I'M YOURS

CHAPTER 4

“why are you here?”mahinahon pero may kamalditahan nitong tanong.

“Umihi lang ako, is there a problem?” tanong ko sa kanila.

“oo meron, you're not allowed here” sabi ng babaeng leader nila.

“at bakit naman?” kalmado kong tanong.

“poor bitch” akma sa ang sa sampalin niya ako ng may pumagitna.

“Stop this one! Or else you clean the whole mess in the cafeteria” biglang sabi ng kadadating lang na babae at sabay sabay na umirap ang mga kababaihan at tuluyan ng umalis ng cr.

Nang humarap ang babaeng iyon saken, napagtanto kong yun yung medyo mataray na babae Kanina.

“Thanks violet” pasasalamat ko sa biglaan niyang pag sulpot Kanina, kung di siya dumating siguro nasa pal na ako nun.

“Don't thank me, this is the last time na makikita kita dito” pagbabanta nito sa kanya g teritoryo.

“What? This is a cafeteria kaya-” di ko na natuloy.

“stop talking” sabi niya at umalis na sa cr.

Ano bang mangyayari ba't ba bawal pumunta dito?

Napagpasyahan ko na lang bumalik sa table namin ni lay.

“Natagalan ka ata?” taka nitong tanong.

“madami kasing nag cr eh” pagsisinungaling ko.

“Okay” tugon nito.

“Lay, mauna na ako baka malate ako sa susunod na klase” sabi ko kay lay.

“Hatid na kita sa room mo” sabi niya.

“No need na, baka malate ka sa susunod mong klase” pagtatanggi ko.

“It's okay, tara” sabi niya at tuluyan ng tumayo at lumakad sumunid na lang din ako. Di ko pa naman kasi masyadong memorize ang daanan dito.

“Anong floor ka?” tanong nito saken.

“2nd floor” sagot ko habang hawak hawak ang wallet ko.

Umakyat na kami sa 2nd floor ng 2nd building. Nasa git a yung room ko kaya may madadaanan kaming room.

Pagdaan namin sa unang room, tilian ang naririnig ko. Sa ikadalawa naman ganun parin.

Anong meron? Tilian day?

Nang tumapat ako sa room ko, nakatuon na kaagad ang mga tingin ng mga kaklase ko.

“Lay, sige salamat ah” pasa salamat ko kay lay sa pag tulong sakin kanina.

"Youre welcome, if nalilito kapa din papunta dun, you can find me at the 3rd floor” sabi nito at tumango na lang ako at pumasok na sa room.

Narinig ko ang humpay na usapan ng makaalis na si Lay.

Walang katapusan ang usapan ng mga grupo ng mga babae sa harap masamang tingin ang kanilang ipinukol saken.

May nagawa ba akong mali?

Pagtatanong ko sa sariling isipan.

Nahinto lang ang akong pag iisip ng may  kadadating lang na babae sa harapan ko.

“Oh look a transferee” sabi ng isang matangkad na babae na mapula ang mapula ang labi.

“Hey there little pony, do you think you fi-” naputol ang ka yang sinabi ng may sumabat.

“Move” malamig nitong sabi pero may bakas ng boses na maawtoridad.

Bumalik sa kinauupuan ang babae at umirap lang saken.

Dire-diretso lang ang tingin ni xian sa kanyang uupuan. Di maalis ang tingin ko sa kanya kulang na lang ata luluwa na ang mata ko sa kakatitig sa gwapo nitong mukha, he's different ewan ko when I first saw him my impact kaagad.

Sa di inaasahan bumaling ang titig niya saken, magkasulubong ang kilay na para bang mali ang tutukan siya.

Kaya't dali dali Kong inalis ang tingin sa kanya at binaling na lang sa harap.

Pumasok na din ang sumunod na guro at sinimulan na ang discussions sa algebra. Naging tuloy tuloy na ang klase hanggang sa mag uwian.

Nilagay ko na lahat ang mga gamit ko sa bag at lumabas na ng room. Wala na ding masyadong i studyante sa hallway baka maaga silang nagsiuwian. Hinintay ko na lang si manong sa bench.

Mga ilang minuto akong naghintay bago dumating si manong.

“Wala na po ba kayong pupuntahan ma'am?” tanong ni manong ariel ng nakapasok na ako.

“Wala na po manong” sagot ko at tuluyan na kaming lumabas ng school.

Nasa kalagitnaan na kami ng highway ng tumigil ang sasakyan dahil sa traffic.

Instead of clicking my phone, inopen ko ang window ng kotse at na pansin ko ang isang batang babae na kumakatok sa isang kotse habang hawak ang nagkukumpulang tali ng sampaguita.

Kinabahan ako ng pina sakay ang bata sa front seat.

Baka kikidnapin niya ang bata?!

Nang gumreen na ang traffic light, pinaharurut na nito ang sasakyan.

“Manong, sundan nito po yang ferrari na yan” utos ko kay manong Mabuti na lang at ma ilis din mag drive si manong kaya nasa unahan na namin yung kotse minemorize ko ang plate number ng kotse baka SAKALI magagamit ko to if ever.

Lumayo ang ferrari at may nag over take na isang sasakyan. NAKUUU!

“manong pakibilisan po” sabi ko naprapraning na talaga ako.

Bumilis ang takbo ng sasakyan namin at na habol namin ang ferrari. Bigla itong huminto sa isang restaurant. Tumabi kami ni manong. Bumaba ang isang may katangkaran na lalaki at inalalayan ang bata na nasa front seat papalabas. Nakasideview ito, teka lang may namumukhaan ako eh.

Anong ginagawa niya sa restaurant?

Ibebenta niya ba ang bata? Para gawing ulam ng mga taga roon?

Glass ang exterior ng restaurant kayang kita kita ko sila. Umupo sila sa isang table at may lumapit na waitress, nilista ang mga inorder nila.

Mga ilang minuto dumating ang madaming pagkaon. Sumilay ang ngiti sa labi ng bata. Napangiti na din pala ako.

Nakikita ko ang tuwa sa mata ng bata, sobrang namangha siya sa dami ng pagkain sa lamesa. May ganyan pa pala na tao yung handang tumulong sa kapwa.

It melt my heart.

-------

Next chapter will be posted soon