر افتاده بین هیونگاش میبینه با نگاهی کیوت خطاب به جفتشون میگه: تواناییشو دارم خب. قصد ندارم میزان تواناییتونو زیرسوال ببرم ولی تو وجودتون جراتشو نمیبینم.
سوهو کمی با یاداوری خاطرات از زبان شیو و بیشتر از اون حرفای الان کای خونش به جوش میاد و با چهره ای خشمگین میگه: میدونی که اگه میتونستم مثل تو پررو باشم و ازش میخواستم به منم همچین کادویی رو میداد.
مقداری ولوم صداشو پایین میاره ولی با خشمی بیشتر ادامه میده:حتی شاید بی

شتر از اون.
این حرف سوهو با اون لحنش که دقیقا شبیه یه بچه خرگوش عصبانی بود که هویجشو ازش گرفتن قهقهه ی شیو و کای رو بلند میکنه.
بین صحبتای سوهو، بکهیون و چانیول وارد سالن غذاخوری شده بودند و روی صندلی های پهلوی کای کنار هم نشسته بودند. بکهیون رو به سوهو میگه: چه خبره اینجا؟چه کادویی؟ کیو میگی؟
بعد رو به کای که هنوز قهقهه اش قطع نشده بود: تو چته به چی اینجوری میخندی؟
_انگار داره خوش میگذره بهتون. اونم بدون من!
با صدای ملکه همه به خودشون میان و از روی صندلی هاشون پا میشن و رو به ملکه تعظیم کوتاهی میکنند.
قبل از اینکه ملکه به میز برسه بجز کای همه سرجاهاشون میشینند. ملکه دستش رو پشت صندلی میذاره و اونو عقب میکشه که کای رو درست روبروی خودش در فاصله چند سانتی از بدنش میبینه. با حالتی متعجب از کار کای به چشمان او خیره میشه.همون لحظه کای دستشو از تو جیبش بهمراه گردنبندی زیبا بیرون میکشه. فاصله اشو از ملکه کم میکنه و دوطرف زنجیرو تو دوتا دستاش میگیره و بالا میاردشون و کمی سرشو به موهای ملکه نزدیک میکنه و اونو دور گردن اکسوال قفل میکنه. این حرکتش ضربان قلب ملکه رو افزایش میده و البته که کای با آگاهی از عواقبش اینکارو کرد.
با فاصله گرفتن کای ،ملکه نفس عمیقی میکشه و پلکهایش را بازو بسته میکنه تا تلنگری برای احوالش باشه و بلافاصله با لحنی سرد میپرسه: این دیگه به چه مناسبتیه؟
کای همونجوری که برمیگرده تا روی صندلیش جا بگیره جواب میده: سوغاتی میلانه. دوسش داری؟
ملکه هم میشینه و میگه: هییی بدک نیس. ولی تو از این کارا نمیکردی.
بک با همون چهره شیطون و بانمک همیشگیش ضلع سوم این مکالمه میشه: اوهو. پس بگو جریان کادو و اینا چی بود.‌ انگار اینجا یه خبراییه! خب داداش واسه ما از میلان چی اوردی؟
ملکه بلافاصله لب باز میکنه و اجازه نمیده بک به این بازی کودکانه و البته فوق تکراری خودش ادامه بده. با حالتی طلبکارانه میگه: پاپی کیوت من سلام عرض شد.
بک سرشو کج میکنه و با لبخندی فریبنده و کیوت جواب میده: ببخشید ملکه صبح میخواستم بیام و سلام عرض کنم ولی...
لبخندشو غلیظتر میکنه و به اکسوال چشمکی میزنه و ادامه میده: به خاطر دیشب خواب موندم و دیرم شده بود.
به یکباره همه شروع به خندیدن میکنن و صدای خنده هاشون سالنو پر میکنه.چانیول هم با اون خنده های معروفش بالاو پایین میره و چندتا ضربه نسبتا محکم به کتف بک میزنه.
بعد از چند دقیقه جو آروم میشه و ملکه رو به بک میگه: اگه میخوای با این حرفات منو ضایع کنی و افکار بقیه رو فاسد، که به خواب نازت لطمه نخوره کور خوندی. امشب هم منتظر باش خوابت که برد بیدارت میکنم. جدیدا فقط با صدای اعتیادآور لالایی های تو خوابم میبره.
اکسوال کمی سرشو کج میکنه وجمله ی آخرو با تبسمی شیرین و بانمک همراه با کمی چاشنی شیطنت و البته چشمانی مهربان به بک میگه.
کای به چانیول که گاهی بی توجه به بحثای جمع نون روی میزو تیکه میکنه و میخوره، نیم نگاهی میندازه و بعد روبه ملکه میگه: شروع کنیم؟ بابا گشنمونه هاااا.
ملکه متوجه پچ پچ های درگوشی شیو و سوهو میشه:
پس کو جونگده؟چیزی شده؟
.....

ادامه دارد......
Vot and comment PLZZZZ*-*