Chapter 16
It's been a week since I last saw Rushed, hindi naman ako ng hirap masyado sa pag iwas sa kanya dahil busy din naman siya sa practice niya.
There are times na mag kakasalubong kami sa hallway, pero malayo palang siya lumiliko na ako ng daan para hindi kami mag kita.
Nag ala Agila din ang mga mata ko this past few days, naging mas matalas ang mga mata ko dahil binabatanyan ko kung meron bang Rushed sa paligid.
Honestly para talaga akong timang dahil sa mga pinang gagawa ko, pero bakit ba? I just want to save my heart, yun lang!
Maaga akong pumasok sa skwelahan, ako palang mag isa sa classroom.
Sobrang tahimik!
Hayys, so I guess Eto na talaga ang nakatadhana sa akin.
Forever alone! Meron ngang dumating na tao para pasayahin ako
Pero...di ko naman alam Kung para sa akin ba talaga siya.
Huminga ako ng malalim Bago umub-ob sa mesa ko
Siguro nung umulan talaga ng kamalasan sinalo ko na lahat, naka Buka siguro ang dalawa kong braso habang nakangiting sinasalo ang kamalasan. Welcome na welcome with wide open arms pa.
Pusang gala talaga!
I heard the door opened but I didn't bother to raise my head, nanatili lang akong nakaub-ob alam ko kasi na mga kaklase ko lang yan eh.
Pinakiramdaman ko ang paligid, nag hihintay ako na may gumalaw na upuan. Senyalis na umupo na ang kaklase ko. Whoever it was.
But it didn't happened
Instead, I feel a presence in my front. It was very familiar. I just don't know who exactly it was. But it was great familiar
Parang sobrang close niya sa akin.
It's just so weird because I haven't feel this kind of feeling before. Even in my friends. They are the closest person to me so its impossible if it is another person, except from my friend I have never been close to anyone else.
Nag tindigan ang lahat ng balahibo. Parang alam ko na kung ano to
Ito siguro Yung multo na pinanood namin ni....oh no pati naman dito pinapaalalahanan niya ako.
Dang you Rushed. Why did you do this to me.
I really did my best to avoid you Rush. But you were just to irresistible that I can never stop myself from thinking of you!
Love sick!
"Hindi mo man lang ba ako titingnan"
Automatic pa sa bagong imbento na teknolohiya ang naging reaksyon ko ng marinig ko ang boses na yun.
Napatalon pa ako sa upuan ko at nanlaki ang mga matang tumingala.
Shit! Shit!
"What are you doing here?" I immediately compose myself. Ayaw kong mahalataan
"Oh. I miss you too, so much labs" he sarcastically Answered
"Ano ba kasing ginagawa mo dito?"
Umayos ako ng upo. Pinag siklop ko Rin ang dalawa kong palad sa ibabaw ng lamesa
He stared at me for a while before giving me his famous, carefree yet playful grin.
"Anong ginagawa mo dito? May practice kayo diba?" I ask him again
"Yeah, pero may importante akong pinuntahan kaya lumiban muna ako sa practice" he stared at me for a while and sigh
"What happened to you? Why are you avoiding me?" Nawala ang ngisi niya at napalitan yun ng isang seryosong ekspresyon
