Saklanır Nisan

-0.1-

Giriş mahiyetinde,biraz kısa bir bölüm oldu ancak umarım çok severek okursunuz! 💜

**
2 Mayıs 2019

Genç kadın içinde bir saniye olsun sesini duyurmaktan vazgeçmeyen kız çocuğu kadar enerjikti bugün. Büyürken insan nasıl biriyse karşısına da o minvalde insanlar çıkacağına inanmıştı. Ailesi eğer iyi bir birey olursa gönlündekini önünde bulacağını aşılamıştı ona.
Buruk bir tebessüm ve içini yakan aile hasretiyle aile yadigarı yüzüğüne bir öpücük bıraktı.

Bu iş için inanılmaz heyecanlıydı. Hem denemek istediği türde bir projeydi,hem de kısaca tanıştığı ekiple enerjisi hemen tutuvermişti.

"Güzel insanlar çıkacak karşına Aybüke! Değer verdiğin kadar değer göreceksin nihayet!" Dedi aynadaki aksine.

Tüm kalbiyle bunu diliyordu. Hayatının her döneminde tanışıp yaşamına dahil ettiği kişileri hep çok sevmişti ve bazen de çok incinmişti bu sebeple. Artık bu kaderin kırılacağını biliyordu içten içe.

Zıplayarak ayaklarına dolaşan minik tilkisi Fondip'i kucakladı ve öpücüklere boğdu yüzünü. Öyle mutluydu ki sevincini oğluyla paylaşmayacaktı da ne yapacaktı?

"Oğlum! Annene şans dile,herkesle çok iyi anlaşsın! Tamam mı?"

Fondipin gösterdiği küçük dişini bir onay olarak aldı ve evinden çıktı. Hiç çok ünlü, çok zengin olmak istememişti Aybüke. Hep çok başarılı,çok sayılan ve sevilen bir insan olmayı maddiyata yeğlemişti. Attığı bu adımların mutluluğa olduğunu şimdiden seziyordu.

Arabası bakımda olduğu için on dakika önce aradığı durağın gönderdiği taksi onu bekliyordu. Çabucak yerine kuruldu ve eklendiği dizi grubuna göz attı. Ekip samimi bir sohbet kurmuş, buluşma yerine varmak üzere olduğundan bahsediyordu.

Trafik İstanbul'dan beklenilenin aksine öyle açıktı ki birkaç şarkı dinlediği esnada gidivermişti senaryo okunacak mekana.

Büyük ve renkli kalabalık oval bir masanın etrafında toplanmış,sohbet etmekteydi. Hiç duraksamadan aralarına katılıp hepsiyle selamlaştı ve partnerinin yanına oturdu.

Furkan'a aşinaydı daha önceden de. Katıldığı bazı etkinliklerden kalma bir merhaba merhabaları vardı ancak tam anlamıyla dizi sayesinde tanışmışlardı. Sessiz,sakin,güleç ve beyefendi bir insana benziyordu ki bulunduğu ortamlardan bir şey çıkardıysa Aybüke, o da bu sektörde bu denli beyefendi biriyle karşılaşmak kolay değildi. İleriki dönemlerde daha iyi anlaşacaklarını düşündü ister istemez. Belki de içine doğdu,bilinmez.

Senaryo okunduğu esnada herkes ciddiyetini takındı. Herkesin bu işi çok önemsediği aşikardı.

Yer yer Selin'in tatlı öfkesine,Demir'in kibrine,Firuze ve Leyla'nın telaşına, Azmiye'nin kaplan kadın tavrına gülümsediler. Selin ve Demir sımsıcak bir aile kazanırken, Aybüke ve Furkan da hayatlarına çok güzel şeyler katacak olan bir maceraya atılıyorlardı.

Demir'in eve ilk girip merdivenleri çıktığı, Selin'in ise duştan çıkıp havlusunu düşürdüğü,akabinde adamı T cetveline maruz bıraktığı kısımda öyle yükseldi ki Aybüke çocukça bir coşkuyla Furkan'ın kolunu sıktı.

"Bu kız tam bir deli,değil mi ya?"

Reaksiyonu herkesi güldürdü ister istemez. Selin'e deli derken kendi deliliğini unutmuş olması daha komikti.

Hiçbir zaman çok kasan,ciddi tavırlar takınan bir insan olmamıştı nitekim. "Ünlü" olmak kamera karşısında ciddiyet kazanmasına yardımcı olmuştu yalnızca.