Güzellik bakmayı bilen gözlerdedir, demişti ruhtan anlayan insan.
Sevgide, kalpte yeşeren bir tohum gibi büyüyor sarıyordu ruhu.
Ne sevmesini bilen nede bakmasını bilen insan olmadı hayatta.
Belki de yanlış yapan bizdik.
Bendim, sendin, oydu.
Uçurum kenarından bakmıştı hayat bize.
Aciz birer kulduk.
Ne sevmeyi bildik, nede sevilmeyi.
Ne seveni gördük, nede sevileni.
