Chapter2: Sign up
Jane's Point of View
Iyong araw na nag-break kami ni Dave, yon ang hulung araw na nakita at nakausap k silang lahat. At masasabi ko talagang na-miss ko lahat sila. Kaso ayoko munang magkarion kami ng any communication.
Nagulat ako nang biglang nag-ring yong phone sa kwarto ko. Agad ko itong sinagot.
"Jane, dinner is ready," sabi ni kuya V, ang kapatid ko.
Sumagot ako sa kanya na mag-aayos lag ako at bababa na rin.
Pagbaba ko ay agad kong nakita si ate Jam, best friend ni kuya, sa living room namin. Agad akong lumapit sa kanyang may ngiti sa mukha.
"Hi, Ate!"masaya kong bati sa kanya.
"Hi, Jane! Long time no see. Balita ko, uuwi na kayo ng philippines ha?"sabi niya.
Kumunot ang noo ko. Uuwi? Mag tatanong sana ako kay Ate Jam tungkol sa sinabi niya, kaso biglang sumulpot si kuya V at niyaya kaming kumain na. Tumayo na kami at nag tungo sa dining room.
Kumain kamu nang tahimik kaso may gumugulo talaga sa utak ko. Hindi ko mapigilang hindi mag salita.
"Kuya, us it true?" tanong ko.
Nag-angat ng tingin si kuya sa akin. Halata sa mukha niyang hindi niya ako naiintindihan
"Hmm?"
"Na uuwi tayong philippines!"sabi ako habang pinalalaruan ang pagkain ko.
Napakagat ako ng labi nang biglang naging akward yong usapan. Tumingala ako kay kuya at naka tingin din siya sa'kin. Halata sa mga mata niyang nag-aaalala siya para sakin.
"Yes, nakaayos na kasi ang pag uwi mo at. . . Kailangan mo na ring pumasok sa Eastwood Academy."nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nu kuya.
Parang na excite ako sa pag uwi ko ng philipines. Bago ako magpunta ng Canada ay ini-enroll ako sa Eastwood ni Mommy. Naging malapit agad ako sa mga tao doon during my brief stay as a transferee, dahil sa ginawa rin akong temporary student council president, pero agad ring napawi ang mga ngiti ko sa labi ko.
Alam kong hindi kang yon ang naghihintay sa'kin sa pag uwi ko. Tumayo ako at nag-EXcuse muna kina kuya.
Nakaupo na naman ako sa gilid ng bintana ko habang hawak ang I Phone ko. Nakatingin lang ako sa screen na may logo ng facebook. Huminga ako ng malalim. It's now or Never.
I deactivated my facebook account two years ago. Katulad nga nang sabi ko, ayokong magkaroon ng communication muna sa kanila. I'm selfish, yes. Pero para rin to sa ikabubuti ko.
Agad akong nag-sign up nang matapos itong mag download. Hinanap ko ang profile ng best friend kong si Zein, pero hindi ako nag friend request sa kanya. Naka public naman siya, kaya makikita ko parin ang mga post niya. It's better this way, na hindi nila alam na may facebook ulit ako.
Gusto ko man silang makausap na, kaso hindi pa ako ganda. Hindi pa ako handang malaman ang bagong balita. Kung anong nangyayari doon, o kung anong nangyayari doon simula nang umalis ako.
Nakita ko ang isang post ni Zein na may comment nila Ace, isa rin sa mga kaibigan ko.
Post:
Zein carlton: Missing my best friend....
Ace torres: But she doen't miss you' hahahaha!
Zein carlton: Whatever, Ace! Kainis ka!
Dean gacia: Miss her too.
John dave de vera: I miss her so much, damn.
Napatingin lang ako sa huling comment. I sighed and rolled my eyes. But yeah, I can't that I miss them, too.
